1994 San Marino Grand Prix
W 1994 roku Grand Prix San Marino (znane jako 14° Gran Premio di San Marino przez uczestników wyścigu) było wyścigiem samochodowym Formuły 1 maja 1994 roku w Autodromo Enzo e Dino Ferrari w Imoli, we Włoszech. Był to trzeci wyścig w sezonie Formuły 1 w 1994 roku. Niektóre rzeczy, które wydarzyły się podczas tego wyścigu okazały się być ważnym punktem zwrotnym zarówno w sezonie 1994, jak i w rozwoju samej Formuły 1, zwłaszcza w kwestii bezpieczeństwa.
Podczas weekendu wyścigowego, austriacki kierowca Roland Ratzenberger i trzykrotny mistrz świata Ayrton Senna zginęli w różnych wypadkach. W innych wypadkach kierowca Rubens Barrichello został ranny, a kilku mechaników i widzów zostało rannych. Komentator telewizyjny BBC Murray Walker opisał to jako "najczarniejszy dzień wyścigów Grand Prix, jaki pamiętam".
Michael Schumacher wygrał ten wyścig. Na konferencji prasowej po wyścigu Schumacher powiedział, że "nie mógł czuć się usatysfakcjonowany, nie mógł czuć się szczęśliwy" ze swoim zwycięstwem po wydarzeniach, które miały miejsce podczas weekendu wyścigowego. Nicola Larini zdobył pierwsze punkty w swojej karierze, kiedy ukończył wyścig na drugiej pozycji. Mika Häkkinen ukończył na trzecim miejscu.
Wyścig doprowadził do większego nacisku na bezpieczeństwo w Formule 1, a także do zreformowania Stowarzyszenia Kierowników Grand Prix po 12 latach nie prowadzenia i zmiany wielu układów torów i konstrukcji samochodów. Od czasu wyścigu dokonano wielu zmian w przepisach, aby spowolnić samochody Formuły 1, a nowsze tory, takie jak Bahrain International Circuit, mają duże powierzchnie spływu, aby spowolnić samochody przed zderzeniem ze ścianą. Senna otrzymał pogrzeb stanowy w swojej ojczyźnie, Brazylii, gdzie około 500.000 ludzi wyległo na ulicach, aby oglądać przejazd trumny. Włoscy prokuratorzy oskarżyli sześć osób o zabójstwo w związku ze śmiercią Senny, z których wszystkie zostały później uznane za niewinne. Sprawa trwała ponad 11 lat i zakończyła się apelacją i ponownym rozprawą sądową po wydaniu pierwszego niewinnego wyroku.
Raport
Kwalifikujący się
Kwalifikacje piątkowe
W piątek 29 kwietnia, podczas pierwszej sesji kwalifikacyjnej w celu ustalenia kolejności startu do wyścigu, Rubens Barrichello, kierowca z Jordanii, uderzył w krawężnik na zakręcie Variante Bassa z prędkością 140 mil na godzinę (225 kilometrów na godzinę), wypuszczając go w powietrze. Uderzył w górną część bariery opon i został uderzony nieprzytomny. Jego Jordan przewrócił się kilka razy po wylądowaniu, a następnie zatrzymał się powoli do góry nogami. Zespoły lekarskie leczyły go na miejscu wypadku, a on został zabrany do centrum medycznego. Wrócił na spotkanie wyścigowe następnego dnia, chociaż złamany nos i gips na ramieniu zmusiły go do siedzenia przez resztę wyścigu. Dziesięć lat po zderzeniu, Damon Hill, który jechał wówczas dla ekipy Williams-Renault, opisał uczucie po wypadku: "Wszyscy się zmyli i kontynuowali kwalifikacje, upewnili się, że nasze samochody są twarde jak czołgi i możemy się trząść, ale nie zranić."
