Masakra w Lawrence

Tło

Do 1863 roku w Kansas doszło do wielu aktów przemocy. To dlatego, że ludzie nie zgadzali się co do tego, czy Kansas powinno pozwolić na niewolnictwo, czy nie.

Latem 1856 r. pierwsze splądrowanie Lawrence zapoczątkowało trwającą przez lata wojnę partyzancką w Kansas. John Brown może być najbardziej znaną osobą zaangażowaną w przemoc końca lat pięćdziesiątych XIX wieku, która walczyła po stronie abolicjonistów lub Jayhawker. Jednak w okresie "Krwawiącego Kansas" wiele grup walczyło po każdej ze stron.

Na początku amerykańskiej wojny secesyjnej Lawrence było już celem przemocy ze strony zwolenników niewolnictwa. Stało się tak, ponieważ Lawrence było postrzegane jako antyniewolnicze miasto w stanie, a co ważniejsze, jako miejsce, z którego rozpoczynały się ataki Unii i Jayhawkerów na Missouri. Początkowo miasto i jego okolice były bardzo przygotowane; reagowały ostro na wszelkie pogłoski o tym, że do Lawrence mogą przybyć ludzie pro-wolnościowi. Jednak do lata 1863 roku nigdy do tego nie doszło, więc mieszkańcy nie obawiali się zbytnio, a o obronie zapomniano.

Przyczyny ataku

Zemsta za ataki Jayhawkera

Lawrence był kwaterą główną grupy Jayhawkers (czasami nazywanych "Red Legs"). Rozpoczęli oni kampanię pod koniec marca 1863 roku, której celem było zakończenie poparcia ludności dla konfederackich partyzantów. Generał Unii Blunt opisał działania żołnierzy tak, jakby "rozpoczęły się rządy terroru, a własność żadnego człowieka nie była bezpieczna, ani jego życie nie było wiele warte, jeśli walczył z nimi w ich planach rabunku i kradzieży". Wielu przywódców Jayhawker, takich jak Charles "Doc" Jennison, James Montgomery i George Henry Hoyt, zaatakowało zachodnie Missouri. To zdenerwowało zarówno pro-południowych i pro-unijnych cywilów i polityków. Historyk Albert Castel twierdzi, że zemsta była głównym powodem. Jayhawkers również chcieli kraść, ale zemsta była ich głównym powodem.

Poczucie zemsty w ataku na Lawrence'a zostało potwierdzone przez tych, którzy przeżyli. Albert Castel napisał, że "wszystkie panie i inni, którzy rozmawiali z rzeźnikami 21-go ult." mówili, że "byli tutaj, aby zemścić się za krzywdy wyrządzone ich rodzinom przez naszych ludzi pod dowództwem Lane'a, Jennisona, Anthony'ego i Co." Charles L. Robinson, pierwszy gubernator Kansas i naoczny świadek ataku, również powiedział, że atak nastąpił z zemsty: "Przed tym najazdem całe przygraniczne hrabstwa Missouri doświadczyły straszliwszych okrucieństw niż kiedykolwiek najazd Quantrilla na Lawrence.... W Lawrence nie było palenia stóp i tortur przez powieszenie, jak to miało miejsce w Missouri, nie oburzano też kobiet i dzieci." Robinson wyjaśnił, że Quantrill wybrał Lawrence, ponieważ Jayhawkers zaatakowali Missouri "jak tylko wybuchła wojna", a Lawrence było "kwaterą główną dla złodziei i ich grabieży."

Quantrill powiedział, że powodem jego ataku była "kradzież i zniszczenie miasta jako zemsta za Osceolę". Było to odniesienie do ataku Unii na Osceolę w stanie Missouri we wrześniu 1861 roku. Dowodził nim senator James H. Lane. Osceola została splądrowana, a dziewięciu mężczyzn stanęło przed sądem wojennym i zostało straconych.

