Czapla złotawa
Czapla bydlęca (Bubulcus ibis) jest kosmopolitycznym gatunkiem czapli (rodzina Ardeidae) występującym w tropikach, strefach subtropikalnych i ciepłych strefach umiarkowanych.
Jest to jedyny członek rodzaju Bubulcus, z dwoma podgatunkami, zachodnim czaplem i wschodnim czaplem. Jest to krępy ptak biały, ozdobiony w sezonie lęgowym pióropuszami buraka. Gnieździ się w koloniach, zwykle w pobliżu zbiorników wodnych i często z innymi ptakami brodzącymi.
W przeciwieństwie do większości innych czapli, żeruje w stosunkowo suchych, trawiastych siedliskach, często z bydłem lub innymi dużymi ssakami. Łapie owady i małe kręgowce, które są zakłócane przez te zwierzęta. Łapie również kleszcze i muchy z bydła.
Pierwotnie pochodziła z części Azji, Afryki i Europy, szybko rozwinęła swoją dystrybucję i z powodzeniem skolonizowała znaczną część reszty świata. Dzieje się tak dlatego, że ludzie hodują obecnie udomowione bydło na całym świecie. Niektóre populacje czapli bydlęcej są wędrowne, a inne rozprzestrzeniają się po hodowli.
Może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa na lotniskach, a także przyczyniać się do rozprzestrzeniania się chorób zwierząt przenoszonych przez kleszcze.
Czapla w locie podczas sezonu godowego.
Rozmieszczenie i siedlisko
Czapla bydlęca przeszła jedną z najbardziej gwałtownych i szeroko zakrojonych naturalnych ekspansji każdego gatunku ptaków.
Pierwotnie pochodziła z części południowej Hiszpanii i Portugalii, Afryki tropikalnej i subtropikalnej oraz wilgotnej Azji tropikalnej i subtropikalnej. Pod koniec XIX wieku zaczął rozszerzać swój zasięg na południową Afrykę, a w 1908 roku po raz pierwszy rozmnażał się w prowincji Cape.
Czaple bydlęce zostały po raz pierwszy zauważone w obu Amerykach na granicy Gujany i Surinamu w 1877 r., najwyraźniej przepłynęły przez Ocean Atlantycki. Uważa się, że gatunek ten pojawił się na tym obszarze dopiero w latach trzydziestych XX wieku.
Gatunek ten po raz pierwszy pojawił się w Ameryce Północnej w 1941 roku (te wczesne obserwacje zostały początkowo odrzucone jako uciekinierki), wyhodowany na Florydzie w 1953 roku i szybko się rozprzestrzenił, hodując po raz pierwszy w Kanadzie w 1962 roku. Obecnie jest powszechnie spotykany aż do Kalifornii. Hodowla została po raz pierwszy odnotowana na Kubie w 1957 roku, w Kostaryce w 1958 roku, a w Meksyku w 1963 roku, choć prawdopodobnie powstała już wcześniej.
W Europie gatunek ten historycznie podupadł w Hiszpanii i Portugalii, ale w drugiej połowie XX wieku rozszerzył się z powrotem przez Półwysep Iberyjski, a następnie zaczął kolonizować inne części Europy; południową Francję w 1958 roku, północną Francję w 1981 roku i Włochy w 1985 roku. Hodowla w Wielkiej Brytanii została odnotowana po raz pierwszy w 2008 roku, zaledwie rok po napływie w roku poprzednim. W 2008 r. zgłoszono również, że czaple bydła zostały po raz pierwszy przeniesione do Irlandii.
W Australii kolonizacja rozpoczęła się w latach 40. ubiegłego wieku, a gatunek ten pojawił się na północy i wschodzie kontynentu. W latach 60. zaczęła regularnie odwiedzać Nową Zelandię.
Od 1948 roku bydlęca czapla przebywa na stałe w Izraelu. Przed 1948 r. był tylko zimowym gościem.
Masowa i szybka ekspansja czapli bydlęcej wynika z jej związków z ludźmi i ich zwierzętami domowymi. Pierwotnie przystosowany do współżycia z dużymi zwierzętami przegrzebującymi się, z łatwością mógł przejść na bydło domowe i konie. Ponieważ hodowla bydła rozpowszechniła się na całym świecie, mogło ono zajmować puste nisze.
Bubulcus ibis
Typowe siedlisko użytków zielonych w Kalkucie (Kalkuta)
Karmienie
Ptak żywi się szeroką gamą zdobyczy, zwłaszcza owadami, zwłaszcza pasikonikami, świerszczami, muchami (dorosłymi i larwami) oraz ćmami, a także pająkami, żabami i dżdżownicami.
Gatunek ten jest zwykle spotykany u bydła i innych dużych zwierząt pasących się i przeglądających, a także łapie małe stworzenia zakłócone przez ssaki. Badania wykazały, że powodzenie w żerowaniu czapli bydlęcej jest znacznie większe w przypadku żerowania w pobliżu dużego zwierzęcia niż w przypadku żerowania pojedynczo. W przypadku żerowania z bydłem wykazano, że 3,6 razy skuteczniej chwyta ofiary niż w przypadku żerowania w pojedynkę. Jego wydajność jest podobna, gdy podąża za maszynami gospodarskimi, ale jest zmuszony do większego ruchu.
Upierzenie niehodowlane
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest czapla biała?
A: Czapla biała to gatunek czapli występujący w tropikach, subtropikach i ciepłych strefach umiarkowanych.
P: Ile jest podgatunków czapli siwej?
A: Istnieją dwa podgatunki czapli siwej - czapla siwa zachodnia i czapla siwa wschodnia.
P: Jak wygląda czapla biała?
A: Czapla biała jest białym ptakiem z bufiastym pióropuszem w okresie lęgowym.
P: Gdzie najczęściej gniazduje czapla biała?
O: Czapla biała zazwyczaj gniazduje w koloniach w pobliżu zbiorników wodnych, często z innymi ptakami brodzącymi.
P: Jaką dietę stosuje czapla biała?
O: Czapla nadobna żeruje w suchych, trawiastych siedliskach i żywi się owadami i małymi kręgowcami, które zostały rozproszone przez bydło i inne duże ssaki. Zbiera również kleszcze i muchy od bydła.
P: Dlaczego rozmieszczenie czapli bydlęcej szybko się rozszerzyło?
O: Rozmieszczenie czapli siwej gwałtownie wzrosło, ponieważ ludzie hodują obecnie bydło domowe na większości obszaru świata.
P: Jakie są potencjalne zagrożenia związane z czaplą pospolitą?
O: Czapla siwa może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa na lotniskach i jest zamieszana w rozprzestrzenianie się chorób zwierzęcych przenoszonych przez kleszcze.
