Wiewiórkowate
Wiewiórki to liczna rodzina małych i średnich gryzoni. Należą do niej wiewiórki drzewne, które zostały opisane na tej stronie.
Pozostałe wiewiórki to: wiewiórki ziemne, wiewiórki, świstaki (w tym ziemnowodne), wiewiórki latające i pieski preriowe.
Wiewiórki pochodzą z obu Ameryk, Eurazji i Afryki, a także zostały wprowadzone do Australii. Najwcześniejsze znane wiewiórki pochodzą z eocenu i są najbliżej spokrewnione z bobrem górskim i popielicą wśród żyjących rodzin gryzoni.
Większość wiewiórek to wszystkożercy; jedzą wszystko, co znajdą. Wiele gatunków wiewiórek żyje na drzewach, więc często znajdują tam orzechy. Jedzą również nasiona, jagody i szyszki sosnowe. Czasami jedzą ptasie jaja i owady. Większość wiewiórek nadrzewnych magazynuje żywność jesienią, aby zjeść ją zimą. Wiewiórki ziemne nie magazynują jedzenia. Hibernują, co oznacza, że spędzają zimę w głębokim śnie.
Wiewiórki mają wielu drapieżników lub wrogów. Lisy, wilki, kojoty, niedźwiedzie, szopy, rysie, kuguary, orły, jastrzębie i sowy zjadają wiewiórki.
Wiewiórka ruda
Kilka gatunków wiewiórek ma fazy melanistyczne. Na dużych obszarach USA i Kanady najczęstszą odmianą spotykaną na terenach miejskich jest melanistyczna forma wiewiórki szarej.
Wiewiórki drzewne
Najczęściej spotykane wiewiórki europejskie są koloru rudego lub brązowego, natomiast typowe wiewiórki amerykańskie są szare lub czarne. Wiewiórki szare zostały wprowadzone z Ameryki do Europy (przede wszystkim do WielkiejBrytanii).
Szaraki przenoszą wirus, na który są odporne, ale który jest zabójczy dla wiewiórek rudych. Przejęły one większość terytorium wiewiórek rudych w lasach liściastych. Spowodowało to znaczne zmniejszenie populacji wiewiórki rudej. Wiewiórki rude nadal dominują w lasach sosnowych w północnej Wielkiej Brytanii, ale na obszarach południowych są już rzadkością.
Wiewiórka szara jest uważana za szkodnika. Wypuszczanie ich na wolność jest nielegalne, a złapane muszą być humanitarnie zabite.
Cykl życia
Wiewiórki rozmnażają się zimą w lutym i marcu, a latem w czerwcu i lipcu. Samice mogą zachodzić w ciążę nawet dwa razy do roku. Po okresie ciąży (ciąży) trwającym około trzydziestu dziewięciu dni rodzi się zazwyczaj od czterech do sześciu młodych. Młodymi, które rodzą się całkowicie bezbronne, opiekuje się tylko matka. Młode wiewiórki są głuche i ślepe przez pierwsze kilka tygodni życia.
Większość wiewiórek ginie w pierwszym roku życia. W warunkach naturalnych dorosłe wiewiórki mogą żyć od pięciu do dziesięciu lat. Niektóre mogą przeżyć 10 do 20 lat w niewoli.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to są wiewiórki?
O: Wiewiórki to duża rodzina małych i średnich gryzoni, do której należą wiewiórki nadrzewne, wiewiórki ziemne, wiewiórki, świstaki (w tym świstaki ziemne), wiewiórki latające i pieski preriowe.
P: Gdzie żyją wiewiórki?
O: Wiewiórki pochodzą z obu Ameryk, Eurazji i Afryki i zostały wprowadzone do Australii.
P: Co jedzą wiewiórki?
O: Większość wiewiórek to wszystkożercy; jedzą wszystko, co znajdą, np. nasiona, jagody, szyszki, jaja ptasie i owady.
P: Jak wiewiórki drzewne przygotowują się do zimy?
O: Jesienią wiewiórki drzewne magazynują pokarm, aby móc go zjeść w zimie. Wiewiórki ziemne hibernują, a nie magazynują pożywienia.
P: Kto lub co żeruje na wiewiórkach?
O: Drapieżnikami wiewiórek są lisy, wilki, kojoty, niedźwiedzie, szopy, rysie, puma, łasice, koty, psy, borsuki, węże i ptaki drapieżne.
