Rajd na Dieppe

Tło

Brytyjczycy zdecydowali, że atak Dieppe może być zaplanowany w ciągu miesiąca. Byli bardzo ostrożni, by utrzymać ten atak w tajemnicy. Nie prowadzono żadnych zapisów o planach.

Po ewakuacji Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych z Dunkierki w maju 1940 roku, Brytyjczycy zaczęli planować siły uderzeniowe. Wykorzystaliby oni nowe sposoby lądowania na plażach (wojna płazów).

Brytyjczycy zaczęli planować, że zobaczą, czy uda im się zdobyć port. Pozwoliłoby im to sprawdzić, jak używać statków w ataku. Pozwoliłoby im to również na przetestowanie nowego sprzętu.

Dieppe, nadmorskie miasto we Francji, jest zbudowane wzdłuż długiego klifu nad Kanałem La Manche. W 1942 roku Niemcy założyli dwie duże baterie artyleryjskie w Berneval-le-Grand i Varengeville. Dla brytyjskich planistów ważne było to, że Dieppe znajdował się w zasięgu samolotów myśliwskich Królewskich Sił Powietrznych.

Istniała również presja ze strony rządu sowieckiego, aby zaatakować Niemców w Europie Zachodniej. Na początku 1942 roku operacja Wehrmachtu "Barbarossa" nie zniszczyła Związku Radzieckiego.

Jednak Niemcy przenieśli się na południowe terytorium Związku Radzieckiego, pchając się w kierunku Stalingradu. Józef Stalin zażądał, by alianci zaatakowali we Francji, zmuszając Niemców do odsunięcia 40 dywizji od Frontu Wschodniego. Uczyniłoby to walkę dla Armii Czerwonej mniej ciężką.

Plan

Nalot na Dieppe był poważnym atakiem zaplanowanym przez wiceministra Lorda Mountbattena.

Siły atakujące składałyby się z 5.000 Kanadyjczyków, 1.000 brytyjskich żołnierzy i 50 amerykańskich strażników.

Pierwotnie planowano ją w kwietniu 1942 roku i oznaczono jako Operacja Rutter. Alianci planowali przeprowadzić poważny atak na utrzymywany przez Niemców port na francuskim wybrzeżu i utrzymać go przez dwa przypływy. Przed wycofaniem się mieli zniszczyć wrogie budynki i obronę.

Plan ten został zatwierdzony w maju 1942 roku. Obejmował on brytyjskie jednostki spadochronowe atakujące niemieckie baterie artyleryjskie. Kanadyjczycy lądowali na plażach i atakowali. Operacja spadochronowa została odwołana i zamiast tego 3 komandosy i 4 komandosy miały wylądować na morzu i zaatakować baterie artylerii.

Składnik lądowy

Rząd kanadyjski chciał, żeby kanadyjskie wojska podjęły jakieś walki. 2. Kanadyjska Dywizja Piechoty, dowodzona przez generała majora Johna Hamiltona Robertsa, została wybrana na główne siły. Plan wzywał do ataku, bez żadnych ciężkich bombardowań lotniczych.

Brak wystarczającej ilości bombardowań był jedną z głównych przyczyn niepowodzenia ataku. Niektórzy uważają, że bombardowania lotnicze i morskie nie zostały przeprowadzone w celu ograniczenia liczby ofiar wśród francuskich cywilów w porcie.

Lądowania Dieppe zostały zaplanowane na sześciu plażach. Cztery z nich znajdowały się przed miastem, a dwie po stronie wschodniej i zachodniej.

Wsparcie pancerne zapewnił 14 Pułk Czołgów Armii (Pułk Calgary (Czołgi)). 58 nowych czołgów Churchilla miało zostać wysłanych na ląd za pomocą nowego czołgu desantowego (LCT). Ponadto trzy z Churchillów miały miotacze ognia i wszystkie mogły działać na płytkiej wodzie w pobliżu plaży.

Wsparcie marynarki wojennej i powietrznej

Królewska Marynarka Wojenna zaopatrywała 237 statków i jednostek lądowniczych. Jednak wsparcie przed lądowaniem było ograniczone i składało się z sześciu niszczycieli klasy Hunt-klasy z 4-calowymi działami. Królewskie Siły Powietrzne miały zaopatrywać 74 eskadry samolotów, z czego 66 było eskadrami myśliwskimi.

