Oswiu z Nortumbrii

Wczesna kariera

Oswiu urodził się ok. 611 r. Był synem króla Athelfritha z Bernicii i jego drugiej żony Achy z Deiry. Był młodszym bratem króla Northumbrii Oswalda. Gdy miał około 6 lat, jego ojciec został zabity w bitwie przez Edwina, który został królem Northumbrii. Wraz z braćmi Eanfrithem i Oswaldem oraz ich siostrą Aebbe, znalazł bezpieczeństwo u Szkotów w Dál Riata. Mnisi z Iony ochrzcili dzieci i wychowali je w celtyckiej wierze chrześcijańskiej.

Około 634 r. Oswiu poślubił Rhiainmelt, córkę Rhoetha z Rheged, alians małżeński zaaranżował jego brat, król Oswald. Z tego małżeństwa miał syna, Alfritha z Deiry. Wydaje się, że Rhiainmelt zmarła, gdyż rok później Oswiu przebywał w Irlandii z Dál Riatans. Tam związał się z Finą, córką wysokiego króla Colmana. Nie ma wzmianki o ich ślubie, ale mieli syna Aldfritha z Northumbrii (irlandzkie imię Flann Fína mac Oswiu).

Król Bernicji

Kiedy jego brat Oswald został zabity w 642 r., władza zginęła wraz z nim. Oswald był królem połączonych Bernicii, Deiry i Lindsey (królestwo). Ale Northumbria została podzielona z powrotem na swoje wcześniejsze słabsze podkrólestwa. Penda, teraz najpotężniejszy król w Anglii, zajął Lindsey. Oswiu został królem Bernicji. Oswine zażądał Deiry, uniemożliwiając Oswiu utrzymanie jej przy Bernicii. Rok po tym wydarzeniu Oswiu odzyskał ciało swojego brata z pola bitwy, gdzie ten zginął. Oswiu kazał pochować szczątki Oswalda w Bardney w Lindsey.

Oswiu najechał Deirę w 651 roku, chcąc zjednoczyć Deirę z Berniką. Oswine został zdradzony przez jednego z własnych szlachciców i został zamordowany w 651 r. na rozkaz Oswiu. Deiranie wybrali jednak na króla Athelwalda, bratanka Oswiu. Następnie Athelwald sprzymierzył się z wrogiem Oswiu, Pendą. Przez następne trzy lata Deira była pod ochroną Mercji. Ale Penda był zdeterminowany, by pokonać Oswiu i zająć także Bernikę. W 654 roku Penda zebrał dużą armię, składającą się z około trzydziestu legionów. Według Bedy, Penda kilkakrotnie zaatakował Oswiu. Z dużo mniejszymi siłami Oswiu zaatakował armię Pendy w pobliżu brzegów rzeki Winwaed. Większość dowódców trzydziestu legionów zginęła, w tym król Anna z Anglii Wschodniej i Penda. Od tego czasu Oswiu stał się bretwaldą, czyli władcą nad wszystkimi południowymi Anglikami, w tym Mercją. Mercja została następnie podzielona. Na północ od rzeki Trent była kontrolowana bezpośrednio przez Oswiu. Peada z Mercji, syna Pendy, uczynił królem części Mercji na południe od Trydentu. Peada ożenił się z córką Oswiu, Alflaed. Peada został zamordowany pięć miesięcy później przez Alflaed, prawdopodobnie na rozkaz Oswiu. Mercjanie zbuntowali się przeciwko Oswiu i brat Peady, Wulfhere, został królem Mercji.

Wielkanocne kontrowersje

Kiedy Oswiu i Eanflaed wzięli ślub, on został wychowany w kościele celtyckim, ona zaś w rzymskim. Główna różnica polegała na tym, jak każdy z nich obliczał datę Wielkanocy. Członkowie kościoła celtyckiego mogli obchodzić Wielkanoc, podczas gdy kościół rzymski obchodził Wielki Post. W 658 r. jego syn Alfrith, który teraz popierał kościół rzymski, zastąpił kilku swoich celtyckich urzędników tymi z kościoła rzymskiego.

Aby rozwiązać problem różnic między dwiema religiami w swoim królestwie, Oswiu zwołał synod w 664 roku. Synod w Whitby miał zadecydować o tym, kiedy obchodzić Wielkanoc i jakich zasad będą przestrzegać klasztory w Northumbrii. Członkowie kościoła zostali wezwani z całej północy. Stanowisko rzymskie przedstawił Wilfrid, który później miał zostać biskupem Northumbrii. Biskup Colmán argumentował za jońską rachubą Wielkanocy, którą przekazał im Kolumba, założyciel ich zakonu. Oswiu podjął decyzję na korzyść rzymskiej praktyki, jednocząc Northumbrię pod jedną religią. Połączyło to praktyki religijne Northumbrii z praktykami południowych Anglików.

Beda, w swojej Historii kościelnej, Księga IV, rozdział 5 podaje datę śmierci Oswiu jako 15 lutego 670 roku i jego wiek 58 lat. Jego żona Eanflaed odeszła na emeryturę do klasztoru w Whitby. Tam wychowywała się ich córka, również nosząca imię Enflaed. W 680 roku Enflaed i jej córka zostały wspólnymi opatkami w Whitby. Enflaed zmarła ok. 704 roku.

Rodzina

Według Nenniusa Historia Brittonum pierwszą żoną Oswiu była Brytyjka o imieniu Reinmelth. Była ona córką Roytha, króla Rheged. Razem mieli syna:

• Alfrith, król Deiry.
• Alflaed, wyszła za mąż za Peada z Mercji.

Przez Fina, córka irlandzkiego króla Coleman, miał:

• Aldfrith (Flann Fína mac Oswiu), król Northumbrii.

Oswiu ożenił się z Eanflaed, córką króla Edwina z Deiry. Razem mieli:

• Ecgfrith, król Deiry pod rządami ojca i król Northumbrii po śmierci Oswiu.
• Elfwine, Królowie Deiry.
• Ostryth, poślubiła Aethelreda I z Mercji
• Enflaed, koabitantka z Whitby