Aubrey Brain
Aubrey Brain (ur. 12 lipca 1893 w Londynie, zm. 21 września 1955 w Londynie) był brytyjskim waltornistą. W jego rodzinie było wielu waltornistów. Jego ojciec, Alfred Edwin Brain senior, grał w orkiestrze Henry'ego Wooda już na pierwszym balu w 1895 roku. Później grał dla Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej. Jego brat, również nazywający się Alfred Edwin Brain, był głównym waltornistą w orkiestrze Henry Wood's Queen's Hall, ale potem wyemigrował do USA, gdzie grał w Los Angeles Philharmonic. Jego syn Dennis Brain miał stać się najsłynniejszym waltornistą w historii.
Życie
Wczesna kariera
Aubrey Brain urodził się w Londynie w 1893 roku. Naukę gry na waltorni rozpoczął od swojego ojca. W 1911 roku zdobył stypendium do Royal College of Music. Wkrótce stał się jednym z najlepszych waltornistów brytyjskich. Innymi wielkimi waltornistami byli jego ojciec, starszy brat i Adolf Borsdorf. Został głównym waltornistą Beecham Opera Company. Tam poznał Marion Beeley, mezzosopranistkę. Pobrali się latem 1914 roku, tuż przed wybuchem I wojny światowej. Po wybuchu wojny wstąpił do Welsh Guards i grał na waltorni w orkiestrze. Po wojnie początkowo trudno mu było znaleźć dobrą pracę jako waltornista. Najlepsze posady waltornisty były już zajęte przez jego brata Alfreda. Aubrey i Marion mieli dwóch synów: Leonarda (ur. 1915) i Dennisa (ur. 1921). Jednak w 1922 roku Alfred wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Aubrey wkrótce został pierwszym waltornistą Royal Philharmonic Society (jego ojciec grał na drugim waltornie), a także pierwszym waltornistą Queen's Hall Orchestra. Był także pierwszym waltornistą w New Symphony, a wkrótce dołączył do orkiestry Covent Garden jako główny waltornista. W 1923 roku dołączył do Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej.
W 1923 roku Borsdorf odszedł na emeryturę jako profesor waltorni w Królewskiej Akademii Muzycznej, a jego miejsce zajął Aubrey. Jednym z jego pierwszych uczniów był jego młodszy brat Arthur. Choć bardzo utalentowany, Arthur nie zdecydował się na profesjonalną grę na waltorni i wstąpił do policji. Później jednym z jego uczniów był syn Aubrey'a, Dennis.
Środek kariery
Aubrey miał bardzo udaną karierę, nie tylko jako główny waltornista w kilku orkiestrach, ale także jako solista. W 1923 roku zagrał II Koncert na róg Mozarta na festiwalu The Proms. Jego grę można usłyszeć na kilku bardzo wczesnych nagraniach, kiedy LSO nagrywała dla HMV. Dla niego napisano kilka utworów, w tym Koncert na waltornię, skrzypce i orkiestrę autorstwa Dame Ethel Smythe. Zagrał go bardzo dobrze, łącznie z akordami w ostatniej części (na waltorni można grać akordy nucąc jedną nutę i grając inną nutę z serii harmonicznej). Zagrał ją na Promsach. Dyrygent Bruno Walter zaprosił go, by zagrał go w Berlinie. Dzięki temu Aubrey stał się pierwszym brytyjskim waltornistą, który zagrał koncert solowy za granicą.
Kiedy w 1930 roku powstała Orkiestra Symfoniczna BBC, Aubrey był jej głównym waltornistą. Nadal był głównym waltornistą innych dużych londyńskich orkiestr (w dzisiejszych czasach byłoby to niemożliwe), ale stopniowo rezygnował z tych stanowisk, ponieważ BBC Symphony Orchestra miała coraz więcej pracy i potrzebowała swoich muzyków na pełen etat.
Aubrey grał na waltorni typu francuskiego ("waltornia Raoux"), która miała wąski otwór (rurka była bardzo wąska). Róg typu niemieckiego miał szerszy otwór i wydawał nieco inny dźwięk. Grając na rogu Raoux istniało większe ryzyko pęknięcia nuty (niewłaściwego brzmienia). Róg typu niemieckiego stawał się bardzo popularny w Anglii, ale Aubrey nalegał, aby wszyscy waltorniści Orkiestry Symfonicznej BBC nadal grali na rogach Raoux. Aubrey był bardzo uzdolniony w zakresie muzyki kameralnej i dokonał nagrania Tria rogowego Brahmsa ze skrzypkiem Adolfem Buschem i pianistą Rudolfem Serkinem. Sprzedało się ono w wielu egzemplarzach i kontynuowało sprzedaż przez wiele lat, dopóki płyty 78rpm nie zostały zastąpione przez płyty długogrające.
Późniejsze życie i emerytura
W czasie wojny Aubrey zaczął mieć problemy zdrowotne. W Boże Narodzenie 1940 roku miał poważny upadek. Pod koniec wojny zaczął mieć niewyraźne widzenie, jego mowa stała się niewyraźna i miał dziwne odczucia w palcach rąk i nóg. W 1945 roku, po pierwszej próbie do sezonu balowego, przeszedł na emeryturę. Występował jeszcze okazjonalnie, zwykle razem z synem Dennisem. Zmarł 20 września 1955 roku, trzy dni po nieszczęśliwym upadku, który spowodował u niego atak serca.
Tłokowo-zaworowy waltornia Raoux Aubrey'a Braina wystawiona w Królewskiej Akademii Muzycznej.
Reputacja
Aubrey Brain może być dziś mniej pamiętany ze względu na wyjątkową sławę jego syna Dennisa. Był on jednak bardzo dobrym waltornistą, który przyczynił się do podniesienia standardu gry na waltorni w Wielkiej Brytanii, zarówno poprzez swoje nauczanie, jak i przykład swoich występów. Nagrania, na których można go usłyszeć, zostały dokonane przed nastaniem epoki LP. Jego starszy syn Leonard stał się znanym oboistą.
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Aubrey Brain?
A: Aubrey Brain był brytyjskim waltornistą.
P: Czy w jego rodzinie byli inni waltorniści?
O: Tak, w jego rodzinie było wielu waltornistów.
P: Kim był ojciec Aubreya Braina?
O: Ojcem Aubreya Braina był Alfred Edwin Brain senior.
P: Czym zajmował się Alfred Edwin Brain senior?
Alfred Edwin Brain senior grał w orkiestrze Henry'ego Wooda na pierwszym balu w 1895 roku, a później grał dla London Symphony Orchestra.
P: Kim był brat Aubreya Braina?
O: Brat Aubreya Braina również nazywał się Alfred Edwin Brain i był głównym waltornistą w orkiestrze Henry'ego Wooda w Queen's Hall.
P: Dokąd wyemigrował Alfred Edwin Brain i co tam robił?
Alfred Edwin Brain wyemigrował do USA, gdzie ostatecznie grał dla Los Angeles Philharmonic.
P: Kto był najsłynniejszym waltornistą w rodzinie Aubreya Braina?
O: Syn Aubreya Braina, Dennis Brain, miał zostać najsłynniejszym waltornistą ze wszystkich.
