Ghul

W Iranie

W irańskich mitologiach, ghule są stworzeniami bardzo podobnymi do ludzi, ale większymi. Zazwyczaj są one mniej inteligentne i niekoniecznie złe. Większość perskojęzycznych użytkowników języka używa Ghoul do opisania dużych ludzi (w przenośni "gigantów"). W zależności od sytuacji może to być uznane za obelgę lub nie.

Jak pokazane są ghule

Ghule i stworzenia podobne do nich były przedstawiane na różne sposoby w fikcji, w tym w serii dark fantasy, opowiadaniach Briana McNaughtona, powieści Michaela Slade'a "Ghoul", serii "Ringworld" Larry'ego Nivena, serii J.K. Rowling o Harrym Potterze, "Kronikach Narnii", pracach Caitlína R. Kiernana, serii "Anita Blake" Laurell K. Hamilton i "Aktach Dresdena" Jima Butchera.

Literatura

Morlokowie to fikcyjny gatunek kanibalistycznych ghuli, stworzony przez H. G. Wellsa do jego powieści z 1895 roku, The Time Machine. Morlokowie, jak również inny domniemany odłam ludzi, Eloi, istnieją w świecie przyszłości w roku 802,701 n.e. w The Time Machine.

W powieści Brama Stokera Dracula z 1897 roku pojawia się postać, która zachowuje się jak ghul. Postać ta nazywa się Renfield. Pod wpływem wampira Renfield staje się jego chętnym niewolnikiem. Nabiera ochoty na zjadanie żywych istot w nadziei na pozyskanie dla siebie ich siły życiowej. Po zamknięciu w przytułku, rozważa zjedzenie ludzkiego sanitariusza szpitalnego, ale odkrywa, że może tylko schwytać i skonsumować muchy, pająki i okazjonalne ptaki.

W fikcji H. P. Lovecrafta ghul jest członkiem nocnej rasy, która żyje pod ziemią. Niektóre ghule były kiedyś ludźmi, ale dieta złożona z ludzkich zwłok, a być może także opieka właściwych ghuli, zmieniła je w przerażające, bestialskie humanoidy. W opowiadaniu "Pickman's Model" (1927), pierwszym opowiadaniu Lovecrafta o ghulach, są one potworami nie do opisania; jednakże w jego wcześniejszej noweli "The Dream-Quest of Unknown Kadath" (1926), ghule są nieco mniej niepokojące, czasami nawet komiczne, a także pomocne i lojalne wobec głównego bohatera. Richard Upton Pickman, godny uwagi bostoński malarz, który zniknął w tajemniczy sposób w "Pickman's Model", w "Dream-Quest" sam pojawia się jako ghul. Podobne wątki pojawiają się w "The Lurking Fear" (1922) i "The Rats in the Walls" (1924). Oba opowiadania mówią o istnieniu podziemnych klanów zwyrodniałych, kanibali lub żywiących się padliną ludzi.

W nowoczesnej i współczesnej fikcji, ghule są często mylone z innymi rodzajami nieumarłych, zazwyczaj bezmyślnymi odmianami zombie. Chociaż współczesna fikcja (po 1954 roku), szczególnie I Am Legend z 1954 roku, sugeruje, że te ostatnie istoty dzielą kanibalistyczne zwyczaje z ghulami, to jednak powszechnie uważa się, że wampiry i zombie preferują żywe ofiary.

W serii Diuna Franka Herberta Ghola to zmarła osoba, która została przywrócona do życia dzięki tajnej, prawie nielegalnej technologii Tleilaxu. Tradycyjnie, Ghola zostaje pozbawiony wspomnień z poprzedniego życia i nauczony nowych umiejętności. Ghola są często sprzedawani przez Tleilaxu szlachcie jako służący i utrzymankowie. Biorąc pod uwagę ich wysoce przesądną naturę, Fremeni są nieufni wobec gholi, pomimo potencjalnej użyteczności żywych trupów. Niejasność co do tego, czy utajone wspomnienia "starego ja" są nadal obecne w umyśle gholi, czy też nie, jest przedmiotem długiej debaty w całej historii. Sugeruje się, że termin ghola pochodzi z języka arabskiego, podobnie jak inne terminy w serii Diuna.

