Język szwedzki
Szwedzki ( svenska ) jest językiem używanym głównie w Szwecji i w niektórych częściach Finlandii, zazwyczaj wzdłuż południowego i zachodniego wybrzeża oraz na Wyspach Alandzkich. Ponad dziewięć milionów ludzi posługuje się językiem szwedzkim. Jest on podobny do dwóch innych języków skandynawskich, norweskiego i duńskiego, a osoba, która rozumie jeden z tych języków, potrafi zrozumieć pozostałe. Inne języki skandynawskie, takie jak islandzki i farerskie, są mniej powiązane i nie są zrozumiałe dla osób posługujących się językiem szwedzkim. W całej Szwecji mówi się i pisze standardowym językiem szwedzkim, ale w małych miastach i na terenach wiejskich istnieją pewne lokalne dialekty z różnicami w gramatyce i słownictwie.
Szwedzki zaczął się jako dialekt staronorweski, który był językiem rozumianym przez wszystkich w Skandynawii w epoce Wikingów. Około XII wieku język szwedzki zaczął powoli odróżniać się od innych dialektów. Te dialekty stały się później tym, co dziś nazywamy norweskim, islandzkim, farerskim i duńskim. Szwedzki jest językiem germańskim, z pewnymi podobieństwami do angielskiego z powodu Wikingów, którzy najechali Anglię w X wieku. Jest jeszcze bardziej podobny do niemieckiego i niderlandzkiego, częściowo ze względu na Ligę Hanzeatycką Średniowiecza, kiedy to Szwecja bardzo otwarcie handlowała z Niemcami.
Istnieją trzy znaki w języku szwedzkim, które nie są używane w języku angielskim. Są to å, ä i ö. Litera å jest dźwiękiem samogłoski pomiędzy [a] i [o], podobnym do angielskiego słowa awe. Litera ä jest dźwiękiem samogłoski podobnym do [ɛ], podobnym do angielskiego słowa bed. Litera ö jest dźwiękiem samogłoski pomiędzy [o] a [ɛ], wymawianym [øː], podobnie jak u w angielskim słowie "burn". Znaki te są również używane w języku fińskim, podczas gdy w językach norweskim i duńskim ä i ö zastępują podobne znaki æ i ø.
Szwedzki ma również pewne istotne różnice w gramatyce. Zdefiniowane artykuły są umieszczone na końcu rzeczownika, więc ett hus (dom) staje się mężem (dom). Również w odróżnieniu od angielskiego, szwedzki używa dwóch płci gramatycznych zwanych Common i Neuter. Rzeczowniki płci pospolitej są czasami nazywane "en words", a wiele słów na rzeczy żywe (lub raz żywe) jest "en words". Rzeczowniki płci nijakiej są czasami nazywane "ett words".
Przykład niektórych słów w języku szwedzkim
| Szwedzki | Angielski |
| Ett/En | Jeden |
| Två | Dwa |
| Tre | Trzy |
| Fyra | Cztery |
| Fem | Pięć |
| Sex | Sześć |
| Sju | Siedem |
| Åtta | Osiem |
| Nio | Dziewięć |
| Tio | Dziesięć |
| Ja | Tak |
| Nej | Nie |
| Jag | I |
| Du | Ty |
| Mig | Ja |
| Han | On |
| Hon | Ona |
| Vi | My |
| De/dem | Oni/ani |
| Jag är | Jestem |
| Sverige | Szwecja |
| Hus | Dom |
| Hem | Strona główna |
| Väg | Droga |
| Björnar | Niedźwiedzie |
| Hjälp | Pomoc |
Podstawowe szwedzkie wyrażenia
| God dag/Hej | Dobry dzień / Witaj |
| Hur mår du? | Jak się masz? |
| Jag mår bra, tack | Bardzo dobrze, dziękuję. |
| Tack | Dziękuję |
| Tack så mycket | Dziękuję bardzo |
| Bóg morgon | Dzień dobry |
| Bóg eftermiddag | Dobry wieczór |
| Hej då | Do widzenia |
Pytania i odpowiedzi
P: Jakim językiem najczęściej mówi się w Szwecji?
A: W Szwecji najczęściej mówi się po szwedzku (svenska).
P: Ile osób mówi po szwedzku?
A: Ponad dziewięć milionów ludzi mówi po szwedzku.
P: Czy osoba, która mówi w jednym z języków skandynawskich, może rozumieć pozostałe?
O: Tak, osoba, która zna jeden z języków skandynawskich, takich jak norweski i duński, może rozumieć pozostałe.
P: Czy istnieją jakieś lokalne dialekty języka szwedzkiego?
O: Tak, w małych miastach i na obszarach wiejskich istnieją pewne lokalne dialekty różniące się gramatyką i słownictwem.
P: Jakie jest pochodzenie języka szwedzkiego?
O: Język szwedzki powstał jako dialekt języka staronorweskiego, który był językiem zrozumiałym dla wszystkich mieszkańców Skandynawii w epoce wikingów. Około XII wieku zaczął się on powoli odróżniać od innych dialektów.
P: Czy są jakieś znaki używane w języku szwedzkim, które nie są używane w języku angielskim?
O: Tak, w języku szwedzkim używa się trzech znaków, które nie są używane w języku angielskim - å, ä i ö.
P: Jakiej płci gramatycznej używa się w języku szwedzkim?
A: Oprócz płci zwykłej i nijakiej, które różnią się od zasad gramatyki angielskiej, rzeczowniki mają również rodzajnik określony na końcu, co pozwala na dalsze rozróżnienie między nimi.
