Defibrylator

Rodzaje defibrylatorów

Defibrylatory wewnętrzne

Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (ICD) to defibrylatory, których zadaniem jest niesienie pomocy pacjentom z wnętrza ich ciała. Wszczepia się je osobom, u których istnieje wysokie ryzyko zatrzymania akcji serca, i monitorują one tętno, rytm i kształt fali. Porównując aktywność poszczególnych komór serca, urządzenie icd może wykryć zaburzenia rytmu serca i szybko je leczyć.

Defibrylatory zewnętrzne

Defibrylatory zewnętrzne są często używane w szpitalach i karetkach pogotowia. Obecnie są one również częściej używane poza środowiskiem medycznym, ponieważ automatyczne defibrylatory zewnętrzne (patrz poniżej) stają się bezpieczniejsze i tańsze. Istnieje wiele różnych typów defibrylatorów zewnętrznych, a postęp w badaniach nad sercem doprowadził do znacznego udoskonalenia technologii, na której są oparte.

Defibrylacja dwufazowa

Do lat 90-tych XX wieku defibrylatory zewnętrzne opierały się na jednofazowych (jednofazowych) falach uderzeniowych. Impulsy elektryczne są szybko przesyłane z jednej elektrody do drugiej w jednym kierunku.

Defibrylacja dwufazowa (dwufazowa) zmienia jednak kierunek impulsów. Wykonuje jeden cykl w czasie około 10 milisekund. Oznacza to, że do skutecznej defibrylacji potrzebna jest mniejsza ilość energii. Oznacza to mniejsze ryzyko poparzeń i innych uszkodzeń. Niewielki rozmiar kondensatora (baterii) wymaganego do defibrylacji może przynieść duże oszczędności w zakresie kosztów i rozmiarów.

Zautomatyzowane defibrylatory zewnętrzne

Automatyczny defibrylator zewnętrzny (AED) jest samodzielnym urządzeniem defibrylacyjnym zaprojektowanym tak, aby można je było przenosić oraz aby było łatwe i proste w użyciu. Często mają one kształt teczki, dzięki czemu można je przenosić za uchwyt. Defibrylator AED zawiera baterię, komputer sterujący i elektrody. Gdy elektrody zostaną przyklejone do pacjenta, komputer sterujący oceni pacjenta, sprawdzając rytm jego serca. Następnie naładuje się do odpowiedniego poziomu mocy i poinformuje użytkownika, że dana osoba wymaga defibrylacji. Jeśli pacjent nie wymaga defibrylacji, automatyczny defibrylator zewnętrzny nie pozwoli na wykonanie defibrylacji. Aby wywołać defibrylację, nadal trzeba ręcznie nacisnąć przycisk, ponieważ operator musi wcześniej upewnić się, że nikt nie dotyka pacjenta. Często automatyczne defibrylatory zewnętrzne są wyposażone w głośniki, które wydają instrukcje po ich otwarciu.

Obecnie stosowane automatyczne defibrylatory zewnętrzne są przeznaczone dla techników ratownictwa medycznego, użytkowników domowych, policjantów i pracowników ochrony oraz innych osób o minimalnej wiedzy medycznej. Urządzenia te są powszechnie spotykane w miejscach dużych zgromadzeń, takich jak lotniska, kasyna, stadiony sportowe i kampusy uniwersyteckie.

Automatyczny defibrylator zewnętrzny o dostępie publicznym w Monako. Mogą z nich korzystać osoby postronne.

Konstrukcja elektrody

Elektroda jest tą częścią defibrylatora, która wywołuje wstrząs.

Najbardziej znanym typem elektrody jest tradycyjna metalowa łopatka z izolowanym uchwytem. Ten typ elektrody musi być przytrzymywany na skórze pacjenta podczas wykonywania wstrząsów. Przed użyciem elektrod należy nałożyć żel na skórę pacjenta, aby zapewnić dobre połączenie i zminimalizować opór elektryczny.

Innym rodzajem elektrody reanimacyjnej jest elektroda w formie samoprzylepnej podkładki, którą można przykleić na skórę pacjenta. Elektrody te pozostawia się podłączone do defibrylatora. W przypadku konieczności wykonania defibrylacji, urządzenie jest ładowane, a defibrylacja jest wykonywana bez konieczności stosowania żelu lub pobierania i umieszczania elektrod.

Dostępne są zarówno elektrody samoprzylepne stałe, jak i mokro-żelowe. Elektrody stało-żelowe są wygodniejsze, ponieważ nie ma potrzeby czyszczenia skóry pacjenta po ich usunięciu. Jednakże stosowanie elektrod stałych-żelowych wiąże się z większym ryzykiem oparzeń podczas defibrylacji, ponieważ elektrody mokro-żelowe bardziej równomiernie przewodzą prąd do ciała.

Odniesienia do kultury popularnej

Defibrylatory są często przedstawiane w filmach, telewizji, grach wideo i innych mediach fikcyjnych. Dzieje się tak dlatego, że mogą one szybko przynieść dramatyczną poprawę stanu zdrowia pacjenta. Ich działanie jest jednak często wyolbrzymiane.

Często pokazuje się, jak ratownicy medyczni defibrylują pacjentów z "płaską linią" rytmu EKG (znaną również jako asystolia); w rzeczywistości tak się nie dzieje, ponieważ serce nie jest ponownie uruchamiane przez sam defibrylator.

Powiązane strony

• Defibrylacja