Gustave Courbet

Wczesne życie

Courbet urodził się w 1819 roku, był synem Régisa i Sylvie Oudot Courbet w Ornans, Doubs. Siostry Courbeta, Zoé, Zélie i Juliette, były jego pierwszymi modelkami do rysowania i malowania.

Kiedy Courbet miał dwadzieścia lat, wyjechał w 1839 roku do Paryża i pracował w pracowni dwóch innych malarzy, Steubena i Hessego. Nie był tam szczęśliwy i chciał pracować na własną rękę. Studiował dzieła wielu wielkich mistrzów, m.in. Goi, Velazqueza i Tycjana. W tym czasie namalował kilka autoportretów. Często wracał do Ornans, aby polować, łowić ryby i szukać inspiracji w wiejskim życiu.

W latach 1846-1847 Coubet odbył podróż do Holandii i Belgii, gdzie studiował malarstwo Rembrandta, Franza Halsa i Jana Steena, którzy malowali w latach 1600. Obrazy tych artystów często ukazywały realistyczne sceny i portrety z życia codziennego. Ukazywały zwykłych ludzi przy wspólnym stole, tańczących, piszących, gotujących, pracujących w rzemiośle, w firmach i na polach. Było wiele obrazów żołnierzy. Courbet zdecydował, że chce malować sceny ze zwykłego życia w sposób, w jaki robili to ci artyści. Nie chciał malować scen z literatury, historii lub mitologii, jak większość innych artystów we Francji w tym czasie. ⁸³

Autoportret (Człowiek zrozpaczony), ok. 1843-1845 (kolekcja prywatna)

Sukces

Courbet namalował duży obraz przedstawiający życie codzienne w Ornans. Obraz, zatytułowany "Po kolacji w Ornans", przedstawia czterech mężczyzn, którzy właśnie skończyli posiłek przy małym stoliku, który być może znajduje się w gospodzie. Jeden z nich gra na skrzypcach, drugi zapala fajkę. Courbet siedzi i słucha, z głową opartą na dłoni. Pod krzesłem skulony jest duży pies. Courbet pokazał ten obraz na wystawie Salon w Paryżu. Odniósł wielki sukces. Zdobył Złoty Medal i został kupiony przez rząd francuski. ³² Z powodu złotego medalu Courbet mógł wieszać swoje obrazy na wystawach Salonu bez uprzedniego sprawdzania ich przez jury. Zasada ta została zmieniona w 1857 roku.⁵⁵ Twórczość Courbeta, a także Honoré Daumiera i Jean-François Milleta, stała się znana jako realizm. Podobnie jak podziwiani przez niego malarze holenderscy, Courbet często malował szerokimi, szorstkimi pociągnięciami pędzla. W swoich obrazach często używał ciemnych, ziemistych kolorów, zwłaszcza brązu.

Łamacze kamieni

W 1849 roku Courbet zobaczył dwóch ludzi pracujących przy drodze, którzy za pomocą małych młotków rozbijali duże kamienie na żwir. Jednym z nich był starszy mężczyzna, a drugim młody chłopak. Courbet namalował obraz przedstawiający tę scenę. Wyjaśnił to przyjacielowi: "Nieczęsto spotyka się tak kompletny wyraz ubóstwa, więc właśnie wtedy wpadłem na pomysł namalowania obrazu. Powiedziałem im, żeby przyszli do mojej pracowni następnego ranka".

Obraz szybko stał się jedną z najsłynniejszych scen z życia ubogich ludzi, jakie kiedykolwiek namalowano. Został zniszczony podczas II wojny światowej w Dreźnie. ³¹

Pochówek w Ornans

Innym ważnym obrazem Courbeta, który został pokazany na Salonie w 1850 roku, była scena z życia jego wioski. Począwszy od 1849 roku, malował on pogrzeb swojego wuja, który zmarł rok wcześniej. Courbet poprosił wszystkich mieszkańców wioski, którzy byli na pogrzebie, aby przyszli do jego pracowni i pozowali mu, jeden po drugim, aż do ukończenia obrazu. Obraz był bardzo duży, 10 na 22 stopy (3,1 na 6,6 metra). Słynny artysta Jacques Louis David namalował kiedyś w ten sam sposób bardzo duży obraz. Obraz Davida przedstawiał koronację Napoleona i ukazywał wszystkich obecnych.

Niektórzy chwalili "Pogrzeb w Ornans", ale inni byli bardzo źli z tego powodu. Uważali, że nie należy pokazywać na wielkim obrazie pochówku zwykłego człowieka, tak jakby był on tak ważny jak cesarz. Uważali, że źle jest pokazywać biednych ludzi z wioski, w starych ubraniach i brudnych butach, tak jakby byli tak ważni jak panowie i panie. ⁴ Niektórzy z krytyków twierdzili, że Courbet celowo próbował namalować brzydotę. Wielu ludzi przyszło zobaczyć obraz i spodobał im się nowy, realistyczny sposób malowania. Courbet powiedział: "Pochówek w Ornans był...."

