Splicing

Splicing RNA jest etapem transkrypcji genów. Posłańczy RNA (mRNA), który przenosi kod z DNA na białka, jest budowany w dwóch etapach.

W pierwszym etapie każdy gen jest tłumaczony na pre-mRNA. Następnie eksony w pre-mRNA są łączone poprzez splicing, który odbywa się w spliceosomach.

Jest to konieczne, ponieważ gen jest podzielony na części kodujące zwane eksonami i części niekodujące zwane intronami. Egzony są łączone ze sobą poprzez splicing.

Tak więc, w biologii molekularnej, splicing jest procesem, w którym introny są usuwane, a eksony łączone. W ten sposób powstaje końcowy mRNA. To mesenger RNA jest następnie wykorzystywane do produkcji prawidłowego białka poprzez translację.

Prosta ilustracja egzonów i intronów w pre-mRNA oraz powstawania dojrzałego mRNA w wyniku splicingu. UTR są niekodującymi częściami eksonów na końcach mRNA.Zoom
Prosta ilustracja egzonów i intronów w pre-mRNA oraz powstawania dojrzałego mRNA w wyniku splicingu. UTR są niekodującymi częściami eksonów na końcach mRNA.

Alternatywny splicing

W wielu przypadkach proces splicingu powoduje powstanie szeregu unikalnych białek poprzez zmianę składu eksonów tego samego posłańca RNA. Zjawisko to nazywane jest splicingiem alternatywnym. Alternatywny splicing może zachodzić na wiele sposobów. Egzony mogą być wydłużane lub pomijane, a introny mogą być zachowywane.

Eukariota vs prokariota

Splicing występuje we wszystkich królestwach lub domenach życia, jednak zakres i rodzaje splicingu mogą być bardzo różne w poszczególnych działach. Eukarionty splatają wiele kodujących białka RNA oraz niektóre niekodująceRNA. U prokariotów splicing występuje rzadko. Inną ważną różnicą jest całkowity brak spliceosomów u prokariotów.

Discovery

Phillip Sharp i Richard Roberts otrzymali w 1993 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycie intronów i procesu splicingu.

W 1977 roku prace laboratoriów Sharp i Roberts wykazały, że geny organizmów wyższych są "rozszczepione" lub występują w kilku odrębnych segmentach wzdłuż cząsteczki DNA.

Regiony kodujące genu są oddzielone niekodującym DNA, który nie bierze udziału w ekspresji białka. Regiony niekodujące, introny, są wycinane z prekursorowego mRNA w procesie, który Sharp nazywa "splicingiem". Stwierdzono, że rozszczepiona struktura genu jest wspólna dla większości genów eukariotycznych.

Pytania i odpowiedzi

P: Co to jest splicing RNA?


O: Splicing RNA to proces usuwania intronów i łączenia eksonów w pre-mRNA w celu wytworzenia końcowego mRNA używanego do produkcji białek.

P: Jaki jest cel splicingu RNA?


O: Celem splicingu RNA jest usunięcie niekodujących sekcji zwanych intronami i połączenie sekcji kodujących zwanych eksonami w celu utworzenia ostatecznego mRNA, który może być wykorzystany do produkcji białka.

P: Co to jest informacyjny RNA?


Messenger RNA (mRNA) to rodzaj RNA, który przenosi kod genetyczny z DNA na białka.

P: Ile jest etapów tworzenia informacyjnego RNA?


O: Istnieją dwa etapy tworzenia informacyjnego RNA.

P: Co dzieje się na pierwszym etapie tworzenia informacyjnego RNA?


O: W pierwszym etapie tworzenia informacyjnego RNA każdy gen jest tłumaczony na pre-mRNA.

P: Czym są spliceosomy?


O: Spliceosomy to maszyny komórkowe, które przeprowadzają splicing RNA poprzez usuwanie intronów i łączenie eksonów w pre-mRNA.

P: W jaki sposób prawidłowe białko jest produkowane z informacyjnego RNA?


O: Prawidłowe białko jest wytwarzane z informacyjnego RNA w procesie translacji, w którym kod genetyczny w mRNA jest wykorzystywany do łączenia aminokwasów w białko.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3