Zespół Aspergera

Przyczyny i zarządzanie

Zespół Aspergera może być obserwowany i rozpoznawany we wczesnym dzieciństwie. Nikt nie wie dokładnie, co go powoduje, ale uważa się, że ma on przyczynę genetyczną. Ta część mózgu, która kontroluje "zachowanie społeczne" danej osoby (rozumienie i komunikowanie się z innymi ludźmi) może rosnąć lub funkcjonować inaczej u osoby z zespołem Aspergera. Inną częścią mózgu, która może być inna, jest część, która kontroluje niektóre ruchy ciała, takie jak równowaga. Osoba z tym schorzeniem może chodzić lub zachowywać się nieporadnie i mieć problemy z wykonywaniem czynności ciała, takich jak sport. Mogą one również wykonywać działania fizyczne powtarzalnie, takie jak kołysanie się, machanie rękami lub stukanie nogami. Stan ten wydaje się występować w rodzinach. Rodzice, którzy mają zespół Aspergera, często mają dzieci, które mają go lub inny rodzaj autyzmu.

Zespół Aspergera nie może być znaleziony poprzez badanie krwi lub oglądanie czyjegoś ciała. Lekarz musi porozmawiać z tą osobą i innymi osobami, które dobrze ją znają, obserwować, jak się porusza i zachowuje, a także poznać jej przeszłość. Czasami lekarz przez pomyłkę uważa, że dana osoba cierpi na schizofrenię, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, ADHD lub opóźnienie umysłowe. Zespół Tourette'a z "tikami" (powtarzające się, niekontrolowane działania, takie jak drgawki, mruganie i kaszel) czasami wiąże się z zespołem Aspergera. Wiele osób z zespołem Aspergera ma również ADHD i/lub OCD. Oszacowano, że poza połową osób z zespołem Aspergera, ma on również inny rodzaj zespołu, zaburzenia, niepełnosprawność, chorobę lub schorzenie. W Podręczniku MSD stwierdza się, że "mocne dowody przemawiają za składnikiem genetycznym".

Ludzie z zespołem Aspergera mają od normalnej do wysokiej inteligencji. Jako dzieci, mogą potrzebować specjalnej pomocy w domu i szkole, aby nauczyć się zachowań społecznych. Syndrom ten nie może być lepiej rozwinięty poprzez przyjmowanie leków. Osoby cierpiące na ten zespół otrzymują czasem leki, które pomagają im w leczeniu depresji, której często doświadczają osoby z tym zespołem.

Osoby z zespołem Aspergera mogą mieć trudności z dopasowaniem się do innych ludzi. Ta trudność społeczna została nazwana "aktywną, ale dziwną". Dorośli, którzy go mają, zazwyczaj uczą się na tyle "umiejętności radzenia sobie", aby działać w sposób, który wydaje się normalny, ale często z kilkoma różnicami. Większość osób z tym zespołem potrafi wyraźnie komunikować się z przyjaciółmi i rodziną. Mogą mieć większe trudności w komunikowaniu się z nowymi ludźmi. Osoby noszące zespół mogą czasami wydawać się niegrzeczne lub niezainteresowane podczas rozmowy, co nie oznacza nic złego. Mogą też być zestresowane lub niespokojne, gdy sprawy nie idą w ich kierunku.

Charakterystyka

Charakterystyka zespołu Aspergera obejmuje:

• Prowadzenie długich, jednostronnych rozmów, bez zauważania, czy słuchacz słucha lub próbuje zmienić temat
• Wykazywanie nietypowej komunikacji niewerbalnej, takiej jak brak kontaktu wzrokowego, niewielka liczba wyrazów twarzy lub niezręczna postawa ciała i gesty.
• Wykazywanie intensywnej obsesji na punkcie jednego lub dwóch konkretnych, wąskich tematów, takich jak statystyki baseballowe, rozkłady jazdy pociągów, pogoda czy węże.
• Wygląda na to, że nie rozumieją, nie empatią i nie są wrażliwe na uczucia innych.
• Trudno jest "czytać" innych ludzi lub zrozumieć humor.
• Mówienie głosem, który jest monotonny, sztywny, lub niezwykle szybki
• Może wolałby być sam
• Utknął w ich własnych głowach
• Ma dziwne myśli i uprzedzenia o świecie zewnętrznym
• Pokazuje problemy w poznawaniu nowych ludzi
• Nie lubi natychmiastowych zmian
• Czuję się niekomfortowo w otoczeniu ludzi, zazwyczaj obcych.
• Ma oko do szczegółów i zauważa drobne rzeczy
• Podążają za własnymi nawykami, rutynami i tradycjami, na przykład, zawsze kupując ten sam rodzaj jedzenia i picia lub słuchając tej samej piosenki w kółko.

