Phillip Sharp
Phillip Allen Sharp (ur. 6 czerwca 1944 r.) jest amerykańskim genetykiem i biologiem molekularnym.
Współodkrył splicing genów, a w 1993 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny wraz z Richardem Robertsem za "odkrycie, że geny u eukariotów nie są ciągłymi ciągami, ale zawierają introny, oraz że splicing pre-messenger RNA w celu usunięcia tych intronów może zachodzić na różne sposoby, dając różne białka z tej samej sekwencji DNA".
Sharp urodził się w Falmouth, w stanie Kentucky. W 1969 r. uzyskał tytuł doktora chemii na University of Illinois at Urbana-Champaign. Po doktoracie pracował do 1971 r. w California Institute of Technology, gdzie w Cold Spring Harbor Laboratory pod kierunkiem Jamesa Watsona badał plazmidy, a później ekspresję genów w ludzkich komórkach.
W 1974 r. biolog Salvador Luria zaproponował mu pracę w MIT. W latach 1985-1991 był dyrektorem MIT's Center for Cancer Research (obecnie Koch Institute for Integrative Cancer Research), w latach 1991-1999 szefem wydziału biologii, a w latach 2000-2004 dyrektorem McGovern Institute for Brain Research.
Praca
Kiedyś sądzono, że każdy gen w DNA koduje pojedyncze białko w ciągłym pasku. W 1997 roku Sharp i Roberts niezależnie odkryli, że geny są podzielone na segmenty, które są łączone później w procesie przetwarzania RNA.
Sharp i Roberts udowodnili, że kodujące DNA jest oddzielone odcinkami DNA, które są niekodujące. Odcinki kodujące to eksony, a odcinki niekodujące to introny.
Co więcej, okazało się, że struktura ta występuje u wszystkich organizmów wyższych. Odkrycie, że gen w może występować w materiale genetycznym jako kilka odrębnych i oddzielnych segmentów było rewolucyjne.
Druga część pracy Sharpa dotyczyła podziału genów i splicingu genów. Oznacza to wycinanie kawałków z sekwencji kodującej i dodawanie ich do niej. W ten sposób powstaje białko, które działa inaczej niż jego pierwotna wersja.
Sugerowany wpływ na ewolucję
Tego typu struktura może pozwolić na bardziej elastyczne reakcje na zmiany środowiskowe, a tym samym przyspieszyć ewolucję. Struktura ta może być również odpowiedzialna za szereg dziedziczonych wad genetycznych.
Oto kluczowa część mowy noblowskiej wygłoszonej przez profesora Bertila Daneholta ze Zgromadzenia Noblowskiego Instytutu Karolinska:
"Wcześniej sądzono, że geny ewoluują głównie poprzez akumulację małych, dyskretnych zmian w materiale genetycznym. Ale ich mozaikowa struktura genów pozwala organizmom wyższym na restrukturyzację genów także w inny, bardziej efektywny sposób. Dzieje się tak dlatego, że w trakcie ewolucji segmenty genów - poszczególne fragmenty mozaiki - są przegrupowywane w materiale genetycznym, co tworzy nowe wzory mozaiki, a tym samym nowe geny. Ten proces przetasowania przypuszczalnie wyjaśnia szybką ewolucję organizmów wyższych".
Pytania i odpowiedzi
P: Z czego znany jest Phillip Allen Sharp?
A: Phillip Allen Sharp to amerykański genetyk i biolog molekularny, który był współodkrywcą splicingu genów i wraz z Richardem Robertsem otrzymał w 1993 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za "odkrycie, że geny u eukariontów nie są ciągłymi ciągami, lecz zawierają introny, oraz że splicing pre-messenger RNA w celu usunięcia tych intronów może przebiegać w różny sposób, dając różne białka z tej samej sekwencji DNA".
P: Gdzie urodził się Phillip Allen Sharp?
O: Phillip Allen Sharp urodził się w Falmouth, Kentucky.
P: Kiedy uzyskał tytuł doktora?
A: W 1969 roku uzyskał tytuł doktora chemii na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign.
P: Jakie badania prowadził po ukończeniu doktoratu?
O: Po ukończeniu doktoratu pracował do 1971 roku w California Institute of Technology, gdzie w Cold Spring Harbor Laboratory pod kierunkiem Jamesa Watsona badał plazmidy, a później ekspresję genów w komórkach ludzkich.
P: Jak to się stało, że trafił do MIT?
O: W 1974 roku biolog Salvador Luria zaproponował mu pracę w MIT.
P: Jakie stanowiska zajmował Philip na MIT?
O: W latach 1985-1991 był dyrektorem MIT's Center for Cancer Research (obecnie Koch Institute for Integrative Cancer Research), w latach 1991-1999 kierownikiem wydziału biologii, a w latach 2000-2004 dyrektorem McGovern Institute for Brain Research.
