Postimpresjonizm

Postimpresjonizm (lub postimpresjonizm) to termin używany do opisu rozwoju sztuki francuskiej po Manecie (1832-1883). Brytyjski artysta i krytyk sztuki Roger Fry użył tego terminu w 1910 roku i jest on obecnie standardowym terminem artystycznym. Fry zorganizował w 1910 r. wystawę Manet i postimpresjoniści.

Postimpresjoniści byli artystami końca XIX wieku, którzy widzieli twórczość francuskich malarzy impresjonistów i byli pod ich wpływem. Ich style artystyczne wyrosły z stylu zwanego impresjonizmem. Słowo "post-" oznacza "po", więc "malarstwo postimpresjonistyczne" przyszło po malarstwie "impresjonistycznym". Artyści ci rozwinęli impresjonizm, ale odrzucili jego ograniczenia. W dalszym ciągu posługiwali się rzeczywistą tematyką, żywymi kolorami, często grubą farbą. Dodawali jednak inne pomysły. Wykorzystywanie form geometrycznych, zniekształcanie formy dla uzyskania efektu, używanie nienaturalnych kolorów to niektóre z ich sposobów. Krytyk Rewald powiedział, że "termin 'postimpresjonizm' nie jest zbyt precyzyjny, choć bardzo wygodny".

Głównymi malarzami postimpresjonistycznymi byli Paul Cezanne, Paul Gauguin, Vincent van Gogh, Georges Seurat, Henri Toulouse-Lautrec i Henri Rousseau ("Le Douanier"). Picasso i Braque z pewnością byli postimpresjonistami, ale my opisujemy ich jako Kubistów.

Malarze postimpresjoniści mieszkali we Francji i znali się, ale nie pracowali razem w grupie, tak jak niektórzy impresjoniści. Malowali w odmienny od siebie sposób. Postimpresjoniści poprowadzili drogę dla innych artystów do eksperymentowania i rozwijania różnych stylów sztuki nowoczesnej w XX wieku.

Georges Seurat, Sunday Afternoon on the Grande Jatte (1886)

Artyści

PaulCezanne przyjaźnił się z Claudem Monetem i innymi malarzami impresjonistami i pokazywał swoje obrazy na wystawach impresjonistów. Ale po pewnym czasie jego styl stał się zupełnie inny niż ich. Zaczął malować pejzaż w płaszczyznach koloru. (Płaszczyzna to płaska powierzchnia). Jego pomysły na konstruowanie rzeczy w obrazach z płaszczyzn koloru wpłynęły na innych artystów, takich jak Pablo Picasso i Georges Braque, aby malować obrazy w stylu zwanym kubizmem.

Paul Gauguin lubił malować w bardzo jasnych kolorach i płaskich wzorach. Często malował mieszkańców wsi w ich jasnych ubraniach. Vincent van Gogh spotkał Gauguina i zaprosił go do zamieszkania z nim, aby mogli podzielić się swoimi pomysłami na temat obrazów. Ale nie zadziałało to dobrze, a van Gogh bardzo się zdenerwował. Gauguin opuścił Francję i zamieszkał na wyspie Tahiti, gdzie malował ludzi. Jego wyobrażenia o kolorze i wzorze wpłynęły na innych artystów, takich jak Henri Matisse, aby malować jaskrawo kolorowe obrazy w stylu zwanym fowizmem.

Vincent van Gogh, jak Gaugin, malowany w jasnych kolorach. Jego styl bardzo różni się od stylu Gauguina, ponieważ często nakładał farbę na płótno krótkimi pociągnięciami pędzla, które tworzyły wiele falistych linii. Jego styl bardzo różni się od stylu każdego innego artysty. Van Gogh przez większość swojego życia cierpiał na choroby psychiczne i nigdy nie sprzedał obrazu. Uważa się, że sposób, w jaki malował, był dotknięty jego chorobą. Inni artyści byli pod wpływem jego twórczości, ponieważ czuli, że mogą swobodnie "wyrażać swoje uczucia" w swoich obrazach, zamiast próbować malować realistycznie. Jedną z grup malarzy, którzy byli pod wpływem van Gogha i Gauguina, byli malarze ekspresjoniści.

Henri Toulouse-Lautrec był bogatym, ale chorym i niepełnosprawnym człowiekiem, który mieszkał w Paryżu i malował ludzi, których spotykał w klubach nocnych, kawiarniach i teatrach. Był doskonały w rysowaniu, a większość jego obrazów jest malowana cienko, tak że są to naprawdę rysunki w farbie. Niektóre z nich są rysunkami w pastelach. Toulouse-Lautrec wykonał wiele portretów i scen z "życia nocnego" w Paryżu. Zaprojektował również wiele plakatów reklamujących rozrywkę.

Georges Seurat, jak Cezanne, był przyjacielem impresjonistów. Podobnie jak oni, interesowało go zrozumienie wpływu światła na kolor. Studiował światło i eksperymentował z malowaniem obrazów w setkach maleńkich kropek jasnego koloru. Styl malowania Seurata nazywany jest pointylizmem.