Inteligencja

Nie było zbyt wiele informacji o plażach. Na klifach znajdowały się niemieckie stanowiska broni, ale nie zostały one zauważone. Planiści uważali, że Dieppe nie jest mocno broniony, a plaże w nim są odpowiednie do lądowania piechoty i pancernych wozów bojowych.

Miejsce dokonania nalotu: Dieppe, departament Seine-Maritime, Górna Normandia

siły niemieckie

Siły niemieckie pod Dieppe były gotowe do ataku. Zostali ostrzeżeni przez podwójnych agentów francuskich, że Brytyjczycy planują jakieś działania w tym rejonie. Wykryli również wzmożone rozmowy radiowe i lądujące jednostki gromadzące się w południowo brytyjskich portach przybrzeżnych.

Dieppe i klify były dobrze bronione. Na plażach Dieppe'a i w pobliskich miasteczkach stacjonowało 1500 żołnierzy, którzy zajęli wszystkie prawdopodobne miejsca lądowania.

Niemcy mieli karabiny maszynowe, moździerze i artylerię. Miasto i port były chronione.

Siłami Luftwaffe były Jagdgeschwader 2 (JG2) i Jagdgeschwader 26 (JG26), z 200 myśliwcami, głównie Fw 190. Było tam około 100 bombowców z Kampfgeschwader 2 (KG2), Kampfgeschwader 45 (KG45) i Kampfgeschwader 77 (KG77), głównie Dornier 217s.

Niemiecki karabin maszynowy średniego kalibru MG34.

Podesty początkowe

Flota aliancka opuściła południowe wybrzeże Anglii w nocy z 18 sierpnia 1942 roku. Kanadyjczycy odeszli z portu w Newhaven. Flotę ośmiu niszczycieli i łodzi z karabinami silnikowymi, które miały chronić jednostki lądownicze i wyrzutnie silników, poprzedziły trałowce, które oczyszczały dla nich drogi przez Kanał La Manche.

Pierwsze lądowania rozpoczęły się o 04:50 19 sierpnia. Odbyły się ataki na dwie baterie artyleryjskie po bokach głównego lądowiska.

Po wejściu do środka, desant i eskorta kierująca się w stronę Puys i Berneval natknęła się na niewielką grupę niemieckich statków i o 03:48 wymieniła się ogniem.

Yellow Beach

Celem podpułkownika Johna Durnforda-Slatera i nr 3 Commando było wykonanie dwóch lądowań 8 mil (13 km) na wschód od Dieppe, aby zniszczyć baterię artylerii przybrzeżnej w pobliżu Berneval. Bateria mogła strzelać przy lądowaniu na Dieppe 4 mile (6,4 km) na zachód.

Statek przewożący komandosa nr 3 zbliżył się do wybrzeża na wschodzie. Nie zostali ostrzeżeni o zbliżaniu się niemieckiego konwoju, który został znaleziony przez brytyjskie stacje radarowe "Chain Home" o 21:30.

Niemieckie S-booty eskortujące niemiecki tankowiec storpedowały część jednostki desantowej i uszkodziły eskortującą parowozownię 5.

Motor Launch 346 i Landing Craft Flak 1 wystrzelili na niemieckich łodziach. Grupa rozproszyła się z pewnymi stratami i zaalarmowała obronę brzegową wroga.

Tylko 18 komandosów zbliżyło się do baterii niemieckiej artylerii. Strzelali do Niemców z pistoletów. Mimo, że nie byli w stanie zniszczyć artylerii, przysporzyło to kłopotów niemieckim oddziałom artyleryjskim. Komandosi musieli się wycofać, ponieważ było tam wiele wrogich oddziałów.