Zniszczenie więzienia dla kobiet w Kansas City

Często uważa się również, że upadek więzienia dla kobiet w Kansas City spowodował, że niektórzy ludzie chcieli przyłączyć się do ataku. Aby zatrzymać partyzantów z Missouri w Kansas, generał Thomas Ewing, Jr. wydał w kwietniu 1863 roku "General Order No. 10", który nakazywał aresztowanie każdego, kto udzielał pomocy lub pocieszenia konfederackim partyzantom. Oznaczało to głównie kobiety lub dziewczęta, które były krewnymi partyzantów. Ewing wysłał aresztowanych ludzi do prowizorycznych więzień w Kansas City. Kobiety były przetrzymywane w dwóch budynkach, które uznano za zbyt małe lub zbyt brudne. Następnie przeniesiono je do pustego budynku przy 1425 Grand. Budynek ten był częścią posiadłości Roberta S. Thomasa, teścia George'a Caleba Binghama. W 1861 roku Bingham i jego rodzina mieszkali w tym budynku, ale on i jego rodzina przenieśli się do Jefferson City, kiedy został wybrany na skarbnika Missouri na początku 1862 roku. Bingham dobudował do budynku trzecie piętro, aby wykorzystać je jako pracownię.

Co najmniej dziesięć kobiet lub dziewcząt, wszystkie poniżej 20 roku życia, było więźniami w budynku, gdy ten zawalił się 13 sierpnia 1863 roku, zabijając cztery osoby: Charity McCorkle Kerr, Susan Crawford Vandever, Armenię Crawford Selvey i Josephine Anderson - 15-letnią siostrę Williama T. "Krwawego Billa" Andersona. Kilka dni później Nannie Harris zmarła z powodu odniesionych ran. Osoby, które nie zginęły w wyniku zawalenia: Jenny Anderson (okaleczona w wyniku wypadku), Susan Anne Mundy Womacks, Martha "Mattie" Mundy, Lucinda "Lou" Mundy Gray, Elizabeth Harris (później poślubiona Dealowi) i Mollie Grindstaff. 13-letnia siostra Andersona, która była przykuta do łańcucha wewnątrz więzienia, doznała wielu obrażeń, w tym dwóch złamanych nóg.

Jeszcze zanim więzienie upadło, aresztowanie i planowana deportacja dziewcząt rozwścieczyły partyzantów Quantrilla; George Todd zostawił list dla generała Ewinga, w którym groził spaleniem Kansas City, jeśli dziewczęta nie zostaną uwolnione. Choć najazd Quantrilla na Lawrence został zaplanowany jeszcze przed zawaleniem się więzienia, śmierć krewnych kobiet sprawiła, że partyzanci jeszcze bardziej chcieli zabijać ludzi podczas ataku.

Atak

Człowiek z Hester o imieniu Henry Thompson próbował biec do Lawrence, aby powiedzieć ludziom, że atak nadchodzi. Udało mu się przebiec całą drogę do Eudory, zanim był zbyt zmęczony. Nieznany mężczyzna jadący na bryczce podszedł do Thompsona i zapytał, czy nie potrzebuje pomocy. Thompson powiedział mu, że przebiegł całą drogę z Hester, i że "muszę dostać się do Lawrence... oni zaatakują Lawrence". Thompsonowi i mężczyźnie udało się nakłonić kilku ludzi z Eudory, by pojechali do Lawrence i ostrzegli przed atakiem, byli jednak za późno.

Około 450 partyzantów zbliżyło się do Lawrence krótko po godzinie 5 rano. Ich pierwszym celem było dotarcie do Eldridge House, dużego ceglanego hotelu w centrum Lawrence. Po przejęciu kontroli nad budynkiem (który stał się kwaterą główną Quantrilla podczas najazdu), ludzie Quantrilla podzielili się na mniejsze grupy, które rozeszły się po całym Lawrence. Przez następne cztery godziny grabieżcy splądrowali i spalili 25% budynków w Lawrence. Spalono wszystkie firmy z wyjątkiem dwóch. Splądrowali większość banków i sklepów w mieście. Zabili ponad 150 osób. Wszyscy zabici to mężczyźni i chłopcy. Niektóre źródła podają, że zginęły 183 osoby. Źródło z 1897 roku podaje, że wśród zabitych było 18 z 23 nieumundurowanych rekrutów wojskowych. Przed godziną 9 rano najeźdźcy opuszczali Lawrence.