Filmy i telewizja

Chociaż w wielu scenariuszach pojawiały się ghule, pierwszym dużym filmem o tej tematyce był brytyjski film z 1933 roku zatytułowany The Ghoul. Aktor Boris Karloff gra w nim umierającego egiptologa, który posiada okultystyczny klejnot, znany jako Wieczne Światło, który, jak wierzy, zapewni mu nieśmiertelność, jeśli zostanie z nim pochowany i w ten sposób będzie mógł podarować go Anubisowi w zaświatach. Oczywiście, jego kłótliwi, chciwi spadkobiercy i współpracownicy woleliby zatrzymać klejnot dla siebie. Karloff przysięga, że powstanie z grobu i pomści się na każdym, kto wtrąci się w jego plan, i dotrzymuje tej obietnicy, gdy jeden z jego kolegów po śmierci kradnie Wieczne Światło.

W 1968 roku film George'a A. Romero "Noc żywych trupów" połączył ożywione zwłoki (zombie) z kanibalistycznymi potworami (ghulami). W ten sposób powstały nowe filmowe potwory, bardziej przerażające niż którykolwiek z nich osobno. Termin "ghul" był terminem rzeczywiście użytym w filmie. Termin zombie pojawił się później, już po premierze filmu. Romero nigdy nie myślał o nich w ten sposób; powiedział, że myślał o karaibskich stworach, kiedy usłyszał termin zombie.

Turecki film "Milk Brothers" z 1976 roku (oryginalna historia H. Rahmi Gurpinar "Ghoul") to turecka komedia. Tutaj ghul to potwór z dodatkową mocą. Ghul to potwór, który w dawnych czasach służył do straszenia małych dzieci, więc tutaj ghul służy do straszenia nie tylko małych dzieci, ale i dużych ludzi.

W brytyjskim filmie "The Ghoul" z 1975 roku (niezwiązanym z filmem Karloffa) Peter Cushing występuje w roli misjonarza, którego syn podczas podróży po Indiach nabrał ochoty na ludzkie mięso. W miarę jak umysł i ciało syna degenerują się, Cushing wysyła kilku młodych ludzi i przygotowuje ich jako pożywienie dla swojego potomstwa, które trzyma zamknięte na strychu.

W filmie antologii The Monster Club z 1975 roku pojawiła się scena, w której wioska ghuli natknęła się na nieostrożnego podróżnika (Stuart Whitman), który tymczasowo ucieka przed stworzeniami z pomocą jednej pół-ludzkiej dziewczyny, ale zostaje schwytany, gdy okazuje się, że ghule mają przedstawicieli zamieszkujących nasz normalny ludzki świat.

W anime i mangi serii Hellsing, ghule są zombie-podobne stworzenia, które są tworzone, gdy "chipped" (technologiczne) wampir drenuje ofiarę do śmierci, lub, w mandze, gdzie wampir drenuje krew kogoś, kto nie jest dziewicą. Jeśli zostaną śmiertelnie zranione, natychmiast rozpadają się w proch. Są pod kontrolą wampira, który ich ugryzł, jedzą ludzkie mięso i są wystarczająco inteligentne, by używać broni palnej. Nierzadko zdarza się, że wampir tworzy małą armię ghuli do ataku lub obrony.

"The Ghoul" to pseudonim sceniczny gospodarza telewizji grozy z Cleveland, Rona Sweeda.

Seria komiksów o Batmanie, w tym film z 2005 roku Batman Begins, ma antagonistę o imieniu Rā's al-Ghūl, którego nazwa pochodzi od oryginalnej arabskiej nazwy gwiazdy Algol w gwiazdozbiorze Perseusza, co oznacza "głowę potwora (tj. Meduzy)".

Powiązane strony

• Genie
• Graverobber
• Grabarz
• Demon
• Nieumarli