Andrea del Verrocchio

Obrazy

Uważa się, że Verrocchio zaczął malować w latach 60. ubiegłego wieku, kiedy pracował w Prato z malarzem Fra Filippo Lippi. Jest tylko jeden znany obraz, który został podpisany przez Verrocchio. Jest to ołtarz Madonny z Dzieciątkiem ze Świętymi w katedrze w Pistoi, namalowany pod koniec lat 70. ubiegłego wieku. Jest jeszcze kilka innych obrazów z pracowni Verrocchio. Prawdopodobnie zostały one namalowane częściowo przez Verrocchio, a częściowo przez jego uczniów.

Najsłynniejszy z tych obrazów został wykonany w latach 1472-1475. Jest to chrzest Chrystusa. GiorgioVasari pisząc w swojej książce Lives of the Great Artists mówi, że anioł po lewej stronie został namalowany przez Leonarda da Vinci. Vasari mówi, że kiedy Verrocchio zobaczył, jak pięknie osiemnastoletni uczeń potrafi malować, odłożył pędzel i już nigdy więcej nie malował. Po dokładnym zbadaniu widać, że większość obrazu jest malowana w staromodnej temperze, ale anioł, części ciała Jezusa i pejzaż w tle zostały namalowane w nowej technice malarstwa olejnego. To sprawia, że historycy sztuki uważają, że Leonardo pracował nad wieloma częściami tego obrazu. Sugeruje się również, że Botticelli namalował drugiego anioła.

Chrzest Chrystusa, 1474-1475, Verrocchio i Leonardo.


Chrystus i św. Tomasz , Orsanmichelle, Florencja.

Rzeźba

Verrochio zrobił z kamienia dwie duże, piękne rzeczy, trumnę i umywalkę. Przypuszcza się, że wyrzeźbił także Madonnę z Dzieciątkiem w niskiej płaskorzeźbie (obraz z kamienia prawie płaskiego).

Najbardziej znane rzeźby Verrocchio są wykonane z brązu, który jest rodzajem metalu. Aby wykonać posąg z brązu, Verrocchio wykonał go woskiem. Następnie na wosk nałożono tynk i usunięto wosk, pozostawiając formę. Metal był podgrzewany w piecu, aż się stopił i stopił (ciecz). Stopiony metal wlewano do formy i powoli pozostawiano do ostygnięcia. Kiedy tynk został wyszczerbiony, posąg z brązu znajdował się wewnątrz. Następnie posąg musiał zostać wykończony i wypolerowany.

Praca w San Lorenzo

Kościół San Lorenzo (św. Wawrzyńca) był nowym kościołem we Florencji. Został zbudowany przez architekta Brunelleschiego w nowym stylu renesansowym. Rodzina Medyceuszy była najważniejszymi patronami tego kościoła. Rodzina wybrała Verrocchio jako rzeźbiarza, aby wykonać trzy prace dla San Lorenzo.

W 1465 roku Verrocchio wykonał umywalkę do pokoju San Lorenzo's, w którym przechowywano szaty i naczynia na komunię. Nad umywalką wyrzeźbiony jest orzeł, symbol św. Jana Ewangelisty, który jest obecnie nazywany "Starą Zakrystią". Jana Ewangelisty. Na misie misy wyrzeźbiony jest herb Medyceuszy. Następnie Verrocchio musiał zaprojektować grób dla Cosimo, słynnego bankiera i dziadka rodziny Medyceuszów.

Na początku lat siedemdziesiątych 1470. Lorenzo de' Medici powierzył mu zadanie zaprojektowania grobowca ojca Lorenza Piero i wujka Giovanniego. Grób, który zaprojektował Verrocchio, był bardzo niezwykły. Z pięknego ciemnoczerwonego kamienia, przyciętego zielonym kamieniem i rzeźbionych liści z brązu, wykonał on duży "sarkofag" (kamienną trumnę). Zamiast ustawiać go na ścianie w zwykły sposób, grób został zaprojektowany tak, aby stał w łuku prowadzącym do zakrystii. Verrocchio zaprojektował siatkę, która wygląda jakby była wykonana z liny, ale jest wykonana z brązu. Siatka ta tworzy ekran w łuku, tak aby ludzie patrzący na grób mogli zajrzeć do zakrystii.

Chrystus i św. Tomasz

Najbardziej niezwykłym kościołem we Florencji jest Orsanmichele. Budynek ten jest starożytnym targiem kukurydzianym, na którym namalowano na ścianie cenny wizerunek Madonny z Dzieciątkiem. Targowisko zostało przekształcone w kościół, a boki budynku, które kiedyś były otwarte, otrzymały ściany. Na ścianach znajdowały się nisze, w których znajdowała się dziupla, w której mógł stać posąg. Wnęki były na tyle duże, że można było w nich umieścić naturalnej wielkości rzeźby. Wiele osób pracowało na różnych stanowiskach w mieście Florencja. Osoby wykonujące różne prace należały do organizacji zwanych gildiami. Każda ważna gildia w mieście chciała mieć posąg swojego patrona w niszy przy kościele Orsanmichele. Posągi te zostały wykonane przez jednych z najlepszych florenckich rzeźbiarzy.

