Postępy grabieży

Styl muzyczny

The Rake's Progress to jedyna pełnometrażowa opera, którą napisał Strawiński. Jest niezwykła, ponieważ nie została napisana w nowoczesny sposób w większości muzyki lat pięćdziesiątych. Ponieważ historia opery osadzona jest w XVIII wieku, styl muzyki jest celowo podobny do muzyki z tego okresu. Dzieli się na arie i recytatywy (duże pieśni, które łączą się z prostszą muzyką opowiadającą historię).

Muzyka Strawińskiego w tej operze jest w stylu neoklasycystycznym. W tej operze dużo używa kontrapunktu. To pomogło mu później napisać muzykę seryjną: muzykę, w której wszystkie 12 nut w jednej oktawie jest równie ważnych. Tomek śpiewa w drugim akcie Postępu rozpustnika kilka słów, które sugerują, że Strawiński zamierza w ten sposób poszerzyć swój styl kompozytorski: "Vary the song, O London, change!/Disband your notes and let them range".

Opowieść o operze

Akt 1

Tom Rakewell chce poślubić Anne Trulove. Jej ojciec nie ufa Tomowi, bo nie ma stałej pracy. Tom chciałby mieć dużo pieniędzy. Spotyka Nicka Shadow'a, który mówi mu, że nieznany wujek zmarł i zostawił mu mnóstwo pieniędzy. Mówi Tomowi, że może być jego sługą i jechać z nim do Londynu, aby uporządkować jego dziedzictwo.

Nick zabiera Toma w miejsca, gdzie jest dużo złego, niemoralnego zachowania. Tom zgadza się spędzić noc z Matką Gąską w jej burdelu. Tymczasem Anne, która mieszka na wsi, zastanawia się, dlaczego nie usłyszała od Toma. Uważa, że coś mogło mu się stać, więc jedzie do Londynu, żeby go szukać.

Akt 2

Tom jest znudzony swoim niemoralnym sposobem życia. Mówi Nickowi, że chce szczęścia, więc Nick mówi, że powinien poślubić Baby Turka, słynną brodatą damę. Wkrótce potem Anne odnajduje dom Toma w Londynie. Przyjeżdża w samą porę, by zobaczyć, jak Tom wychodzi z krzesła sedanowego z Babą, z którą właśnie się ożenił. Tom mówi Annie, żeby wyszła, ale naprawdę mu przykro z powodu tego, co się stało.

W następnej scenie Tom nienawidzi swojego małżeństwa z Babą, która jest dziwną kobietą. Ona jest gadułą z ognistym temperamentem. Ucisza ją, rzucając perukę na jej twarz, a potem zasypia. Nick wchodzi z "fantastyczną barokową maszyną", która zdaje się zamieniać kamienie w chleb. Tomek krzyczy we śnie, że chce, aby to była prawda, a budząc się, znajduje maszynę, o której marzył. Nick mówi do Toma, że mógłby zarobić dużo pieniędzy, gdyby założył firmę produkującą te maszyny. Nick go zwodzi: maszyna nie działa.

Ustawa 3

Tom stracił dużo pieniędzy, a rzeczy w jego domu są licytowane przez licytatora Sellema. Przedmioty na sprzedaż to Baba, który nie ruszył się od czasu uciszenia przez perukę. Kiedy jest rozpakowana, ożywa ponownie i zaczyna gniewnie krzyczeć. Jest wściekła na odbywającą się aukcję, ale uspokaja się, gdy wchodzi Anna. Baba mówi jej, aby znaleźć Toma i "ustawić go w prawo", i ostrzega ją przed Nick Shaddow. Mówi, że chce kontynuować swoją karierę aktorską.

Na cmentarzu, Nick pokazuje, kim naprawdę jest, i mówi Tomowi, że musi zapłacić duszą. Nick mówi, że pracował dla niego przez rok i dzień, ale jak północ uderza, Nick oferuje mu drogę ucieczki w postaci gry w karty, które Tom wygrywa, ale tylko dlatego, że myślał o Annie. Nick przegrał i zatapia się w ziemi, mówiąc Tomowi, że oszalał. Tom zostaje wsadzony do domu wariatów zwanego Bedlam. Wierzy, że jest Adonisem i że Anne jest Wenus, rzymską boginią miłości. Anne odwiedza go, śpiewa mu do snu, a potem cicho go opuszcza. Kiedy się zorientuje, że ona odeszła, on umrze.

W epilogu bohaterowie zwracają uwagę na prosty morał: że diabeł znajduje pracę dla bezczynnych rąk (ludzi, którzy są leniwi).

Historia wydajności

Po raz pierwszy wykonano ją w Wenecji 11 września 1951 roku, z Elisabeth Schwarzkopf śpiewającą partię Anny Trulove. W 1957 roku była to część pierwszego sezonu Opery w Santa Fe. Na próby przyszedł sam kompozytor. W 1975 roku w Glyndebourne Festival Opera odbyła się znakomita produkcja, którą zaprojektował David Hockney. Przedstawienie to zostało wznowione w Royal Opera House w Covent Garden w lipcu 2008 roku.