Courbet stał się celebrytą. (Stał się sławny i pisano o nim w gazetach - jak o gwieździe filmowej) Ludzie mówili, że był geniuszem, "strasznym socjalistą" i "dzikusem". ⁸ Courbet napisał do przyjaciela w 1850 roku:

“

...w naszym bardzo cywilizowanym społeczeństwie, konieczne jest, abym żył jak dzikus. Muszę być wolny nawet od rządów. Ludzie mają moje sympatie, muszę zwracać się do nich bezpośrednio.

”

W latach pięćdziesiątych XIX wieku Courbet namalował wiele innych obrazów, których tematami byli zwykli ludzie i znajomi, m.in. "Damy wiejskie" (1852), "Zapaśnicy" (1853), "Kąpiący się" (1853), "Śpiący prządka" (1853), "Przesiewacze pszenicy" (1854).

Pracownia artysty

Courbet namalował wtedy kolejny wielki obraz. Obraz ten nosi tytuł "Studio artysty" i opowiada o siedmiu latach z życia malarza. Courbet ukazuje siebie w centrum obrazu, pracującego nad dużym pejzażem. Za nim stoi modelka artysty, która jest naga. Wokół Courbeta znajdują się jego przyjaciele i ludzie z jego wioski. Jego matka stoi po jednej stronie obrazu. Inna kobieta siedzi na podłodze i karmi swoje dziecko. Mały chłopiec przygląda się artyście, a biały kot bawi się na podłodze.

W 1855 roku Coubet zabrał ten obraz, wraz z Burial at Ornan i dwunastoma innymi obrazami na wielką międzynarodową wystawę w Paryżu zwaną Exposition Universelle. Dwa największe obrazy i jeszcze jeden zostały odesłane, ponieważ nie było wystarczająco dużo miejsca. Courbet był wściekły. Kazał postawić swój własny budynek i pokazał w nim czterdzieści swoich obrazów. ⁵² Wielu innych artystów chwaliło Courbeta, ale niektórzy śmiali się z niego, a publiczność nie kupowała zbyt wielu jego obrazów. ⁸⁴ Z powodu tego, co zrobił, młodsi artyści usłyszeli o nim i podziwiali go. Należał do nich James McNeill Whistler w Stanach Zjednoczonych, a także Édouard Manet we Francji.

Późniejsze życie

W 1857 roku Courbet pokazał sześć obrazów na wystawie w Salonie. Jeden to scena polowania, a drugi to obraz dwóch prostytutek leżących pod drzewem nad brzegiem Sekwany w Paryżu. Na wystawę przyszło wiele osób. Sceny myśliwskie były bardzo popularne do dekoracji przedpokojów i jadalni dużych domów. ⁵²

Do końca życia Courbet malował obrazy erotyczne, takie jak obraz prostytutek, a także wiele innych scen myśliwskich. Jego ostatni obraz erotyczny nosił tytuł Pochodzenie świata i był zbliżeniem kobiecych genitaliów. Obraz ten nie był pokazywany na publicznej wystawie aż do 1988 roku. Malował również wiele pejzaży, które zaczynał od szkiców w plenerze, a następnie przerabiał na duże obrazy w swojej pracowni. W latach 70-tych XIX wieku Courbet był uważany za jednego z czołowych artystów we Francji. Cesarz zaproponował Courbetowi, aby uczynić go członkiem Légion d'honneur, co było najwyższym odznaczeniem we Francji, ale Courbet odmówił przyjęcia go. Uważał, że należy do biednych i zwykłych ludzi, a nie do możnych i wysokich.

W tym czasie we Francji istniało wiele problemów politycznych. Courbet zaangażował się w te problemy polityczne. W 1871 roku został obwiniony za zburzenie pomnika publicznego zwanego Kolumną Vendôme. Został osadzony w więzieniu na sześć miesięcy. W 1873 roku nowy rząd zażądał od niego zapłaty za odrestaurowanie i postawienie pomnika. Nie miał wystarczającej ilości pieniędzy, więc opuścił Francję i zamieszkał w Szwajcarii. Rząd postanowił postawić warunki, aby Courbet mógł zapłacić za kolumnę w rocznych ratach po 10.000 franków przez 33 lata. Courbet zmarł w La Tour-de-Peilz, w Szwajcarii, 31 grudnia 1877 roku, na dzień przed terminem pierwszej płatności. Miał 58 lat i zmarł na chorobę wątroby, pogłębioną przez nadużywanie alkoholu.

Kamieniarze, 1849


Gustave Courbet, Pochówek w Ornans, 1849-1850, olej na płótnie, Musée d'Orsay, Paryż.


Pracownia artysty , 1855, 359 × 598 cm (141,33 × 235,43 cala), olej na płótnie, Musée d'Orsay, Paryż


Dwie prostytutki na brzegu Sekwany , (1856)

Galeria

Powiązane strony

• Romantyzm
• Realizm społeczny
• Impresjonizm
• Postimpresjoniści