William Hogarth

William Hogarth (10 listopada 1697 - 26 października 1764) był angielskim malarzem, grafikiem, satyrykiem, krytykiem społecznym i rysownikiem komiksów.

Mówi się, że to on zapoczątkował zachodnią sztukę sekwencyjną. Jego prace sięgały od realistycznych portretów po komiksowe serie obrazków zwanych "nowoczesnymi tematami obyczajowymi". Jego twórczość jest tak znana, że satyryczne ilustracje polityczne w tym stylu są często określane jako "hogarthiańskie".

Sztuka serii moralnej

Postępy Harlotty

W 1731 r. ukończył serię dzieł obyczajowych, dzięki którym został uznany za wielkiego i oryginalnego geniusza. Był to "Postęp nierządnicy" (A Harlot's Progress). Najpierw wykonano ją w formie obrazów, które obecnie zaginęły. Następnie seria została wydana w formie rycin. W sześciu scenach prześledzić można losy wiejskiej dziewczyny, która w mieście stała się prostytutką. Na początku dziewczyna spotyka bawidamka, kobietę, która namawia ją do podjęcia prostytucji. Na jej haniebny koniec dziewczyna umiera na chorobę weneryczną, po czym następuje bezlitosna ceremonia pogrzebowa. Na rycinach ukazane są żywe sceny pijackich i rozwiązłych zachowań. Seria odniosła natychmiastowy sukces.

Postępy Grabieżcy

A Rake's Progress pokazał w ośmiu obrazach lekkomyślne życie Toma Rakewella, syna bogatego kupca. Tom marnuje wszystkie swoje pieniądze na luksusowe życie, dziwkarstwo i hazard, po czym umiera w Bedlam. Oryginalne obrazy A Rake's Progress są wystawione w sali galeryjnej w Muzeum Sir Johna Soane'a w Londynie.

Małżeństwo a la mode

W latach 1743-1745 Hogarth namalował sześć obrazów Małżeństwo w stylu a la mode (National Gallery, Londyn), ostrą krytykę XVIII-wiecznego społeczeństwa wyższych sfer. To moralizatorskie ostrzeżenie ukazuje nieszczęśliwą tragedię nieprzemyślanego małżeństwa dla pieniędzy. Przez wielu uważany jest za jego najlepszy projekt i może należeć do najlepiej zaplanowanych seriali fabularnych. Etyka małżeńska była tematem wielu dyskusji w XVIII-wiecznej Wielkiej Brytanii. Małżeństwa z rozsądku i ich nieszczęście były szczególnie krytykowane.

Serial przedstawia historię modnego małżeństwa syna zbankrutowanego hrabiego Squanderfielda z córką bogatego, ale skąpego miejskiego kupca. Zaczyna się od podpisania kontraktu małżeńskiego w rezydencji hrabiego, a kończy na zabójstwie syna przez kochanka jego żony i samobójstwie córki po tym, jak jej kochanek zostaje powieszony w Tyburn.

Przemysł i bezczynność

W dwunastu odbitkach Industry and Idleness (1747) Hogarth ukazał życie dwóch czeladników, z których jeden jest oddany i pracowity, a drugi próżniaczy. Pracowity czeladnik zostaje szeryfem i burmistrzem Londynu. Ten próżniaczy popada w przestępczość. W końcu zostaje stracony w Tyburn. Bezczynny uczeń zostaje wysłany na szubienicę przez samego pracowitego ucznia.

Pokazuje to etos pracy protestanckiej Anglii, gdzie ci, którzy ciężko pracują, zostają nagrodzeni, a ci, którzy nie pracują, kończą źle,

Beer Street i Gin Lane

Beer Street and Gin Lane (1751) była jego przestrogą przed alkoholizmem. Były to dwie ryciny przeznaczone do oglądania obok siebie. Hogarth wyrył Beer Street, aby pokazać szczęśliwe miasto pijące "dobry" trunek, jakim jest angielskie piwo. Po drugiej stronie znajdowała się Gin Lane. Ukazała ona skutki picia ginu, który jako trunek twardszy powodował więcej problemów dla społeczeństwa. Na Beer Street ludzie są pokazani jako zdrowi, szczęśliwi i zamożni, podczas gdy na Gin Lane są wychudzeni, leniwi i niedbali.

