Kościół iroszkocki

Wstęp

Rzymskie chrześcijaństwo dotarło do Irlandii z opóźnieniem, ponieważ rzymskie armie nigdy nie najechały na wyspę. W związku z tym rzymska kultura i jej odmiana rzymskiego chrześcijaństwa miały niewielki wpływ na wczesne irlandzkie chrześcijaństwo. Ponieważ wykształcona klasa Celtów, Druidzi, miała długą historię edukacyjnej doskonałości i filozoficznej ciekawości, powitali oni nową religię w Irlandii, tak jak wszystkie nowe informacje. Starożytni Grecy prowadzili wymianę studentów z Druidami, których uważali za innych wielkich filozofów w Europie. Prawdopodobnie najsłynniejszym greckim uczonym, który studiował u druidów był Pitagoras.

Irlandia jest jedynym krajem, który nie miał męczenników, gdy chrześcijaństwo pojawiło się na jego terytorium. To skłoniło irlandzkich chrześcijan w późniejszych latach do rozwinięcia "Białego Męczeństwa" mnichów, którzy prowadzili surowe życie jako "żywi męczennicy". Kult chrześcijański dotarł do Irlandii około 400 r. n.e. W tym czasie Irlandia była jeszcze narodem celtyckim, który Kościół rzymski nazywał pogańskim. W przeciwieństwie do powszechnego mitu, Irlandczycy nie porzucili swojej celtyckiej kultury na rzecz chrześcijaństwa. Raczej chrześcijaństwo zostało wplecione w ich kulturę. Celtycki krzyż odzwierciedla tę mieszankę. Kultura celtycka, w przeciwieństwie do bardzo linearnej filozofii Rzymu i Grecji, była zbudowana na bardzo cyklicznej filozofii, wzorując się na sezonowych cyklach i cyklach życia, które obserwowali w swoim ukochanym świecie przyrody. Krzyż celtycki zawiera krzyż reprezentujący chrześcijaństwo i koło reprezentujące światopogląd Celtów.

Sukcesy

Chrześcijaństwo rzymskie, podobnie jak kultura rzymska, było kulturą opartą na mieście. Wszystkie listy św. Pawła, które weszły do oficjalnego rzymskiego kanonu Nowego Testamentu, zostały napisane do nowych kościołów w różnych rzymskich miastach. Łacińskie słowo określające Celtów to Galli. List Pawła do Galatów został napisany do celtyckiej osady, nietypowo miejskiej, na terenie dzisiejszej Turcji. Przez większość swojej wczesnej historii, kościół rzymski nie zwracał uwagi na mieszkańców wsi, których nazywał "Paganus", co jest odpowiednikiem współczesnego "redneck" lub "country bumpkin". W konsekwencji, to nie rzymscy misjonarze schrystianizowali znaczną większość europejskiej masy lądowej. To byli mnisi z Irlandii, którym odpowiadały miłujące naturę sposoby życia Paganusów. Podróżowali oni do Europy kontynentalnej i uczyli ludność wiejską celtyckiego chrześcijaństwa.

Pomimo późniejszych filozoficznych potyczek Rzymu z chrześcijaństwem, takich jak te na synodzie w Whitby w 664 r. n.e., celtyckie chrześcijaństwo pozostało dominującą formą chrześcijaństwa pod względem liczby wyznawców przez pierwsze tysiąc lat ery chrześcijańskiej. Większość współczesnych chrześcijan o tym nie wie, ponieważ kiedyś Rzym albo nawracał, albo tłumił, albo zabijał wyznawców tego, co uważał za herezję. Usunęli oni wszelkie odniesienia do spuścizny celtyckiego chrześcijaństwa z bibliotek europejskich - z wyjątkiem bibliotek irlandzkich, których materiały są tłumaczone dopiero od czasu uzyskania niepodległości przez Irlandię na początku XX wieku.

Mity

Legenda mówi, że celtyckie chrześcijaństwo w Brytanii zostało założone przez św. Józefa z Arymatei; legenda mówi również, że w jego zrujnowanym opactwie pochowany jest król Artur. Według legendy Józef był handlarzem cyny, który często przyjeżdżał i wyjeżdżał do kopalni cyny w rzymskiej Brytanii. Legenda mówi, że w niektóre z tych podróży mógł zabierać ze sobą swojego siostrzeńca, Jezusa. Później Józef z Aramatei stał się pierwszym strażnikiem Świętego Graala. Prawdopodobnie najbardziej znanym mitem dotyczącym celtyckiego chrześcijaństwa jest ten, że święty Patryk przyniósł chrześcijaństwo do Irlandii. Chrześcijaństwo było już ugruntowane w Irlandii, kiedy Patryk rozpoczął swoją służbę.