Kwalifikacje w sobotę
Dwadzieścia minut przed finałową sesją kwalifikacyjną Roland Ratzenberger nie zdołał pokonać zakrętu Villeneuve w swoim Simteku; następnie uderzył w betonową ścianę zapory prawie czołowo i doznał wielu kontuzji. Chociaż komórka przetrwania (część samochodu) pozostawała w dużej mierze razem, siła uderzenia spowodowała pęknięcie czaszki bazowej. Ratzenberger, w pierwszym roku swojej kariery jako kierowca Formuły 1, przejechał krawężnik na zakręcie Acque Minerali na poprzednim okrążeniu, powodując usterkę w przednim skrzydle. Zamiast wracać na pitlane, kontynuował jazdę na kolejnym szybkim okrążeniu. Jadąc z prędkością 190 mil na godzinę (306 kilometrów na godzinę), przednie skrzydło jego samochodu zawiodło, co uniemożliwiło mu kontrolę nad nim.
Sesja została przerwana, gdy lekarze zajęli się Ratzenbergerem. Sesja została rozpoczęta około 25 minut później, ale kilka zespołów - w tym Williams i Benetton - nie podjęło dalszej części. Później w szpitalu ogłoszono, że Ratzenberger zmarł w wyniku swoich obrażeń. Jego śmierć była pierwszą śmiercią w weekendowym wyścigu Formuły 1 od czasu Grand Prix Kanady w 1982 r., kiedy to zginął Riccardo Paletti. Minęło osiem lat odkąd Elio de Angelis zmarł testując samochód Brabham'a na torze Paul Ricard. Profesor Sid Watkins, ówczesny szef zespołu medycznego Formuły 1 na torze, wspominał w swojej książce o sobie, reakcję Ayrtona Senny na tę wiadomość, mówiąc, że "Ayrton zepsuł się i płakał na moim ramieniu". Watkins próbował powstrzymać Sennę przed wyścigiem następnego dnia, pytając "Co jeszcze musisz zrobić? Byłeś mistrzem świata trzy razy, jesteś oczywiście najszybszym kierowcą. Poddaj się i chodźmy na ryby", ale Ayrton powiedział, "Sid, są pewne rzeczy, nad którymi nie mamy kontroli". Nie mogę zrezygnować, muszę iść dalej."
Senna wystartowałby na pole position, wyprzedzając lidera mistrzostw, Michaela Schumachera. Gerhard Berger zakwalifikował się na 3. miejscu, a kolega z drużyny Senny, Damon Hill, startował z 4. pozycji. Czas podany przez Ratzenbergera przed jego śmiertelną kraksą wystarczyłby na start w wyścigu od 26. i końcowej pozycji na siatce.
Wyścig
Pierwszy start
Na początku wyścigu Benetton J.J. Lehto's nie ruszył się. Pedro Lamy, zaczynając od dalszej części wyścigu, miał widok na samochód zablokowany przez inne samochody i uderzył w tył samochodu Lehto's, powodując, że nadwozie i opony wyleciały w powietrze. Części auta przeszły przez ogrodzenie zabezpieczające, które miało chronić widzów na linii startu, powodując obrażenia dziewięciu osób, ale nie bardzo. Zdarzenie to spowodowało, że samochód bezpieczeństwa wyszedł na tor, a wszyscy kierowcy w trakcie wyścigu pozostali w tym samym miejscu za nim, jadąc z mniejszą prędkością. W tym czasie, w wyniku jazdy z mniejszą prędkością, temperatura opon spadła. Na odprawie przed wyścigiem, Senna wraz z Gerhardem Bergerem wyrazili obawę, że samochód bezpieczeństwa (który wszedł do F1 dopiero w 1993 roku) nie jedzie wystarczająco szybko, aby utrzymać wysoką temperaturę opon. Po zgłoszeniu, że na torze nie ma już żadnych kawałków samochodu, samochód bezpieczeństwa wraca na tor pit-stopowy i wyścig rozpoczyna się ponownie, ze startem tocznym. Na drugim okrążeniu po restarcie, z Ayrtonem Senną na czele Michael Schumacher, samochód Senny zjechał z drogi na zakręcie Tamburello i po zwolnieniu z 190 mil na godzinę (306 kilometrów na godzinę) do 131 mil na godzinę (211 kilometrów na godzinę), uderzył w betonową ścianę.