Kobieta z przodu Gin Lane, która pozwala swojemu dziecku upaść na śmierć, jest echem opowieści o Judith Dufour, która udusiła swoje dziecko, aby móc sprzedać jego ubranka za pieniądze z ginu. Druki zostały opublikowane w celu poparcia tego, co miało się stać Ustawą o ginie z 1751 roku.

Przyjaciel Hogartha, sędzia Henry Fielding, mógł namówić Hogartha do pomocy w propagandzie na rzecz ustawy o ginie: Beer Street i Gin Lane zostały wydane wkrótce po pracy Fieldinga An Enquiry into the Causes of the Late Increase of Robbers, and Related Writings.

Cztery etapy okrucieństwa

Inną jego odbitką było wystąpienie przeciwko nieludzkości w Czterech etapach okrucieństwa (opublikowane 21 lutego 1751). Hogarth przedstawia w niej okrutne traktowanie zwierząt i sugeruje, co spotka ludzi, którzy będą postępować w ten sposób. Na pierwszym obrazie znajdują się sceny torturowania psów, kotów i innych zwierząt. Drugi obraz przedstawia jedną z postaci z pierwszego obrazu, Toma Nero, który stał się teraz woźnicą, a jego okrucieństwo wobec konia spowodowało złamanie nogi. Na trzecim obrazie Tom ukazany jest jako morderca, z leżącą na ziemi kobietą, którą zabił, natomiast na czwartym, zatytułowanym Nagroda za okrucieństwo, morderca po egzekucji zostaje poddany sekcji przez chirurgów. Sposób egzekucji i sekcji odzwierciedlają ustawę parlamentu z 1752 roku. Zezwalała ona na publiczną sekcję przestępców, na których wykonano wyrok śmierci za morderstwo.

Hogarth chciał położyć kres "temu barbarzyńskiemu (podłemu) traktowaniu zwierząt, którego sam widok sprawia, że ulice naszej metropolii są tak niepokojące dla każdego czującego umysłu".

Humory wyborcze

Humory wyborcze to seria czterech obrazów olejnych i późniejszych rycin autorstwa Hogartha. Pokazują one, co działo się podczas wyborów posła do parlamentu w 1754 roku. Obrazy olejne powstały w 1755 roku.

W tym czasie każdy okręg wyborczy wybierał dwóch posłów i istniała kwalifikacja majątkowa dla wyborców, więc tylko mniejszość męskiej populacji była uwłaszczona. Nie było tajnego głosowania, więc przekupstwo i groźby były stosowane w celu zdobycia głosów.

Oryginały znajdują się w Muzeum Sir Johna Soane'a w Londynie.

· Portrety

Portret Mary Lewis, 1755

Kapitan Lord George Graham, ok. 1746 r.

Portret Hogartha przedstawiający Dziewczynę z krewetkami 1740-1745

Portret kapitana Thomasa Corama autorstwa Hogartha, 1740 r.

Hogarth był również popularnym malarzem portretowym. W 1746 roku namalował aktora Davida Garricka jako Ryszarda III. Zapłacono mu 200 funtów, "co było więcej - pisał - niż jakikolwiek angielski artysta kiedykolwiek otrzymał za pojedynczy portret". W tym samym roku wyjątkowym powodzeniem cieszył się szkic Simona Frasera, 11. lorda Lovata, ściętego potem na Tower Hill.

Portret przyjaciela Hogartha, filantropa kapitana Corama (1740; Thomas Coram Foundation for Children, obecnie Foundling Museum), oraz jego niedokończony szkic olejny Dziewczyna z krewetkami (National Gallery, Londyn) są wysoko cenione. Istnieją również portrety jego żony i dwóch sióstr oraz wielu innych osób.