253 Mathilde
253 Mathilde to planetoida pasa głównego odkryta przez Johanna Palisa w 1885 roku. Ma dość eliptyczną orbitę, której okrążenie Słońca zajmuje ponad cztery lata. Planetoida ta ma niezwykle powolne tempo obrotu, potrzebuje 17,4 dnia na wykonanie 360° obrotu wokół własnej osi. Jest to prymitywna asteroida typu C, co oznacza, że na jej powierzchni znajduje się dużo węgla, co daje ciemną powierzchnię, która odbija tylko 4% światła, które na nią pada.
Ta asteroida została odwiedzona przez sondę NEAR Shoemaker w czerwcu 1997 roku, w drodze do asteroidy 433 Eros. Sonda wykonała zdjęcia jednej strony asteroidy, znajdując wiele dużych kraterów, które wyżłobiły wgłębienia w jej powierzchni. Jest to obecnie największa asteroida odwiedzona przez sondę kosmiczną i pierwsza asteroida typu C, która została zbadana w ten sposób.
Opis
253 Mathilde jest bardzo ciemna. Planetoida ma kilka bardzo dużych kraterów, a poszczególne kratery noszą nazwy pól węglowych i zagłębi na całym świecie. Dwa największe kratery, Ishikari (29,3 km) i Karoo (33,4 km), mają szerokość równą średniemu promieniowi planetoidy. Wygląda na to, że uderzenia zdmuchnęły z asteroidy duże objętości, co sugerują kanciaste krawędzie kraterów.
Gęstość zmierzona przez NEAR Shoemaker, 1300 kg/m³, jest mniejsza niż połowa gęstości normalnego chondrytu węglowego; może to wskazywać, że asteroida jest bardzo luźno upakowaną kupą gruzu (asteroida, która została rozbita w wyniku kolizji i ściągnięta z powrotem przez grawitację). Podobnie jest z kilkoma asteroidami typu C badanymi przez naziemne teleskopy z systemami optyki adaptacyjnej (45 Eugenia, 90 Antiope, 87 Sylvia i 121 Hermiona). Do 50% objętości wnętrza 253 Mathilde ma otwartą przestrzeń. Jednak istnienie 20-kilometrowej skarpy może świadczyć o tym, że planetoida ma pewną wytrzymałość strukturalną, a więc może zawierać jakieś duże elementy wewnętrzne. Mała gęstość wnętrza jest nieefektywnym przekaźnikiem szoku uderzeniowego przez planetoidę, co również przyczynia się do zachowania w wysokim stopniu cech powierzchni.
Orbita Matyldy jest ekscentryczna i prowadzi ją w dalsze rejony pasa głównego. Mimo to, orbita leży pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza, nie przecina orbit planetarnych. Ma również jeden z najwolniejszych okresów rotacji wśród znanych planetoid - większość planetoid ma okres rotacji w zakresie 2-24 godzin. Z powodu wolnego tempa rotacji, NEAR Shoemaker był w stanie sfotografować jedynie 60% powierzchni planetoidy. Wolne tempo rotacji może być tłumaczone przez księżyc krążący wokół planetoidy, ale przeszukiwanie zdjęć NEAR nie wykazało żadnego większego niż 10 km średnicy do 20-krotności promienia 253 Mathilde.
Jeden z dużych kraterów na 253 Mathilde. Zdjęcie NASA.
Pytania i odpowiedzi
P: Kto i kiedy odkrył asteroidę 253 Mathilde?
O: Johann Palisa odkrył asteroidę 253 Mathilde w 1885 roku.
Q: Jak wygląda orbita asteroidy 253 Mathilde?
O: Orbita asteroidy 253 Mathilde jest dość eliptyczna i potrzebuje ponad czterech lat, aby okrążyć Słońce.
P: Jakie jest tempo rotacji asteroidy 253 Mathilde?
O: Tempo obrotu asteroidy 253 Mathilde jest niezwykle powolne i zajmuje 17,4 dnia, aby wykonać obrót o 360° wokół własnej osi.
P: Jakim typem asteroidy jest asteroida 253 Mathilde?
Asteroida 253 Mathilde jest prymitywną asteroidą typu C, co oznacza, że jej powierzchnia zawiera dużo węgla, dzięki czemu jest ciemna i odbija tylko 4% padającego na nią światła.
P: Który statek kosmiczny odwiedził asteroidę 253 Mathilde i kiedy?
O: Sonda kosmiczna NEAR Shoemaker odwiedziła asteroidę 253 Mathilde w czerwcu 1997 roku, w drodze do asteroidy 433 Eros.
P: Co odkryła sonda NEAR Shoemaker podczas wizyty na asteroidzie 253 Mathilde?
O: Sonda NEAR Shoemaker wykonała zdjęcia jednej strony asteroidy 253 Mathilde i znalazła wiele dużych kraterów, które wyżłobiły wgłębienia na jej powierzchni.
P: Jakie jest znaczenie asteroidy 253 Mathilde w kontekście eksploracji kosmosu?
Asteroida 253 Mathilde jest obecnie największą asteroidą odwiedzoną przez statek kosmiczny i pierwszą asteroidą typu C, która została w ten sposób zbadana.