O 14:17 czasu lokalnego pokazano czerwoną flagę, aby pokazać, że wyścig został przerwany, a Sid Watkins przyszedł na scenę, aby leczyć Sennę. Kiedy wyścig zostaje zatrzymany pod czerwoną flagą, samochody muszą zwolnić i wrócić na starty, dopóki nie powiedzą im, co mają robić dalej. Chroni to marszałków i personel medyczny na miejscu zdarzenia i pozwala samochodom medycznym na szybsze dotarcie do miejsca zdarzenia. Około 10 minut po kolizji Senny, zespół Larrousse'a popełnił błąd i pozwolił jednemu z jego kierowców, Érikowi Comasowi, opuścić boksy pomimo zamknięcia toru pod czerwonymi flagami. Marshalls zwolnił go, gdy zbliżał się do miejsca wypadku jadąc "prawie na pełnej prędkości". Komentator Eurosportu John Watson opisał ten wypadek jako "najbardziej absurdalną rzecz, jaką kiedykolwiek w życiu widziałem". Komas unikał uderzenia w jakąkolwiek osobę lub samochód, który był na torze, ale po przejściu w stronę miejsca wypadku Senny był tak zdenerwowany tym, co zobaczył, że wycofał się z wyścigu. Zdjęcia, na których Senna został potraktowany na kanale światowym (dostarczonym przez nadawcę RAI) były bardzo graficzne, a BBC przełączyło się na własną kamerę skoncentrowaną na pit stopie. Murray Walker, komentator BBC, często mówił o tym, jak bardzo denerwująca była konieczność rozmowy z widzami, unikając jednocześnie wszelkich wzmianek o niepokojących zdjęciach, które mógł zobaczyć na world feedie. Senna został podniesiony z wraku Williamsa i poleciał do szpitala Maggiore w pobliskiej Bolonii. Zespoły medyczne kontynuowały jego leczenie podczas lotu. Trzydzieści siedem minut po katastrofie, o 14:55 czasu lokalnego, wyścig został wznowiony.
Drugi start
O wynikach wznowionego wyścigu decydowałyby łączne wyniki zatrzymanego pierwszego i drugiego wyścigu. Od ponownego startu Gerhard Berger przejął prowadzenie na torze, ale Schumacher nadal prowadził wyścig ze względu na czas, który wyprzedzał Bergera przed zatrzymaniem wyścigu. Schumacher objął prowadzenie na torze na 12 okrążeniu, a cztery okrążenia później, Berger wycofał się z wyścigu z problemami z prowadzeniem. Larini na krótko objął prowadzenie, gdy Schumacher zjechał na pit stop, ale porządek został przywrócony, gdy Larini objął swój własny pit stop.
Dziesięć okrążeń od końca tylno-prawe koło odpadło od Michele Alboreto's Minardi, gdy opuściła pas kopalniany, uderzając w dwa Ferrari i dwóch mechaników Lotosu, którzy pozostali potrzebujący leczenia szpitalnego.
Michael Schumacher wygrał wyścig przed Nicolą Larini i Mika Häkkinenem, dając mu maksymalnie 30 punktów po 3 rundach sezonu Formuły 1 w 1994 roku. Był to jedyny finisz na podium w karierze Lariniego i pierwszy z zaledwie dwóch razy, kiedy zdobył punkty mistrzostw świata. Podczas ceremonii stanięcia na podium, z szacunku dla Rolanda Ratzenbergera i Ayrtona Senny, nie opryskano go szampanem.
Roland Ratzenberger został śmiertelnie ranny w kwalifikacjach po kraksie z powodu awarii przedniego skrzydła.
Śmierć trzykrotnego mistrza świata Ayrtona Senny podczas wyścigu na stałe zmieniła ten sport.
