Języki analityczne
Język analityczny to język, który porządkuje słowa i gramatykę według ścisłego porządku słów, a nie załamań lub końcówek słów, które pokazują gramatykę. Przykładami języków analitycznych są: chiński, angielski, wietnamski, tajski, khmerski i laotański.
W języku chińskim zdania znajdują się głównie w kolejności słów SVO (przedmiot-czasownik-obiekt). Więc zdanie musi być "I jeść kluski", a nie "I kluski jeść" lub "jeść I kluski". W chiński to pisać jako 我吃面条. Czasownik 吃 (wymawiane chī, co oznacza: "jeść") nie zmienia się na podstawie tematu "I" lub obiektu "makaron", i podobnie temat 我 (wymawiane wǒ, co oznacza: "I") i obiekt 面条 (wymawiane miàntiáo, co oznacza: "makaron / kluski") nie mają żadnych specjalnych końcówek słownych na podstawie jego roli lub liczby. Ważne jest, aby wszystkie słowa były w odpowiedniej kolejności.
Współczesna angielszczyzna ma pewne przeinaczenia oparte na temacie (czasownik "eat" staje się "eats", gdy podmiotem jest trzecia osoba "he/she/it") i liczba ("noodle" jest pojedynczy, podczas gdy "noodle" jest liczbą mnogą), ale poza tym, nie ma prawie żadnego. Dlatego też współczesny język angielski jest w większości językiem analitycznym. Nowoczesny język angielski ma o wiele mniej od wszystkich innych języków indoeuropejskich, takich jak hiszpański, niemiecki i rosyjski.
Stary angielski był językiem fleksyjnym, a słowa treściowe mogły mieć kilka różnych końcówek, podobnie jak dziś niemiecki. Anglia została jednak przejęta przez osoby posługujące się innymi językami, zwłaszcza francuskim, duńskim i łacińskim, a ponieważ nowi władcy stali się drugim językiem angielskim, gramatyka uprościła się do tego, czym jest dzisiaj.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest język analityczny?
O: Język analityczny to język, w którym słowa i gramatyka są uporządkowane według ścisłej kolejności słów, a nie według fleksji lub końcówek wyrazów, które wskazują na gramatykę.
P: Jakie są przykłady języków analitycznych?
O: Przykładami języków analitycznych są: chiński, angielski, wietnamski, tajski, khmerski i laotański.
P: Jak wygląda struktura zdania w języku chińskim?
O: W języku chińskim zdania mają przeważnie szyk wyrazów SVO (podmiot-czasownik-przedmiot). Tak więc zdanie musi brzmieć "Jem makaron", a nie "Jem makaron" lub "Jem makaron". Czasownik i podmiot nie zmieniają się w zależności od przedmiotu lub liczby.
P: Czy współczesny angielski ma jakieś odmiany?
O: Tak, współczesny angielski ma pewne odmiany w zależności od podmiotu (czasownik "eat" staje się "eats", gdy podmiotem jest trzecia osoba "he/she/it") i liczby ("noodle" jest w liczbie pojedynczej, a "noodles" w liczbie mnogiej), ale poza tym nie ma ich prawie wcale. Dlatego można go uznać za język analityczny.
P: Czym różnił się język staroangielski od współczesnego?
O: Język staroangielski był językiem fleksyjnym, a słowa o treści mogły mieć kilka różnych końcówek, podobnie jak dzisiejszy niemiecki. Jednak z powodu inwazji innych języków, takich jak francuski, duński i łacina, które spowodowały, że wielu władców zaczęło posługiwać się drugim językiem angielskim, jego gramatyka z czasem uległa uproszczeniu do dzisiejszej postaci.