Zespół Aspergera jest zauważalny, gdy osoba zachowuje się inaczej w sytuacjach społecznych. Ich niepełnosprawność społeczna może mieć różny poziom. Nie wszyscy, którzy mają zespół Aspergera, mają ten sam poziom. Ta cecha nie jest jedyna. Ktoś, kto w ogóle nie lubi ludzi, niekoniecznie ma Aspergera. Inną cechą, którą można zidentyfikować jest to, że ludzie Aspergera nienawidzą żadnych zmian w swojej rutynie. Nie lubią też mieć kontaktu wzrokowego. Przez większość czasu będą starali się go unikać. Będą odwracać wzrok. Zazwyczaj ludzie, którzy mają do czynienia z zespołem Aspergera, mają mniejszy wyraz twarzy niż ktokolwiek inny. Jest wiele cech charakterystycznych. Jeśli ktoś ma tylko niektóre z tych cech, to prawdopodobnie nie ma z nimi żadnego problemu. Zazwyczaj osoby z zespołem Aspergera mają tendencję do brzęczenia lub wymawiania sobie różnych dźwięków, które słyszały w swoim otoczeniu, takich jak głos reportera, człowieka w radiu, teksty piosenek, słowa, rzeczy, które czytały lub to, co zazwyczaj mówią ludzie z otoczenia. Mogą wielokrotnie wspominać te słowa lub zwroty.

Historia

W latach czterdziestych XX wieku lekarz Hans Asperger badał niektóre dzieci, które różniły się od większości innych dzieci, które znał, ale były do siebie podobne. Nazwał je "małymi profesorami", ponieważ uważał, że są interesujące i napisał o nich książkę. Dr Asperger myślał, że jego "mali profesorowie" mają inną osobowość.

W latach 80-tych dr Lorna Wing stworzyła nazwę "syndrom Aspergera" dla osób z wysoko funkcjonującym autyzmem po badaniach nad pracą Hansa Aspergera.

W 1994 roku zespół Aspergera został włączony do Podręcznika Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych (DSM-IV).

W 2013 roku zespół Aspergera został usunięty z DSM.

Asperger's jest jednym z wielu odrębnych zaburzeń autystycznych ICD, które nadal można zdiagnozować za pomocą ICD, ale można je znaleźć w DSM jako Autism Spectrum Disorder lub Autistic Disorder; i dla jasności jest często nazywane Autistic Spectrum Disorder. Dostawcy, którzy korzystają z DSM, mogą udokumentować i odnieść się do ICD Autistic Disorder, dostarczyć dodatkowe DSM Autistic Disorder, lub dostarczyć kombinację tych dwóch etykiet (np. Autistic Spectrum Disorder "Asperger's" 299.00 (F84.0), With Specific Learning Disorder, Mild).

Statystyki

Zespół Aspergera występuje znacznie częściej u mężczyzn niż u kobiet. Statystyki mówią, że na każdą samicę przypadają trzy samce.

Szeroko dyskutuje się o tym, jak powszechny jest ten zespół, ponieważ istnieją dane liczbowe, które pokazują bardzo różne liczby. Ale, prawdopodobnie leży on między 1 na 250, aż do 1 na 10 000. Przegląd badań epidemiologicznych dzieci w 2003 roku wykazał, że wskaźniki autyzmu wahają się od 0,03 do 4,84 na 1000, a stosunek autyzmu do zespołu Aspergera wynosi od 1,5:1 do 16:1.