Róg Tamburello, miejsce katastrofy Senny.
Klasyfikacja
Kwalifikujący się
| Pos | Nie | Kierowca | Zespół | Q1 Czas | Q2 Czas | Luka |
| 1 | 2 |
| 1:21.548 | nie ma czasu | — | |
| 2 | 5 | Benetton-Ford | 1:22.015 | 1:21.885 | +0.337 | |
| 3 | 28 |
| 1:22.113 | 1:22.226 | +0.565 | |
| 4 | 0 | 1:23.199 | 1:22.168 | +0.620 | ||
| 5 | 6 |
| Benetton-Ford | 1:22.717 | 1:24.029 | +1.169 |
| 6 | 27 |
| 1:22.841 | 1:23.006 | +1.293 | |
| 7 | 30 |
| 1:23.119 | nie ma czasu | +1.571 | |
| 8 | 7 |
| McLaren-Peugeot | 1:23.611 | 1:23.140 | +1.592 |
| 9 | 3 |
| 1:24.000 | 1:23.322 | +1.774 | |
| 10 | 29 |
| 1:23.788 | 1:23.347 | +1.799 | |
| 11 | 10 |
| Footwork-Ford | 1:23.663 | 1:24.682 | +2.115 |
| 12 | 4 |
| 1:23.703 | 1:23.831 | +2.155 | |
| 13 | 8 |
| McLaren-Peugeot | 1:24.443 | 1:23.858 | +2.310 |
| 14 | 23 |
| 1:24.078 | 1:24.423 | +2.530 | |
| 15 | 24 |
| 1:24.276 | 1:24.780 | +2.728 | |
| 16 | 9 |
| Footwork-Ford | 1:24.655 | 1:24.472 | +2.924 |
| 17 | 25 |
| Ligier-Renault | 1:24.678 | 1:40.411 | +3.130 |
| 18 | 20 |
| Larrousse-Ford | 1:26.295 | 1:24.852 | +3.304 |
| 19 | 26 |
| Ligier-Renault | 1:24.996 | 1:25.160 | +3.448 |
| 20 | 12 |
| Lotus-Mugen-Honda | 1:25.114 | 1:25.141 | +3.566 |
| 21 | 15 |
| Jordan-Hart | 1:25.234 | 1:25.872 | +3.686 |
| 22 | 11 |
| Lotus-Mugen-Honda | 1:26.453 | 1:25.295 | +3.747 |
| 23 | 19 |
| Larrousse-Ford | 1:27.179 | 1:25.991 | +4.443 |
| 24 | 31 |
| Simtek-Ford | 1:27.607 | 1:26.817 | +5.269 |
| 25 | 34 |
| Pacific-Ilmor | 1:27.732 | 1:27.143 | +5.595 |
| 26 | 32 |
| Simtek-Ford | 1:27.657 | 1:27.584 | +6.036 |
| 27 | 33 |
| Pacific-Ilmor | 1:28.361 | 1:27.881 | +6.333 |
| 28 | 14 |
| Jordan-Hart | 14:57.323 | nie ma czasu | +13:35.775 |
| Źródło: | ||||||
.svg(1).png){kind=small}
Wyścig
| Pos | Nie | Kierowca | Konstruktor | Okrążenia | Czas/powrót | Siatka | Punkty |
| 1 | 5 | Benetton-Ford | 58 | 1:28:28.642 | 2 | 10 | |
| 2 | 27 |
| 58 | +54,942 sek. | 6 | 6 | |
| 3 | 7 |
| McLaren-Peugeot | 58 | +70,679 sek. | 8 | 4 |
| 4 | 29 |
| 58 | +73,658 sek. | 10 | 3 | |
| 5 | 3 |
| 57 | +1 okrążenie | 9 | 2 | |
| 6 | 0 | 57 | +1 okrążenie | 4 | 1 | ||
| 7 | 30 |
| 57 | +1 okrążenie | 7 | ||
| 8 | 8 |
| McLaren-Peugeot | 57 | +1 okrążenie | 13 | |
| 9 | 4 |
| 56 | +2 okrążenia | 12 | ||
| 10 | 12 |
| Lotus-Mugen-Honda | 56 | +2 okrążenia | 20 | |
| 11 | 26 |
| Ligier-Renault | 56 | +2 okrążenia | 19 | |
| 12 | 25 |
