Le Corbusier

Wczesne życie

Le Corbusier dorastał w La Chaux-de-Fonds, małym miasteczku na północy Szwajcarii. W 1907 roku, w wieku 19 lat, przeniósł się do francuskiego Paryża. Podróżował po Europie i poznał wiele nowych idei. Nauczył się mówić po niemiecku i pracował ze słynnymi architektami, takimi jak Peter Behrens.

Wojna Światowa

W czasie I wojny światowej Le Corbusier wrócił do Szwajcarii i został nauczycielem. Wkrótce otworzył wraz z kuzynem własną firmę architektoniczną i pracowali razem do 1940 roku. W 1918 roku poznał malarza, Amédée Ozenfanta, który stał się jego wielkim przyjacielem. Połączyli swoje pomysły, tworząc nowy rodzaj sztuki zwany puryzmem.

Po wojnie światowej

Po wojnie Le Corbusier koncentrował się na swojej sztuce do 1922 roku. Następnie zaczął projektować mieszkania, które można układać jedno na drugim, aby pomieścić ludzi i zaspokoić ich potrzeby. Ten typ budownictwa mieszkaniowego o niskiej gęstości miał rozwiązać problem przeludnienia w Paryżu. Mówił, że taka transformacja jest potrzebna, bo w przeciwnym razie może dojść do rewolucji wśród nieszczęśliwych klas niższych. Stworzył projekt idealnego miasta (Ville Contemporaine), które nigdy nie zostało zbudowane. Był to plan zbudowany wokół wielu drapaczy chmur. Przedstawił ten plan rządowi francuskiemu, który go odrzucił. Podniosło to jednak ich świadomość na temat przeludnienia w mieście.

1930s

Le Corbusier zaczął nie lubić kapitalizmu i stwierdził, że wielkość domu powinna zależeć od wielkości rodziny, a nie od tego, jak bogaci są ludzie.

Późniejsze życie

Le Corbusier nie był aktywny w polityce od 1942 roku. Zamiast tego budował mniejsze bloki mieszkalne w całej Francji.

Jego imię

Nazwisko Le Corbusier jest francuskie. Jest to inna wersja nazwiska jego babki, Lecorbésier. Nazwisko to tłumaczy się na język angielski jako "the crow like one". Wybrał to nazwisko w 1920 roku.

Słynne idee

• Le Corbusier powiedział, że budynki powinny być budowane z myślą o transporcie, zwłaszcza samochodowym. Był on jednym z pierwszych architektów, którzy to zasugerowali, a obecnie prawie każdy urbanista bierze to pod uwagę przy projektowaniu budynku.

Szybkość w architekturze rozpatrywał w ten sposób, że dom jest maszyną do mieszkania. Maszyna ta ma za zadanie przyspieszyć działania ludzi, którzy w niej mieszkają. Przedstawił ideę budowania rezydencji przy pomocy kilku płyt, kolumn i schodów. Z tych trzech rzeczy może powstać każdy rodzaj rezydencji, dla każdej klasy ludzi.