Joseph Dalton Hooker

Voyages

Antarktyka 1839-1843

Ekspedycja składała się z dwóch statków, HMS Erebus i HMS Terror; była to ostatnia duża wyprawa eksploracyjna odbyta w całości pod żaglami. Hooker był najmłodszy spośród 128-osobowej załogi. Płynął na Erebusie i był asystentem chirurga okrętowego, któremu zlecono zbieranie okazów zoologicznych i geologicznych. Statki podróżowały przez wszystkie południowe oceany od Ameryki Południowej do Australii i Nowej Zelandii. W każdym miejscu Hooker tworzył kolekcje roślin, a podczas podróży rysował je oraz okazy glonów i życia morskiego wciągnięte na pokład za pomocą sieci holowniczych.

Po spędzeniu 5 miesięcy na Antarktydzie powrócili do Hobart, aby uzupełnić zapasy, a następnie udali się do Sydney i Nowej Zelandii. Opuścili Nową Zelandię, aby wrócić na Antarktydę. Po 138 dniach spędzonych na morzu i zderzeniu Erebusa z Terrorem, popłynęli na Falklandy, do Tierra del Fuego, z powrotem na Falklandy i dalej na trzecią wyprawę na Antarktydę. Statki powróciły do Anglii 4 września 1843 r.; podróż okazała się sukcesem dla Rossa, gdyż jako pierwszy potwierdził istnienie południowego kontynentu i nakreślił znaczną część jego linii brzegowej.

Himalaje i Indie 1847-1851

11 listopada 1847 roku Hooker wyruszył z Anglii na swoją trzyletnią wyprawę himalajską; miał być pierwszym Europejczykiem, który zbierał rośliny w Himalajach. Ekspedycja Hookera miała swoją siedzibę w Darjeeling. Hooker pisał do Darwina, przekazując mu zwyczaje zwierząt w Indiach, a także zbierał rośliny w Bengalu.

Hooker i spora grupa lokalnych asystentów wyruszyli do wschodniego Nepalu 27 października 1848 roku. Podróżowali na północny zachód wzdłuż nepalskich przełęczy do Tybetu. W kwietniu 1849 r. wyruszył na dłuższą wyprawę do Sikkimu, ale został uwięziony przez Dewana Sikkimu, gdy podróżowali w kierunku Tybetu. Brytyjski zespół został wysłany na negocjacje: zostali uwolnieni bez rozlewu krwi. Hooker wrócił do Darjeeling, gdzie spędził styczeń i luty 1850 r. pisząc swoje dzienniki, zastępując okazy utracone podczas zatrzymania i planując podróż na swój ostatni rok w Indiach.

Badanie Hookera niezbadanych dotąd regionów, Himalayan Journals zostało opublikowane w 1854 roku.

Palestyna 1860

Podróż ta odbyła się jesienią 1860 roku, wraz z Danielem Hanburym. Odwiedzili i zebrane w Syrii i Palestynie; nie opublikowano pełnego sprawozdania, ale kilka prac zostały napisane. Hooker uznał trzy podziały fitogeograficzne: Zachodnia Syria i Palestyna; Wschodnia Syria i Palestyna; Środkowe i Górne górskie regiony Syrii.

Maroko 1871

Hooker odwiedził Maroko od kwietnia do czerwca 1871 roku, w towarzystwie Johna Balla, George'a Mawa i młodego ogrodnika z Kew, zwanego Crumpem.

Zachodnie Stany Zjednoczone 1877

Podjął się tego wraz ze swoim przyjacielem Asą Grayem, czołowym amerykańskim botanikiem tamtych czasów. "Trudnym pytaniem było, dlaczego w wielkich łańcuchach górskich zachodnich Stanów Zjednoczonych wydaje się być tylko kilka botanicznych enklaw roślin o wschodnio-azjatyckim pokrewieństwie wśród roślin meksykańskich i bardziej południowych typów". Do października Hooker był z powrotem w Kew z 1000 wysuszonych okazów.

Jakieś wyobrażenie o rozkoszach, które napotkał (ciekawostki z jego dziennika i listów):

• Hooker spotkał się i rozmawiał z Brighamem Youngiem, którego opisał jako godnego szacunku i dobrze mówiącego. Nowa religia nie spotkała się z aprobatą Hookera: "Wszystkie dzieci w szkołach są wychowywane do wiary w niego [Brighama Younga] i w wiele historii biblijnych tak bezużytecznych i jałowych, jak te nauczane w naszych szkołach".
• Z Georgetown: "palec cywilizacji", gdzie "ludzie śpią bez zamków w drzwiach, silniki przeciwpożarowe są dobrze obsadzone i w porządku kapitałowym, i nie ma końca żywności".
• "Mieszkańcy Nowej Anglii są najbardziej podobni do nas w języku, mowie i zwyczajach... Amerykanie są wielkimi i rozwiązłymi zjadaczami... łóżka są nadzwyczaj czyste i dobre, ale poduszki są zbyt miękkie."

