Druga Flota (Australia)

Podsumowanie floty

Pochodzenie i historia

Lady Juliana płynęła przed innymi statkami skazańców i nie zawsze jest liczona jako część Drugiej Floty. Statek zaopatrzeniowy Justinian nie popłynął razem ze statkami skazańców i przybył przed nimi. HMS Guardian wypłynął przed statkami skazańców, ale po opuszczeniu Przylądka Dobrej Nadziei wpadł w lód, zawrócił do południowej Afryki i rozbił się na wybrzeżu.

Statki Surprize, Neptune i Scarborough zostały wysłane przez firmę "Camden, Calvert & King". Zgodzili się oni przewieźć, ubrać i nakarmić skazańców za opłatą w wysokości 17 7 funtów 7s. 6d za głowę. Opłata ta została uiszczona niezależnie od tego, czy skazańcy wylądowali martwi czy żywi. Firma ta wcześniej zajmowała się przewozem niewolników do Ameryki Północnej. Jedynymi osobami rządowymi na statku byli agent marynarki wojennej, porucznik John Shapcote, i kapitan straży; cała reszta załogi była dostarczana przez firmę.

Druga Flotylla opuściła Anglię 19 stycznia 1790 r. z 1 006 skazańcami (928 mężczyzn i 78 kobiet). Po drodze zrobili tylko jeden postój, przy Przylądku Dobrej Nadziei. Tutaj 20 męskich skazańców, ocalałych z Guardiana, zostało przyjętych na pokład. Te trzy statki odbyły szybszą podróż niż Pierwsza Flota, docierając do Port Jackson w ostatnim tygodniu czerwca 1790 roku. Było to trzy tygodnie po Lady Julianie, a tydzień po statku zaopatrzeniowym Justinian.

Podróż była szybka, ale odsetek umierających był najwyższy w historii transportu do Australii. Z 1 026 skazańców, którzy wyruszyli, 267 (256 mężczyzn i 11 kobiet) zmarło podczas podróży (26%).

Na Neptunie skazańcy nie dostawali wystarczającej ilości jedzenia, byli związani łańcuchami i rzadko wypuszczani na pokład. Wielu z nich zachorowało na szkorbut. Na Scarborough byli karmieni, ale zgłoszona próba buntu doprowadziła do zamknięcia skazańców pod pokładem.

Kapitan William Hill, kapitan straży, napisał później, że kapitanowie statków nie karmili skazańców po to, by móc sprzedać jedzenie w innym kraju. Chcieli, aby skazańcy szybko umierali, aby nie musieli marnować na nich jedzenia i mogli je później zachować na sprzedaż.

Przylot do Sydney

Kiedy dotarli do Sydney, półnadzy skazańcy leżeli bez pościeli, zbyt chorzy, by się poruszać. Ci, którzy nie byli w stanie chodzić, zostali wyrzuceni na burtę. Wszyscy byli pokryci wszami. Co najmniej 486 skazańców było chorych, 47% z tych, którzy opuścili Anglię. Pozostałych opisywano jako "wychudzonych i wycieńczonych" i pokazujących "bardziej przerażające widowiska niż te, które kiedykolwiek były świadkami w tym kraju".

Wśród osób płynących w Drugiej Flocie byli D'Arcy Wentworth i jego skazana kochanka Catherine Crowley na "Neptunie" oraz John Macarthur, wówczas młody porucznik w Korpusie Nowej Południowej Walii, i jego żona Elizabeth na "Scarborough". Najstarszy syn Macarthura, Edward Macarthur, który przypłynął z rodzicami na Neptunie i Scarborough, jest uważany za jedyną osobę, która płynęła w Drugiej Flocie i której zdjęcie posiadamy. Był on również ostatnim ocalałym z tego rejsu.

Kiedy do Anglii dotarły wieści o okrucieństwach Drugiej Floty, zarówno opinia publiczna, jak i rząd były wstrząśnięte. Przeprowadzono śledztwo, ale nie podjęto próby aresztowania Donalda Trailla, kapitana Neptuna. Został on opisany jako obłąkany sadysta. Rząd nie oskarżył ani jego, ani innych kapitanów, ani firmy wykonawczej. Zostali oni już zakontraktowani przez rząd do przygotowania Trzeciej Floty do żeglugi do Port Jackson w 1791 roku.

Traill i jego starszy oficer, William Ellerington, zostali prywatnie postawieni przed sądem za zamordowanie bezimiennego skazańca, marynarza Andrew Andersona i kucharza Johna Josepha. Ale po trzygodzinnym procesie przed Sir Jamesem Marriottem w Sądzie Admiralicji, ława przysięgłych uwolniła obu mężczyzn "bez kłopotania sędziego podsumowaniem dowodów".

Powiązane strony

• Pierwsza Flota
• Trzecia Flota