Henri Rousseau był kolejnym artystą, który znał impresjonistów. Pracował jako poborca opłat, więc jego przyjaciele nazywali go Le Douanier, urzędnik celny. Malował jako hobby. Choć czasem malował portrety, większość jego obrazów pochodzi z jego wyobraźni i jest jak marzenia. Nigdy nie miał żadnych lekcji, a jego obrazy mają dość dziecięcy charakter. Artyści malujący w ten sposób nazywani są artystami "naiwnymi".

Paul Cezanne, The Bathers

Toulouse-Lautrec

Wpływ

Wszyscy malarze postimpresjoniści eksperymentowali na różne sposoby z ideami impresjonistów. Z ich twórczości rozwinęła się większość ważnych ruchów (stylów) artystycznych dwudziestego wieku. Chociaż malarze postimpresjonistyczni nie byli dobrze znani za życia, stali się tak sławni, że w XXI wieku ich obrazy sprzedają się za miliony dolarów.

Galeria

Kliknij na każdym obrazie, aby go powiększyć, aby zobaczyć, w jaki sposób każdy artysta użył pociągnięć pędzlem i koloru.

Henri Toulouse-Lautrec, At the Moulin Rouge, (1895) Artysta opuścił swój bogaty dom i zamieszkał na Montmartre w Paryżu, gdzie malował ludzi z barów i teatrów.

Paul Gauguin, Arearea (1891). Gauguin opuścił Paryż i zamieszkał na wyspach Tahiti, gdzie malował ludzi, ich jasne ubrania i zwyczaje.

Edouard Vuillard, Portret Theodore'a Dureta, (1812). Vuillard przedstawia ściany, biurka, książki i papiery otaczające postać tak, jakby widz stał w pokoju.

Vincent van Gogh, Autoportret, (1889) Van Gogh namalował się na wirującym tle, które może reprezentować jego myśli.

Toulouse-Lautrec, Kąpiel damska (1896). Toulouse-Lautrec namalował figurę tak, że ważna jest jej "sylwetka" (kontur).

Paul Gauguin, Women on the Beach, (1891). Gauguin namalował te kobiety tak, że ważne są kształty, kolory i wzory.

Georges Seurat, The Bec du Hoc w Grandcamp (1893). Seurat przez długi czas starannie malował tę scenę w małych kropeczkach.

Vincent van Gogh, Mountains, San Remy, (1889). Van Gogh szybko malował w falujących liniach, które sprawiają, że krajobraz wygląda jakby się poruszał.

Paul Gauguin, Krajobraz Tahitański, (1893). Gauguin zazwyczaj malował ludzi, ale czasami malował pejzaże o jaskrawych kolorach.

Paul Cezanne, Mont Sainte Victoire (1905). Cezanne wielokrotnie malował tę górę pod wieloma kątami i w różnym świetle.

Vincent van Gogh, Starry Night over the Rhone River (1888) Van Gogh namalował prawdziwy świat jako niesamowite miejsce.

Henri Rouseau, Zaklinacz węży, (1907) Rouseau namalował z jego wyobraźni niesamowity świat.

Powiązane strony

Pytania i odpowiedzi

P: Co to jest postimpresjonizm?

O: Postimpresjonizm to termin określający rozwój sztuki francuskiej po Manecie (1832-1883). Jest to styl artystyczny, który wyrósł z impresjonizmu i odrzucił jego ograniczenia, kontynuując jednocześnie wykorzystywanie rzeczywistych tematów, żywych kolorów i grubych farb.

P: Kto stworzył termin "postimpresjonizm"?

O: Brytyjski artysta i krytyk sztuki Roger Fry ukuł ten termin w 1910 roku.

P: Co postimpresjoniści dodali do malarstwa impresjonistycznego?

O: Postimpresjoniści dodali takie pomysły, jak stosowanie form geometrycznych, zniekształcanie formy dla uzyskania efektu i stosowanie nienaturalnych kolorów.

P: Kim są niektórzy z głównych malarzy postimpresjonistycznych?

O: Głównymi malarzami postimpresjonistycznymi byli Paul Cezanne, Paul Gauguin, Vincent van Gogh, Georges Seurat, Henri Toulouse-Lautrec i Henri Rousseau ("Le Douanier"). Picasso i Braque również byli uważani za postimpresjonistów, ale bardziej trafnie określa się ich jako kubistów.

P: Czy postimpresjoniści pracowali razem jako grupa?

O: Nie, w przeciwieństwie do niektórych impresjonistów, którzy pracowali razem jako grupa, postimpresjoniści mieszkali we Francji i znali się nawzajem, ale malowali w różny sposób.

P: Jak malarze postimpresjonistyczni wpłynęli na sztukę współczesną?

O: Postimpresjoniści otworzyli drogę innym artystom do eksperymentowania i rozwijania różnych stylów sztuki nowoczesnej w XX wieku.