Jura środkowa
Jura Środkowa to druga epoka geologiczna w Jurze. Rozpoczęła się 174,1 mln lat temu, a zakończyła 163,5 mln lat temu.
W jurze środkowej Pangaea zaczęła się rozpadać. Zaczęła się rozdzielać na Laurazję i Gondwanę, powstał Ocean Atlantycki. Działalność tektoniczna zamknęła Ocean Paleo-Tetycki. Strefa subdukcji na wybrzeżu zachodniej Ameryki Północnej nadal tworzy przodków Gór Skalistych.
Życie epoki
Życie morskie
W tym czasie nastąpił rozkwit życia morskiego (w tym amonitów i małży). Ichtiozaury, choć powszechne, są mniej zróżnicowane. Po raz pierwszy pojawił się rodzaj krokodyli.
W tym czasie rozpowszechniły się plezjozaury. Największe morskie drapieżniki, pliozaury, urosły do rozmiarów wielorybów zabójców i większych, np. Pliosaurus, Liopleurodon.
Życie lądowe
Nowe rodzaje dinozaurów wyewoluowały na lądzie. Cetiosaurus to wczesny zauropod znaleziony w Anglii w połowie XIX wieku.
Środowiskiem, w którym żył Cetiosaurus były tereny zalewowe i otwarte lasy. W tym środowisku żyły również brachiozaury i megalozaury.
Terapsidy kynodontowe rozkwitły wraz z dinozaurami, ale były one tylko wielkości ryjówki. Żaden z nich nie był większy od borsuka. Jedna grupa kynodontów, Trithelodonts, stawała się rzadka i ostatecznie wyginęła pod koniec tej epoki. Tritylodonty były jednak nadal powszechne. W tej epoce z grupy kynodontów wyewoluowały "prawdziwe" ssaki.
Flora
W Jurze Środkowej dominowały drzewa iglaste. Powszechne były też inne rośliny, takie jak miłorzęby, cykady i paprocie. To właśnie te drzewa zjadały duże zwierzęta roślinożerne.
