Lucyfer

łacińska nazwa Gwiazdy Porannej

Lucyfer to łacińskie imię "Gwiazdy Porannej", zarówno w prozie, jak i poezji, jak widać w dziełach Marka Terencjusza Varro (116-27 p.n.e.), Cycerona (106-43 p.n.e.) i innych wczesnych pisarzy łacińskich.

Cyceron napisał:

Stella Veneris, quae Φωσφόρος Graece, Latine dicitur Lucifer, cum antegreditur solem, cum subsequitur autem Hesperos.

Gwiazda Wenus, zwana po grecku Φωσφόρος, a po łacinie Lucyfer, gdy poprzedza Słońce, Hesperos, gdy podąża za nim.

I Pliniusz Starszy:

... sidus appellatum Veneris ... ante matutinum exoriens Luciferi nomen accipit ... contra ab occasu refulgens nuncupatur Vesper

Gwiazda zwana Wenus ... kiedy wschodzi rano nosi nazwę Lucyfer ... ale kiedy świeci o zachodzie słońca nazywana jest Vesper

Poeci używali również słowa "Lucyfer". Owidiusz ma co najmniej jedenaście wzmianek o Gwieździe Porannej w swojej poezji. Wergiliusz napisał:

Luciferi primo cum sidere frigida rura

carpamus, dum mane novum, dum gramina canent

Pospieszmy się, gdy pierwsza pojawi się Gwiazda Poranna,

Na chłodne pastwiska, gdy dzień jest nowy, gdy trawa jest rosą

I Statius:

et iam Mygdoniis elata cubilibus alto

impulerat caelo gelidas Aurora tenebras,

rorantes excussa comas multumque sequenti

sole rubens; illi roseus per nubila seras

aduertit flammas alienumque aethera tardo

Lucifer exit equo, donec pater igneus orbem

impleat atque ipsi radios uetetet esse sorori

A teraz Aurora podniosła się ze swej mygdońskiej kanapy i przepędziła zimną ciemność z wysoka w niebiosach, potrząsając swymi wilgotnymi włosami, a jej twarz zarumieniła się na widok goniącego ją słońca - od niego różany Lucyfer odwraca swe ognie zalegające w chmurach i z niechętnym koniem opuszcza niebiosa, które nie są już jego, dopóki płonący ojciec nie zapełni swego orbanu i nie zabroni nawet swej siostrze swych promieni.

Rzeźba z II w. przedstawiająca boginię księżyca Selene w towarzystwie Hesperusa i Phosphorusa: odpowiadające im łacińskie nazwy to Luna, Vesper i Lucifer.

Lucyfer jako diabeł postać z Biblii

Lucyfer jest uosobieniem zła w religii chrześcijańskiej. Niektórzy uważają, że Lucyfer to imię Szatana, kiedy był jeszcze aniołem, ale po łacinie oznacza ono "przynoszącego światło" i nie występuje w Biblii. Słowo Lucyfer było również używane w języku łacińskim, aby oznaczać "gwiazdę poranną", planetę Wenus, i to słowo było używane w łacińskiej wersji Izajasza 14, gdzie wersja hebrajska mówiła do króla Babilonii.