Homeostaza
Homeostaza jest samoregulacją, podstawową właściwością wszystkich systemów samoorganizujących się. W biologii jest to utrzymywanie stabilnego środowiska wewnętrznego.
Homeostaza to zdolność życia do utrzymania równowagi, gdy zmienia się środowisko. Zwierzęta utrzymują swoje ciało w stabilnym stanie. Czynią to poprzez regulowanie swojej wewnętrznej równowagi. Na przykład, regulują swoje pH, temperaturę, ilość tlenu lub dwutlenku węgla we krwi i tak dalej. W żywych organizmach badanie, jak utrzymują się w stabilnym stanie, nazywane jest fizjologią. W większości przypadków nasza fizjologia działa nieświadomie przez całe życie. Mamy wiele systemów ujemnego sprzężenia zwrotnego, które dostosowują naszą fizjologię tak, abyśmy pozostali przy życiu. Systemy te są samoorganizujące się i nie trzeba się ich uczyć. Są one dziedziczone.
Koncepcja ta została opisana przez Claude'a Bernarda, a termin ten został później ukuty przez Waltera Cannona w latach 1926, 1929 i 1932. Walter Cannon uważał, że są to cechy homeostazy:
1. Stałość w otwartym systemie, takim jak nasze ciała, jest realizowana przez mechanizmy, które utrzymują tę stałość. Opiera się to na wglądzie w sposoby regulacji stanów stałych, takich jak stężenie glukozy, temperatura ciała i równowaga kwasowo-zasadowa.
2. Aby utrzymać stan stabilny, każda zmiana automatycznie spełnia warunki, które są odporne na zmiany. Wzrost stężenia soli we krwi wywołuje pragnienie, ponieważ organizm próbuje rozcieńczyć stężenie soli w płynie pozakomórkowym.
3. System regulacji przeprowadzający homeostazę posiada szereg współpracujących ze sobą mechanizmów, które działają jednocześnie lub kolejno. Cukier we krwi jest regulowany przez insulinę, glukagony i inne hormony, które kontrolują jego uwalnianie z wątroby lub pobieranie przez tkanki.
Przykłady homeostazy:
- Działanie termostatu
- Regulacja wody i minerałów w organizmie
- Regulacja temperatury ciała: ssaki i ptaki mają skomplikowane systemy, które utrzymują temperaturę ciała w ścisłych granicach.
U ssaków główne organy zaangażowane w homeostazę to..:
- Podwzgórze i przysadka mózgowa
- płuca
- skóra
- mięśnie
- nerki
- wątroba i trzustka
Mózg jest również centralnym elementem homeostazy. Kontroluje on zachowania, a jego podstawową funkcją jest wspieranie życia poprzez podejmowanie działań.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest homeostaza?
O: Homeostaza to samoregulacja stabilnego środowiska wewnętrznego u istot żywych. Jest to zdolność życia do zachowania równowagi, gdy zmienia się środowisko.
P: Kto ukuł termin homeostaza?
O: Termin ten został stworzony przez Waltera Cannona w latach 1926, 1929 i 1932.
P: Jakie są niektóre cechy homeostazy według Waltera Cannona?
O: Według Waltera Cannona, homeostaza oznacza stałość w systemie otwartym, takim jak nasze ciała, która jest utrzymywana przez mechanizmy, które opierają się zmianom; każdy wzrost lub spadek pewnych zmiennych spotka się z czynnikami, które się temu przeciwstawią; istnieją współpracujące mechanizmy, które działają jednocześnie lub kolejno, aby utrzymać stan ustalony.
P: Jakie narządy są zaangażowane w homeostazę u ssaków?
O: U ssaków główne organy zaangażowane w homeostazę to podwzgórze i przysadka mózgowa, płuca, skóra, mięśnie, nerki, wątroba i trzustka. Ważną rolę odgrywa również mózg, który steruje zachowaniem, podtrzymującym życie poprzez podejmowanie działań.
P: Jak zwierzęta regulują swoją wewnętrzną równowagę?
O: Zwierzęta regulują swoją wewnętrzną równowagę poprzez regulację poziomu pH, temperatury, poziomu tlenu lub dwutlenku węgla we krwi i tak dalej.
P: Jak nazywa się nauka o tym, jak istoty żywe utrzymują się w stabilnym stanie?
O: Nauka o tym, jak istoty żywe utrzymują się w stabilnym stanie, nazywa się fizjologią.