Jego poglądy na temat flory Kolorado i Utah: Istnieją dwie umiarkowane i dwie zimne lub górskie flory, viz: 1. flora prerii pochodząca ze wschodu; 2. tak zwana flora pustyni i soli pochodząca z zachodu; 3. flora subalpejska; 4. flora alpejska, te dwie ostatnie o bardzo różnym pochodzeniu, i w pewnym sensie właściwa dla pasm Gór Skalistych.

Tybet, patrząc na północny zachód; z Himalayan Journals.

Darwin i ewolucja

Podczas rejsu na Erebusie Hooker przeczytał korektę "Podróży Beagle'a" Charlesa Darwina, dostarczoną przez Charlesa Lyella, i był pod wielkim wrażeniem umiejętności Darwina jako przyrodnika. Spotkali się raz, przed rozpoczęciem antarktycznego rejsu. Po powrocie Hookera do Anglii skontaktował się z nim Darwin, który zaprosił go do sklasyfikowania roślin zebranych przez Darwina w Ameryce Południowej i na Wyspach Galapagos. Hooker zgodził się, a między nimi nawiązała się przyjaźń na całe życie. 11 stycznia 1844 roku Darwin wspomniał Hookerowi o swoich wczesnych pomysłach na ewolucję i dobór naturalny, a Hooker okazał zainteresowanie. W 1847 roku zgodził się przeczytać "Esej" Darwina wyjaśniający tę teorię i odpowiedział notatkami, w których Darwin udzielił mu spokojnych, krytycznych uwag. Ich korespondencja trwała przez cały okres rozwoju teorii Darwina, a w 1858 r. Darwin napisał, że Hooker był "jedyną żyjącą duszą, od której stale otrzymywałem wyrazy współczucia".

Richard Freeman napisał: "Hooker był największym przyjacielem i powiernikiem Karola Darwina". Z pewnością prowadzili oni obszerną korespondencję, a także spotykali się twarzą w twarz (Hooker odwiedzał Darwina). Hooker i Lyell byli dwiema osobami, z którymi Darwin konsultował się (listownie), gdy słynny list Wallace'a dotarł do Down House, załączając jego pracę na temat doboru naturalnego. Hooker walnie przyczynił się do stworzenia mechanizmu, dzięki któremu do referatu Wallace'a dołączono notatki Darwina i jego list do Asa Graya (pokazujący jego wcześniejsze zrozumienie doboru naturalnego) w prezentacji dla Towarzystwa Linneńskiego. Hooker był tym, który formalnie przedstawił ten materiał na spotkaniu Towarzystwa Linneńskiego w 1858 roku. W 1859 roku autor The Origin of Species zapisał swoją wdzięczność Hookerowi za jego szeroką wiedzę i wyważony osąd.

W grudniu 1859 r. Hooker opublikował Introductory Essay to the Flora Tasmaniae, ostatnią część Botaniki podróży antarktycznej. To właśnie w tym eseju (który ukazał się zaledwie miesiąc po publikacji O pochodzeniu gatunków Karola Darwina) Hooker ogłosił swoje poparcie dla teorii ewolucji przez dobór naturalny, stając się tym samym pierwszym uznanym człowiekiem nauki, który publicznie poparł Darwina.

Podczas historycznej debaty na temat ewolucji, która odbyła się w Oksfordzie 30 czerwca 1860 roku, biskup Samuel Wilberforce, Benjamin Brodie i Robert FitzRoy opowiedzieli się przeciwko teorii Darwina, a Hooker i Thomas Henry Huxley bronili jej. Według relacji samego Hookera to właśnie on, a nie Huxley, udzielił najskuteczniejszej odpowiedzi na argumenty Wilberforce'a.

Hooker pełnił funkcję przewodniczącego Brytyjskiego Stowarzyszenia na spotkaniu w Norwich w 1868 roku, kiedy to jego przemówienie było godne uwagi ze względu na mistrzostwo teorii darwinowskich. Hooker był bliskim przyjacielem Thomasa Henry'ego Huxleya, członkiem X-Clubu (który zdominował Royal Society w latach 70. i wczesnych 80. XIX wieku) i pierwszym z trzech X-Clubberów, którzy zostali kolejno prezydentami Royal Society.

Kew

Dzięki swoim podróżom i publikacjom Hooker zyskał wysoką reputację naukową w kraju. W 1855 roku został mianowany asystentem dyrektora Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew, a w 1865 roku zastąpił swojego ojca na stanowisku dyrektora, które piastował przez dwadzieścia lat. Pod rządami Hookerów Królewski Ogród Botaniczny w Kew zyskał światową sławę. W wieku trzydziestu lat Hooker został wybrany na Członka Royal Society, a w 1873 roku na jego Prezydenta (do 1877 roku). Otrzymał trzy jego medale: Royal Medal w 1854, Copley Medal w 1887 i Darwin Medal w 1892. Pracę w Kew nadal przeplatał zagranicznymi eksploracjami i kolekcjonerstwem. Jego podróże do Palestyny, Maroka i Stanów Zjednoczonych zaowocowały cennymi informacjami i okazami dla Kew.