Grawerstwo

Proces grawerowania

Grawerzy używają stalowego narzędzia zwanego wiertłem do wycinania obrazu lub wzoru na powierzchni, najczęściej miedzianej płyty.[1] Grawery są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, które dają różne rodzaje linii, gdy są używane. Rylec daje nam linię, która jest wyjątkowa ze względu na jej stabilny wygląd i gładkie krawędzie. Narzędzie do barwienia kątowego ma lekko zakrzywioną końcówkę, która jest powszechnie używana w druku. Florentynki są narzędziami o płaskim dnie z wieloma liniami na nich, używanymi do pracy na większych powierzchniach. Płaskie grawery są używane do obróbki liter, jak również do większości prac związanych z grawerowaniem instrumentów muzycznych. Okrągłe grawery są powszechnie używane do grawerowania srebra, jak również innych trudno obrabialnych metali, takich jak nikiel i stal.

Asortyment narzędzi do grawerowania ręcznego


Św. Jerome autorstwa Albrechta Dürera 1514

Historia i zastosowanie

W starożytności jedynym możliwym do wykonania grawerunkiem były płytkie rowki znalezione w niektórych wyrobach jubilerskich po 1000 r. p.n.e.

W europejskim średniowieczu złotnicy używali grawerowania do ozdabiania metalu. Uważa się, że zaczęli oni drukować odciski swoich projektów, aby je utrwalić. Z tego wyrosło grawerowanie miedzianych płyt drukarskich do tworzenia artystycznych obrazów na papierze w Niemczech w latach 30-tych XIV wieku. Pierwszy i najwspanialszy okres grawerowania trwał od około 1470 do 1530 roku, z takimi mistrzami jak Martin Schongauer, Albrecht Dürer i Lucas van Leiden.

Od tego czasu rytownictwo traciło na popularności na rzecz akwaforty, która była znacznie łatwiejszą techniką do opanowania przez artystę. Do XIX wieku większość grawerowania służyła komercyjnemu tworzeniu obrazów.

Przed wynalezieniem fotografii, grawerunek był używany do reprodukcji innych form sztuki, na przykład obrazów. Ryciny nadal były powszechne w gazetach i wielu książkach do początku XX wieku, ponieważ były tanie w druku.

Kiedy dwa zestawy równoległych kresek krzyżują się ze sobą, aby uzyskać większą gęstość, wzór ten nazywany jest kreskowaniem krzyżowym. Claude Mellan jest dobrze znany ze swojej techniki stosowania linii o różnej grubości. Jednym z przykładów jest jego Sudarium Świętej Weroniki, rycina twarzy Jezusa z pojedynczej spiralnej linii, która zaczyna się na czubku nosa Jezusa (na zdjęciu).

Sudarium św. Weroniki autorstwa Claude'a Mellana (1649)

Współczesna rycina

Ze względu na wysoki poziom szczegółowości, jaki może osiągnąć mistrz grawerstwa, podrobienie wygrawerowanych wzorów jest prawie niemożliwe, a współczesne banknoty są prawie zawsze wygrawerowane, podobnie jak płyty do drukowania pieniędzy, czeki, obligacje i inne papiery, których nie należy podrabiać. Grawerowanie jest tak delikatne, że zwykła drukarka nie jest w stanie prawidłowo odwzorować szczegółów ręcznie grawerowanych obrazów. W Amerykańskim Biurze Grawerowania i Drukowania (U.S. Bureau of Engraving and Printing) więcej niż jeden grawer pracuje nad tą samą płytą drukarską, co sprawia, że powielenie wszystkich grawerunków na prawie każdym banknocie lub dokumencie jest prawie niemożliwe.

Wiele klasycznych znaczków pocztowych było grawerowanych, choć obecnie praktyka ta jest ograniczona do konkretnych krajów lub stosowana w przypadku, gdy pożądany jest bardziej "elegancki" wygląd, a ograniczona ilość różnych kolorów jest akceptowalna.

Grawerki takie jak K500 lub K6 firmy Hell Gravure Systems używają diamentowego "pióra" do wycinania komórek. Każda komórka tworzy jedną kropkę drukarską w późniejszym procesie. K6 może mieć do 18 głowic grawerujących, z których każda tnie 8000 komórek na sekundę z dokładnością do 0,1 µm lub niższą. Są one oczywiście w pełni sterowane komputerowo, a cały proces produkcji cylindrów jest w pełni zautomatyzowany.

Proces grawerowania diamentów jest najnowocześniejszy od lat 60-tych.

Obecnie produkowane są laserowe maszyny grawerujące, a nawet dzisiaj mechaniczne cięcie udowodniło swoją siłę pod względem ekonomicznym i jakościowym. Ponad 4.000 grawerów wykonuje rocznie około 8 milionów cylindrów drukarskich na całym świecie.

Odniesienia biblijne

Najwcześniejszą aluzją do grawerowania w Biblii może być odniesienie do pierścienia pieczęci Judy. (Rdz 38,18), a następnie (Wj 39,30). Grawerowanie było powszechnie wykonywane zaostrzonymi narzędziami z żelaza lub nawet diamentowymi. (Jeremiasza 17:1).

Na każdym z dwóch onyksowych kamieni na naramiennikach efodu najwyższego kapłana wyryte były imiona sześciu różnych plemion Izraela, a na każdym z 12 drogocennych kamieni, które zdobiły jego napierśnik, wyryta była nazwa jednego z plemion. Na świętym znaku poświęcenia, lśniącej złotej blaszce na turbanie arcykapłana, wyryto słowa: "Świętość należy do Jehowy". Bezalel, wraz z Oholiabem, miał kwalifikacje do wykonywania tej specjalistycznej pracy grawerskiej, a także do szkolenia innych.- Wj 35:30-35; 28:9-12; 39:6-14, 30.

Herkules Farneński autorstwa Hendrika Goltziusa 1591