W 1466 roku Cech Kupiecki powierzył Verrocchio zadanie wykonania w brązie posągu ich świętego Tomasza. Tomasza. Verrocchio wykonał grupę dwóch figur, która ukazuje najważniejszy moment w historii świętego Tomasza. Z tyłu wnęki stoi postać Jezusa, podnosząc jedną rękę do nieba. Św. Tomasz stoi na skraju niszy, spoglądając na Jezusa ze zdumieniem i wyciągając rękę, by dotknąć włóczni - rany w boku Jezusa. Rzeźba Werkonia była podziwiana za sposób, w jaki umieścił te dwie figury w przestrzeni, oraz za sposób, w jaki opowiedział tę historię.

Mniej więcej w tym samym czasie Verrocchio wykonał również ogromny mosiężny świecznik dla Palazzo Vecchio (ratusz). Ten świecznik jest teraz w Amsterdamie.

David

W latach 70. ubiegłego wieku Lorenzo Medici i jego brat Giuliano zlecili Verrocchio wykonanie pomnika Dawida. Dawid, pasterz w opowieści z Biblii, zabił olbrzyma, Goliata. Był jednym z patronów miasta. Obecnie we Florencji znajduje się co najmniej osiem posągów Dawida, z których najbardziej znany jest autorstwa Michała Anioła.

Kiedy Verrocchio wykonał swój posąg, najbardziej znanym Dawidem we Florencji był naturalnej wielkości posąg z brązu autorstwa Donatello. Posąg ten przedstawia Dawida nago, z wyjątkiem jego butów i kapelusza. Postać stoi zgrabnie, patrząc na olbrzymią głowę u jego stóp. Wygląda bardzo podobnie jak posąg Starożytnych Greków. Rzeźba Dawida Verrochio jest bardzo różna, mimo że jest podobnej wielkości i jest również wykonana z brązu.

Posąg Verrocchio wygląda jak żywy chłopiec, ubrany w nowoczesne paradne ubrania. On nie stoi elegancko. Wszystkie jego mięśnie są napięte. Chwyta rękojeść miecza tak mocno, że ścięgna jego ramienia wyróżniają się. Mięśnie jego twarzy są wciągnięte w głupi uśmiech, który ludzie czasami dostają, gdy są bardzo przestraszeni. Dawid Verrocchio właśnie zabił olbrzyma, ale teraz stoi on przed całą armią wroga i zastanawia się, co się stanie dalej. Za przystojnego chłopca, którego Verrocchio używał jako wzór dla Dawida, uważa się Leonarda da Vinci.

Medyceusze zlecili też Verrocchio wykonanie brązowego posągu cheruba z delfinem, który miał się udać do fontanny ich domu na wsi. Statuetka stoi teraz na małym dziedzińcu Palazzo Vecchio we Florencji.

Bartolomeo Colleoni

W 1478 roku Verrocchio rozpoczął pracę nad swoim najsłynniejszym posągiem. Jest to "posąg jeździecki", posąg człowieka na koniu. Pomnik został wykonany dla Republiki Weneckiej na pamiątkę słynnego żołnierza, który wielokrotnie przewodził wojskom w czasie wojny w Wenecji. Nazywał się Bartolomeo Colleoni, a zmarł w 1475 roku. Colleoni był podziwiany przez wielu ludzi, którzy uważali go za dobrego człowieka, a także za dzielnego żołnierza i wielkiego przywódcę wojskowego. Colleoni zostawił wiadomość, że chce mieć swój pomnik na głównym placu Wenecji, naprzeciwko Bazyliki św. Marka. Rada miejska by na to nie pozwoliła. Marka i kościoła dwóch rzymskich żołnierzy - św. Giovanniego i św. Paolo.

Kiedy Verrocchio rozpoczął produkcję tego pomnika, w ciągu ponad tysiąca lat powstał tylko jeden duży pomnik jeździecki. Donatello wykonał pomnik jeździecki innego żołnierza, który nosił przydomek Gattamelata ("Kot Przemytnik"). Verrocchio musiał przyjrzeć się posągowi Donatello, który znajdował się w Padwie, oraz czterem starożytnym koniom z brązu, które stały wysoko na froncie Bazyliki Świętego Marka. Verrocchio postanowił zmusić swojego konia do zrobienia czegoś, co robią konie św. Marka, ale koń Donatello tego nie robi. Wszystkie konie w St Mark mają jedno uniesione przednie kopyto, dzięki czemu są doskonale wyważone tylko na trzech nogach.

Koń Verrocchio wygląda jakby poruszał się dość szybko do przodu. Jest pełen akcji. Postać Colleoniego nie siedzi w siodle, stoi w zamieszaniu, jakby wypatrywał wroga. Głowa konia obraca się w jedną stronę, a ciało i twarz Colleoniego w drugą. Colleoni wygląda zaciekle, jakby prowadził swoje wojska do walki. Posąg jest bardzo żywy i bardzo realistyczny.

Verrocchio przeniósł się z Florencji do Wenecji w 1488 roku, aby pomóc przy odlewaniu posągu z brązu. Ale zmarł w tym roku i nigdy nie widział, że jego najsłynniejsze dzieło zostało ukończone.

To jest kopia posągu Davida Verrocchio. Jest w Victoria & Albert Museum w Londynie.