Tryton (księżyc)
Tryton, lub Neptun I, jest największym księżycem planety Neptun. Jest siódmym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym. Tryton jest nieco mniejszy od ziemskiego Księżyca. Tryton ma skomplikowaną historię geologiczną i uważa się, że jego powierzchnia jest stosunkowo młoda w porównaniu z wiekiem samego Układu Słonecznego.
Został odkryty przez brytyjskiego astronoma Williama Lassella 10 października 1846 roku, zaledwie 17 dni po odkryciu Neptuna przez niemieckiego astronoma Johanna Gottfrieda Galle i Heinricha Louisa d'Arresta.
Uważa się, że Tryton jest przechwyconym obiektem Pasa Kuipera i jest najzimniejszym znanym ciałem w Układzie Słonecznym. Temperatura powierzchni Trytona została zarejestrowana przez Voyagera 2 jako -235 °C (-391 °F). Tryton posiada własne pole magnetyczne i ma słabe ślady atmosfery.
Triton
Orbita Trytona (czerwona) różni się od orbit większości księżyców (zielona) kierunkiem ruchu, a orbita jest nachylona.
Orbita wsteczna: satelita (czerwony) krąży w kierunku przeciwnym do ruchu obrotowego swojego satelity pierwotnego (niebieski/czarny).
Pas Kuipera (zielony), na obrzeżach Układu Słonecznego, jest miejscem, z którego prawdopodobnie pochodzi Tryton.
Orbita
Opór powietrza i oddziaływanie pływowe powodują powolne opadanie Trytona na obniżone orbity. Proces ten jest niezmiernie powolny. Za 3,6 miliarda lat Tryton znajdzie się na granicy Roche'a Neptuna. Albo zderzy się z atmosferą Neptuna, albo rozpadnie się, tworząc system pierścieni podobny do tego, który można znaleźć wokół planety Saturn.
Powodem, dla którego Tryton jest uważany za obiekt przechwycony, jest jego orbita, która jest unikalna w Układzie Słonecznym. Jest ona zarówno wsteczna (patrz diagram), jak i silnie nachylona. Istnieją wprawdzie inne satelity o orbitach wstecznych, ale są one znacznie mniejsze od Tytana i znacznie bardziej oddalone od swoich planet macierzystych ("planet głównych"). Tryton, podobnie jak nasz Księżyc, pokazuje tylko jedno oblicze planecie: obraca się synchronicznie z Neptunem.
Powierzchnia
Wszystko co wiemy o powierzchni Trytona pochodzi z jednego przelotu Voyagera 2 w 1989 roku. Jest tam niewiele kraterów uderzeniowych. Sugeruje to, że powierzchnia jest dość młoda w kategoriach astronomicznych: szacuje się, że ma od 6 do 50 milionów lat.
Pomimo bardzo niskiej temperatury, powierzchnia Trytona jest aktywna geologicznie. Występują tam zjawiska przypominające gejzery, wulkany i trzęsienia ziemi. Wszystkie zaangażowane materiały są zupełnie inne niż te na Ziemi. Większość gazów jest zamrożona przez większość czasu. Gazy takie jak azot są zamrożone do czasu, aż nie wydarzy się coś, co je stopi, wtedy zamieniają się z powrotem w gaz. Wystarczy wzrost temperatury o zaledwie 4 K (7,2 °F), aby tak się stało.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Tryton?
O: Tryton jest największym księżycem planety Neptun i siódmym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym.
P: Kiedy został odkryty Tryton?
O: Tryton został odkryty przez brytyjskiego astronoma Williama Lassella 10 października 1846 roku, zaledwie 17 dni po odkryciu Neptuna przez niemieckich astronomów Johanna Gottfrieda Galle i Heinricha Louisa d'Arresta.
P: Czy uważa się, że Tryton jest przechwyconym obiektem Pasa Kuipera?
O: Tak, uważa się, że Tryton jest przechwyconym obiektem Pasa Kuipera.
P: Jak niska jest temperatura powierzchni Trytona?
O: Temperatura powierzchni Trytona została zarejestrowana przez Voyager 2 jako -235°C (-391°F).
P: Czy Tryton ma własne pole magnetyczne lub atmosferę?
O: Tak, ma zarówno własne pole magnetyczne, jak i słabe ślady atmosfery.
