Ernst Röhm
Ernst Julius Röhm (28 listopada 1887 r. w Monachium - 1 lipca 1934 r. w Monachium) był przywódcą i współzałożycielem niemieckiej Sturmabteilung, oddziału szturmowego. Był również posłem do niemieckiego Reichstagu, gdzie w latach 1933-1934 pełnił funkcję ministra. Został zamordowany podczas Nocy Długich Noży w 1934 roku. Adolf Hitler wydał rozkaz zamordowania Röhma.
W czasie I wojny światowej Röhm walczył jako oficer. Został odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy.
Wczesne życie
Ernst Röhm urodził się 28 listopada 1887 r. w Monachium. Był trzecim dzieckiem głównego inspektora kolejowego Juliusa Röhma i jego żony Emilie Röhm. Miał jednego starszego brata i jedną starszą siostrę. Synem jego siostry był Bernhard Lippert, niemiecki dyplomata.
W 1906 r., po zdaniu matury w Monachium, Röhm wstąpił do armii bawarskiej jako Fanjunkare. Dwa lata później został porucznikiem.
I wojna światowa
W 1914 r., na początku I wojny światowej, był adiutantem i walczył na froncie zachodnim. Był trzykrotnie ranny i został odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy. W tym samym roku został ciężko ranny i stracił kawałek kości nosowej. Po raz pierwszy pracował dla rządu bawarskiego w Departamencie Wojny. Dwa lata później, w 1918 r., otrzymał stopień kapitana (Hauptmann).
Po pierwszej wojnie światowej Röhm wstąpił do Freikorps (Wolnego Korpusu) Franza Rittera von Epp. Chciał walczyć z komunistami w Monachium. Z tą grupą wyruszył do walki przeciwko Bawarskiej Republice Radzieckiej. W lipcu 1919 roku Freikorps stał się częścią Reichswehry.
Zaangażowanie w działalność partii nazistowskiej
W 1919 r. Röhm wstąpił do Niemieckiej Partii Robotniczej (Deutsche Arbeiter Partei (DAP)). Była to prekursorka partii nazistowskiej. Rok później został członkiem Niemieckiej Partii Nazistowskiej. Otrzymał numer członkowski 623. Röhm pomagał Hitlerowi w nawiązywaniu kontaktów z bawarskimi politykami i przemysłowcami. Dwa lata później Röhm i Hitler założyli Sturmabteilung (SA), przyciągając wielu ludzi z Freikorpsu. Powstała ona jako grupa paramilitarna dla Niemieckiej Partii Nazistowskiej. Hitler mianował Röhma przywódcą SA.
Röhm brał udział w puczu piwnym w 1923 roku. Partia nazistowska próbowała obalić rząd, ale bezskutecznie. Röhm został aresztowany i oskarżony o zdradę stanu. Sędziowie orzekli jego winę 1 kwietnia 1924 roku. Röhm trafił na pięć miesięcy do więzienia i stracił pracę w armii. Po procesie sądowym zarówno partia nazistowska, jak i Sturmabteilung stały się nielegalne.
W 1924 r. Röhm pomógł założyć Frontbann, alternatywę dla Sturmabteilung. Po kłótni z Adolfem Hitlerem, Röhm odszedł na emeryturę jako przywódca SA. Powiedział, że jest tylko żołnierzem, a nie politykiem. W latach 1928-1930 pracował dla wojska boliwijskiego jako doradca.
Röhm (drugi od prawej) po procesie sądowym po puczu w Piwiarni
Dowódca Sturmabteilung
W dniu 1 listopada 1930 r. wrócił do Niemiec i po raz drugi wstąpił do partii nazistowskiej. W styczniu 1931 r. Adolf Hitler powierzył Röhmowi kierownictwo Sturmabteilung. W ciągu nieco ponad roku powiększył ją z 70 000 do 170 000 członków. W kwietniu 1932 roku kanclerz Heinrich Brüning ponownie zdelegalizował SA. Franz von Papen, który był kanclerzem po Heinrichu Brüningu, anulował zakaz w czerwcu. W 1933 roku Ernst Röhm został ministrem Rzeszy, ministrem Reichstagu. W 1934 roku SA liczyła ponad 4.500.000 członków. Potęga SA rosła. Z tego powodu Adolf Hitler i Schutzstaffel (SS) rozpoczęli nowy spór z Röhmem. SA było około 20 razy większe pod względem liczby członków niż Reichswehra; Röhm marzył o przejęciu Reichswehry.
Hitler obawiał się potęgi Röhma. Röhm chciał połączyć Sturmabteilung z armią generalską, na czele której stanąłby on sam. Chciał także "drugiej rewolucji nazistowskiej", aby uczynić Niemcy bardziej socjalistycznymi. Był antykapitalistą, a w tym czasie Hitler próbował zaprzyjaźnić się z niemieckimi przemysłowcami. Hitler planował zabić Röhma.
Röhm z Hitlerem, obaj w mundurach SA w 1933 r.
Noc Długich Noży (Night of the Long Knives)
Röhm uzgodnił z Hitlerem, że Sturmabteilung otrzyma cztery tygodnie urlopu w lecie 1934 roku. Urlop rozpoczął się 1 lipca 1934 roku. Röhm chciał pojechać na odpoczynek do Bad Wiessee. 29 czerwca 1934 roku Röhm został aresztowany, ale nie miał procesu. Theodor Eicke dał mu wybór: popełnić samobójstwo lub zostać zabitym. 1 lipca, zgodnie z poleceniem Hitlera, Theodor Eicke zastrzelił Röhma. Röhm został pochowany na cmentarzu zachodnim w Monachium.
Tej samej nocy zginęło wielu dowódców Sturmabteilungu, głównie z rąk Schutzstaffel i Gestapo. Nazywano to "Nocą długich noży". Następnego dnia niemiecki parlament uchwalił ustawę, w której tylko jeden paragraf czynił morderstwa w Noc Długich Noży legalnymi.
