Kulki węglowe
Kulki węglowe są permineralizowanymi formami życia, które są pełne wapnia, magnezu i czasami siarczku żelaza. Zasadniczo mają one okrągły kształt. Kulki węglowe nie są wykonane z węgla, nawet jeśli mają nazwę "kula węglowa".
W 1855 roku dwaj angielscy naukowcy, Joseph Dalton Hooker i Edward William Binney, znaleźli w Anglii kule węglowe. Z tego powodu w Europie przeprowadzono wstępne badania nad kulami węglowymi. Kulki węglowe zostały znalezione i zidentyfikowane w Ameryce Północnej w 1922 roku. Od tego czasu znaleziono kule węglowe w innych krajach i zaproponowano kilka teorii dotyczących ich powstawania.
Marie Stopes i D.M.S. Watson badali również próbki kulek węglowych. Zgodzili się, że kulki węglowe powstały na miejscu. Dodali również, że do powstania kuli węglowej niezbędna jest interakcja ze środowiskiem morskim.
Piłki węglowe znajdują się w pokładach węgla w całej Ameryce Północnej i Eurazji. Północnoamerykańskie kule węglowe znajdują się w większej ilości miejsc niż w Europie. Najstarsze kule węglowe znajdowały się w Niemczech i w byłej Czechosłowacji.
W 1962 roku Sergius Mamay i Ellis Yochelson znaleźli ślady szczątków zwierząt morskich w północnoamerykańskich kulach węglowych.
Jakość konserwacji materiału organicznego zależy od szybkości procesu pochówku i stopnia ucisku przed poddaniem go permineralizacji. Ogólnie rzecz biorąc, kule węglowe powstające w wyniku szybkiego zakopania szczątków o niewielkim stopniu rozkładu i ciśnienia mają wyższy stopień zakonserwowania. Jednak szczątki roślinne w większości kulek węglowych wykazują różne oznaki rozkładu i zapadania się.
Kula węglowa
Sir Joseph Dalton Hooker, który wraz z Edwardem Williamem Binneyem był pierwszym, który doniósł o kulach węglowych
Analiza
Cienki przekrój był wczesną procedurą stosowaną do analizy materiałów kopalnych zawartych w kulach węglowych. Kula była cięta piłą diamentową na cienkie odcinki. Następnie spłaszczano ją i polerowano materiałem ściernym. Następnie badano ją pod mikroskopem. Jest to zabieg, który przeprowadzili Hooker i Binney. Potrzebny czas i słaba jakość wytwarzanych próbek spowodowały, że metoda ta stała się wygodniejsza.
Nowa metoda, po raz pierwszy zastosowana w 1928 r., nazywana jest "techniką zdzierania cieczy".
Powiązane strony
- Fossil
- Drewno skamieniałe
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest kula węglowa?
O: Kulka węglowa to zmetabolizowana forma życia, która zawiera siarczek wapnia, magnezu i czasami żelaza. Z reguły mają one okrągły kształt i nie są wykonane z węgla, pomimo nazwy.
P: Kto odkrył kulki węglowe?
O: W 1855 roku dwaj angielscy naukowcy, Joseph Dalton Hooker i Edward William Binney, znaleźli w Anglii kulki węglowe. Również Marie Stopes i D.M.S. Watson badali później próbki kulek węglowych.
P: Gdzie można znaleźć kulki węglowe?
O: Kulki węglowe można znaleźć w pokładach węgla w całej Ameryce Północnej i Eurazji, przy czym w Ameryce Północnej jest ich więcej niż w Europie. Najstarsze kulki węglowe znaleziono w Niemczech i byłej Czechosłowacji.
P: Jak jakość zachowania zależy od procesu pochówku?
O: Jakość zachowania materiału organicznego zależy od szybkości procesu zakopywania i stopnia kompresji przed poddaniem go permineralizacji. Ogólnie rzecz biorąc, kulki węgla pochodzące ze szczątków, które zostały pochowane szybko, z niewielkim rozkładem i ciśnieniem, mają wyższy stopień zachowania w porównaniu z tymi, które zostały pochowane wolniej lub z większym rozkładem/ciśnieniem przed permineralizacją.
P: Jakie teorie istnieją na temat powstawania kul węglowych?
O: Od czasu ich pierwszej identyfikacji w 1922 r. zaproponowano kilka teorii na temat ich powstawania; jednak Marie Stopes i DMS Watson zgodzili się, że do ich powstania niezbędna jest interakcja ze środowiskiem morskim, a także formowanie "in situ".
P: Co odkryli Sergiusz Mamaj i Ellis Yochelson badając północnoamerykańskie kule węglowe?
O: W 1962 roku Sergius Mamay & Ellis Yochelson podczas badania kul węglowych z Ameryki Północnej znaleźli ślady szczątków zwierząt morskich.
