Niedźwiedź krótkowłosy
Niedźwiedź o krótkiej twarzy lub niedźwiedź buldog (Arctodus) to wymarły rodzaj niedźwiedzia endemicznego dla Ameryki Północnej w epoce plejstocenu, około 1,8 miliona lat temu (mya) do 11 000 lat temu. W tym czasie Arctodus simus mógł być jednym z największych ssaków, które żyły na lądzie i jadły mięso.
Arctodus simus pojawił się po raz pierwszy w środkowym plejstocenie w Ameryce Północnej, około 800 000 lat temu. Wyginął około 11 600 lat temu.
Habitat
Niedźwiedź krótkouchy żył w wielu częściach Ameryki Północnej, od Alaski po Missisipi. Jednakże, żył głównie w południowych obszarach, od północnego Teksasu do New Jersey na wschodzie; Aguascalientes, Meksyk na południowym zachodzie; i z dużymi skupiskami na Florydzie.
Najstarsze skamieniałości niedźwiedzia krótkogłowego pochodzą ze stanowisk paleontologicznych Santa Fe River 1 w hrabstwie Gilchrist na Florydzie.
Skamieliny
Archeolodzy po raz pierwszy znaleźli skamieniałości niedźwiedzia krótkogłowego w jaskini Potter Creek w hrabstwie Shasta w Kalifornii. Zwierzę to mogło być największym mięsożernym ssakiem lądowym, jaki kiedykolwiek żył w Ameryce Północnej.
Archeolodzy znaleźli tylko jeden szkielet gigantycznego niedźwiedzia krótkogłowego, w Indianie. Jest on słynny, ponieważ był to największy, najbardziej prawie kompletny szkielet olbrzymiego niedźwiedzia krótkogłowego, jaki kiedykolwiek znaleziono w Ameryce. Oryginalne kości znajdują się w Field Museum of Natural History w Chicago.
W niedawnym badaniu oszacowano wagę sześciu okazów niedźwiedzia krótkogłowego. Największy z nich ważył 957 kg (2,110 lb). Sugeruje to, że niedźwiedź ten był prawdopodobnie większy niż sądzili naukowcy. Kiedy stał na tylnych łapach, miał 8-10 stóp (2,4-3,0 m) wysokości.
Zachowanie
Jedna z teorii mówi, że niedźwiedź krótkogłowy był aktywnym drapieżnikiem, atakującym żubry bezpośrednio. Inna teoria mówi, że pozwolił on szybszym drapieżnikom na zabicie żubra, a następnie odciągnął je od tuszy. Oznaczałoby to, że był padlinożercą.