Ponieważ najeźdźcy chcieli się zemścić, mieli listę osób, które chcieli zabić i budynków, które chcieli spalić. James H. Lane był na szczycie tej listy. Lane był przywódcą wojskowym i zwolennikiem Jayhawkers, grupy najeźdźców, którzy zabijali ludzi i niszczyli ziemię w zachodnim Missouri na początku wojny secesyjnej. Lane uciekł, biegnąc przez pole kukurydzy w koszuli nocnej. John Speer został wprowadzony do biznesu gazetowego przez Lane'a, był jednym z największych politycznych zwolenników Lane'a i również znalazł się na liście. Charles L. Robinson, pierwszy gubernator Kansas i abolicjonista, mógł również znaleźć się na tej liście, choć nie został zabity.

Wielu uważa decyzję Quantrilla o zabiciu młodych chłopców wraz z dorosłymi mężczyznami za bardzo złą część ataku.

Kansas State Journal był pierwszą gazetą w Lawrence, która kontynuowała wydawanie po ataku; pierwszy egzemplarz ukazał się 1 października 1863 roku. Napisano w nim, że każdy biznes w Lawrence został splądrowany, każdy z wyjątkiem pięciu został spalony, każdy dom w Lawrence został splądrowany, a 160 mężczyzn i chłopców zostało zabitych. W Leavenworth Daily Conservative z 23 sierpnia 1863 r. napisano, że wyrządzono szkody o wartości 2 000 000 dolarów i skradziono pieniądze o wartości 250 000 dolarów.

Aftermath

Masakra w Lawrence była jednym z najkrwawszych wydarzeń w historii Kansas. Kościół Plymouth Congregational Church w Lawrence nie został zniszczony, ale wielu jego członków zostało zabitych. Zniszczono również wiele jego dokumentów.

Po ataku Quantrill sprowadził swoich ludzi na zimę na południe, do Teksasu. Jednak już w następnym roku raidersi rozpadli się jako jednolita siła. Nie udało im się odnieść podobnych sukcesów. Sam Quantrill zmarł od ran odniesionych w Kentucky w 1865 roku. Do tego czasu pozostało mu już tylko kilku zwolenników. Frank James i jego młodszy brat, Jesse James, byli jednymi z jego zwolenników.

Po ataku Quantrilla, Unia zbudowała kilka posterunków wojskowych na Górze Oread. Miały one pomóc w strzeżeniu odbudowywanego miasta. Jednak w Lawrence nie doszło już do żadnych ataków i forty te zostały usunięte.

Lawrence zniszczony jak pokazano w Harper's Weekly. Z przodu widać spalone ruiny domu Eldridge'ów.

Powiązane strony

• Bushwhacking rodzaj walki partyzanckiej, często stosowany podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej, amerykańskiej wojny secesyjnej

Więcej czytania

• Albert E. Castel. Civil War Kansas: Reaping the Whirlwind (1997)
• Albert E. Castel. William Clarke Quantrill: His Life and Times (1999) fragment i wyszukiwanie tekstu
• Thomas Goodrich, Krwawy świt: Historia masakry w Lawrence (1992)
• Paul I. Wellman. A Dynasty of Western Outlaws (1961). (O wpływie wojen granicznych na granicy Kansas i Missouri na powojennych banitów zachodnich, zwłaszcza na gang Jamesa-Youngera).
• Richard F. Sunderwirth, "The Burning" Of Osceola Missouri" (2007)