| Ligier-Renault | 55 | +3 okrążenia | 17 | |
| 13 | 9 |
| Footwork-Ford | 54 | Oddzielony | 16 | |
| Ret | 15 |
| Jordan-Hart | 49 | Oddzielony | 21 | |
| Ret | 24 |
| 44 | Koło | 15 | ||
| Ret | 10 |
| Footwork-Ford | 40 | Silnik | 11 | |
| Ret | 23 |
| 37 | Oddzielony | 14 | ||
| Ret | 31 |
| Simtek-Ford | 27 | Oddzielony | 24 | |
| Ret | 34 |
| Pacific-Ilmor | 23 | Silnik | 25 | |
| Ret | 19 |
| Larrousse-Ford | 17 | Silnik | 23 | |
| Ret | 28 |
| 16 | Zawieszenie | 3 | ||
| Ret | 2 |
| 5 | Kolizja | 1 | ||
| Ret | 20 |
| Larrousse-Ford | 5 | Wycofany | 18 | |
| Ret | 6 |
| Benetton-Ford | 0 | Kolizja | 5 | |
| Ret | 11 |
| Lotus-Mugen-Honda | 0 | Kolizja | 22 | |
| DNS | 32 |
| Simtek-Ford | ||||
| DNQ | 33 |
| Pacific-Ilmor | - | |||
| DNQ | 14 |
| Jordan-Hart | Uraz | - | ||
| Źródło: | |||||||
Pozycje po wyścigu
| Stoiska Mistrzostw Świata Kierowców
| Stoiska Mistrzostw Konstruktorów
|
Powiązane strony
- Śmierć Ayrtona Senny
Pytania i odpowiedzi
P: Jak wyglądało Grand Prix San Marino w 1994 roku?
O: Grand Prix San Marino 1994 to wyścig samochodowy Formuły 1, który odbył się 1 maja 1994 roku na Autodromo Enzo e Dino Ferrari w Imoli we Włoszech. Był to trzeci wyścig sezonu 1994 Formuły 1.
P: Kto wygrał ten wyścig?
A: Wyścig wygrał Michael Schumacher.
P: Jak opisał go komentator telewizji BBC Murray Walker?
A: Murray Walker opisał to jako "najczarniejszy dzień dla wyścigów Grand Prix, jaki pamiętam".
P: Kto zdobył swoje pierwsze punkty w tym wyścigu?
O: Nicola Larini zdobył swoje pierwsze punkty w karierze, kiedy zajął drugą pozycję.
P: Jakie zmiany w przepisach bezpieczeństwa zostały wprowadzone po tym wydarzeniu?
O: Po tym wydarzeniu położono większy nacisk na bezpieczeństwo w Formule 1 i wprowadzono wiele zmian w przepisach, aby spowolnić samochody Formuły 1, a nowsze tory, takie jak Bahrain International Circuit, mają duże pola startowe, aby spowolnić samochody przed zderzeniem ze ścianą.
P: Co się stało z Ayrtonem Senną po jego śmierci podczas tego wyścigu?
O: Po śmierci w tym wyścigu, Senna otrzymał państwowy pogrzeb w swojej ojczyźnie, Brazylii, gdzie około 500.000 ludzi ustawiło się na ulicach, aby oglądać przejazd trumny. Włoska prokuratura postawiła sześciu osobom zarzut nieumyślnego spowodowania śmierci Senny, ale wszyscy zostali później uznani za niewinnych. Sprawa trwała ponad 11 lat z powodu apelacji i ponownego procesu po pierwotnym orzeczeniu o niewinności.
