Emma Goldman

Przekonania

Emma Goldman była anarchokomunistką, która wcześnie wspierała ateizm, prawa gejów i feminizm.

Życie

Urodziła się na terenie dzisiejszej Litwy (w tamtym czasie była to część Rosji). W wieku 17 lat przeprowadziła się wraz z siostrą do Rochester w stanie Nowy Jork.

Początkowo pracowała w fabryce włókienniczej i wyszła za mąż za swojego współpracownika Jacoba Kersnera. Ich związek zaczął się rozkwitać po tym, jak Kersner dowiedział się o jej prostytucji. Ich małżeństwo trwało krótko, a Goldman przeniosła się do Nowego Jorku i została członkiem społeczności anarchistycznej. Zaprzyjaźniła się z Alexandrem Berkmanem (innym anarchistą) i pomogła mu zaplanować próbę zamachu na Henry'ego Claya Fricka, bogatego człowieka, który źle traktował swoich pracowników. Berkman nie odniósł sukcesu i spędził czternaście lat w więzieniu, ale Goldman nie została ukarana.

Goldman miała jednak wiele problemów z prawem. W 1893 roku została skazana za wzniecanie zamieszek i spędziła rok w więzieniu. W 1901 roku została aresztowana za rzekomy spisek w sprawie zabójstwa prezydenta McKinleya, ale nigdy nie uznano jej za winną. W 1916 roku spędziła czas w więzieniu za udzielanie informacji na temat kontroli urodzeń (co w tamtych czasach było przestępstwem). W 1917 roku została aresztowana i spędziła dwa lata w więzieniu za nie popieranie I wojny światowej.

W 1919 roku Goldman i Berkman zostali deportowani (odesłani) do Rosji, ponieważ rząd amerykański uznał ich za zbyt niebezpiecznych. Właśnie miała miejsce rosyjska rewolucja i Goldman miała nadzieję, że Rosja może okazać się dobrym miejscem. W końcu zdecydowała, że rewolucja w Rosji nie była tak dobra jak myślała i że bolszewicy oszukali wielu ludzi w Rosji. Uważała, że bolszewicy byli zbyt kontrolujący i zbyt potężni. Nie podobało jej się również, że Związek Radziecki wsadził do więzienia wielu anarchistów za to, że się z nimi nie zgadzali.

Ona i Berkman rozeszli się po dwóch latach, a Goldman mieszkała w wielu miejscach w Europie, w tym w Anglii i Francji. W 1936 roku przeniosła się do Hiszpanii, by pomóc anarchistom w walce z faszystami podczas hiszpańskiej wojny domowej.

Zmarła w Toronto 14 maja 1940 r. na udar mózgu. Została pochowana niedaleko Chicago.