Kolczugowce
Loricifera to niedawno odkryty ekdysozoan phylum zwierząt morskich. Azyl ten obejmuje pierwsze zwierzęta, o których wiadomo, że istnieją w środowisku całkowicie anoksycznym (bez dostępu tlenu). Azyl został opisany w 1983 roku przez Reinhardta Kristensena.
Są one azylem bardzo małych zwierząt, które żyją w osadach. Obecnie istnieją dwadzieścia dwa opisane gatunki, w ośmiu rodzajach. Ponadto istnieje jeszcze około 100 innych gatunków, które zostały zebrane, ale nie zostały jeszcze opisane. Ich wielkość waha się od 100 µm do około 1 mm.
Ich siedliskiem są przestrzenie między morskimi żwirami, do których się przyczepiają. Należą do niedawno odkrytych grup metazoanów. Przyczepiają się dość mocno do żwiru i to wyjaśnia, dlaczego tak długo pozostawały nieodkryte. Pierwszy okaz został zebrany w latach 70-tych, a następnie opisany w 1983 roku. Występują na wszystkich głębokościach wody, w różnych typach osadów i na wszystkich szerokościach geograficznych. Nie zostały jeszcze odnalezione w zapisie kopalnym.
Anatomia
Zwierzęta te posiadają zewnętrzną obudowę ochronną zwaną loriką. Chronione przez lorikę, zwierzęta mają głowę, usta i układ pokarmowy. Rozwój jest zazwyczaj bezpośredni, choć u niektórych gatunków występują larwy. W wieku dorosłym zwierzęta mają dwie płcie. Istnieje kilka złożonych i elastycznych cykli życiowych z różnymi formami rozmnażania partenogenetycznego.
Uważa się, że ich najbliższymi krewnymi są Kinorhyncha i Priapulida, z którymi dzielą pewne cechy. Razem tworzą klad Scalidophora.
W środowiskach anoksycznych
Trzy gatunki Loricifera zostały znalezione w osadach na dnie basenu L'Atalante w Morzu Śródziemnym. Powierzchnia" tego basenu znajduje się 3500 metrów niżej. Są to pierwsze wielokomórkowe organizmy, o których wiadomo, że spędzają całe życie w środowisku pozbawionym tlenu. Uważa się, że są one w stanie to zrobić, ponieważ polegają na organellach, które w przeciwieństwie do zwykłych mitochondriów, nie wykorzystują tlenu do swojego cyklu energetycznego. Są one w stanie to zrobić, ponieważ do pozyskiwania energii używają wodorosomów, a nie mitochondriów.
Nowo odkryte zwierzęta realizują swój cykl życiowy przy całkowitym braku światła i tlenu, a ich wielkość nie przekracza milimetra. Zostały one zebrane z głębokiego basenu, gdzie żyją w prawie nasyconej solanką solance. Solanka ta, ze względu na swoją gęstość, nie miesza się z wodami znajdującymi się powyżej. W rezultacie, solanka jest całkowicie anoksyczna i zawiera dużo amoniaku. Ponadto, ze względu na działanie reduktorów siarczanowych, zawiera siarczek o dużym stężeniu. W solance bogactwo komórek nie jest duże. Przeważają ekstremofile, w tym członkowie społeczności głębinowych komór hydrotermalnych - archaea i bakterie. W l'Atalante występują również eukarionty, w tym rzęsistki (45%), dinoflagellaty (21%) i choanoflagellata (10%). p360-381
Obraz w mikroskopie świetlnym nieopisanego gatunku Spinoloricus, żyjącego w środowisku anoksycznym (wybarwiony różem bengalskim). Pasek skali 50 μm.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest Loricifera?
O: Loricifera to niedawno odkryta gromada zwierząt morskich.
P: Kto opisał gromadę Loricifera?
O: Loricifera została opisana przez Reinhardta Kristensena.
P: Co sprawia, że Loricifera jest wyjątkowa?
O: Loricifera jest wyjątkowa, ponieważ obejmuje pierwsze zwierzęta, o których wiadomo, że istnieją w całkowicie beztlenowym środowisku.
P: Gdzie żyją Loricifera?
O: Loricifera żyją w osadach w przestrzeniach między żwirem morskim, do którego się przyczepiają.
P: Jak małe są Loricifera?
O: Rozmiar Loricifera waha się od 100 µm do około 1 mm.
P: Dlaczego Loricifera tak długo pozostawały nieodkryte?
O: Loricifera dość mocno przyczepiają się do żwiru, co wyjaśnia, dlaczego tak długo pozostawały nieodkryte.
P: Czy Loricifera zostały znalezione w zapisie kopalnym?
O: Nie, Loricifera nie zostały jeszcze znalezione w zapisie kopalnym.