Orange Beach

Celem dla podpułkownika Lorda Lovata i nr 4 Commando (w tym 50 Rangersów Armii Stanów Zjednoczonych) było wykonanie dwóch lądowań 6 mil (9,7 km) na zachód od Dieppe. Musieli zniszczyć baterię artylerii przybrzeżnej Hess w Blancmesnil-Sainte-Marguerite. Lądując po prawej stronie, wspięli się na wzgórze i zaatakowali. Zniszczyli baterię artylerii sześciu dział 150 mm. To był jedyny sukces Operacji Jubileuszowej. Komandos wycofał się wtedy o 7:30 zgodnie z planem.

Większość z nr 4 wróciła do Anglii. Ta część nalotu była postrzegana jako dobry przykład tego, jak Królewskie Komando Morskie powinno atakować podczas lądowania. Lord Lovat otrzymał Order Zasłużonej Służby, a kapitan Patrick Porteous nr 4 Commando, otrzymał Krzyż Wiktorii.

Błękitna plaża

Bitwa morska pomiędzy małym niemieckim konwojem a kutrem noszącym Nr 3 Commando uświadomiła niemieckim obrońcom na plaży Blue atak. Desant w pobliżu Puys przez Królewski Pułk Kanady plus trzy plutony z Czarnej Straży Kanady i grupa artyleryjska otrzymały rozkaz zniszczenia karabinu maszynowego i baterii artyleryjskich chroniących plażę Dieppe.

Zostały one opóźnione o 20 minut, a dym, który powinien był ukryć ich atak, podniósł się. Niemcy byli gotowi w swoich pozycjach obronnych do lądowania. Dobrze ufortyfikowane siły niemieckie wystrzeliły działa do sił kanadyjskich, które wylądowały na plaży.

Gdy tylko dotarli do brzegu, Kanadyjczycy nie byli w stanie ruszyć do przodu. Królewski Pułk Kanady miał wiele ofiar śmiertelnych. Z 556 mężczyzn w pułku, 200 zginęło, a 264 zostało pojmanych.

Zielona plaża

W tym samym czasie, gdy wylądował Komandos nr 4, pułk południowego Saskatchewana udał się w kierunku Pourville. Wylądowali o 04:52 bez wykrycia. Pułk zdołał opuścić swój desant, zanim Niemcy zaczęli strzelać.

Pułk musiał wejść do Pourville, by przeprawić się przez rzekę jedynym mostem. Zanim udało im się dotrzeć do mostu, Niemcy umieścili tam karabiny maszynowe i przeciwpancerne, które ich zatrzymywały. Z martwymi i rannymi Kanadyjczykami leżącymi na moście, podpułkownik Charles Cecil Ingersoll Merritt, dowódca, kilkakrotnie przechodził przez most. Chciał pokazać swoim żołnierzom, że most może być przekroczony. Podpułkownik Merritt został odznaczony Krzyżem Wiktorii.

Stacja radarowa w Pourville

Jednym z celów nalotu Dieppe Raid było odkrycie technologii niemieckiej stacji radarowej.

Sierżant lotniczy RAF-u Jack Nissenthall, specjalista od radarów, miał spróbować wejść do stacji radarowej i poznać jej tajemnice. Jeśli miał zostać schwytany, żołnierze z nim musieli go zabić. Znał wiele tajemnic na temat radaru alianckiego. Miał też przy sobie pigułkę z cyjankiem, którą mógł zażywać, gdy został schwytany.

Nissenthall i jego ludzie nie mogli wejść na stację radarową ze względu na silną niemiecką obronę. Nissenthall przeciął wszystkie przewody telefoniczne.

Nr 3 Komandosów, którzy w przeciwieństwie do Nr 4 Komandosów nosili podczas nalotu stalowe hełmy.


Nalot Dieppe 1942, tablica dla komanda nr 4 w Sainte-Marguerite-sur-Mer.


Dieppe Raid 1942, pobliska tablica dla zabitych brytyjskich żołnierzy


Kanadyjczyk martwy na Blue Beach w Puys. Uwięzieni między plażą a murem wysokiego morza (umocnieni drutem kolczastym), zrobili łatwe cele dla karabinów maszynowych MG34 w niemieckim bunkrze. Szczelina w bunkrze jest widoczna w oddali, tuż nad głową niemieckiego żołnierza.


Zniszczony lądownik w ogniu z Kanadyjczykami martwymi na plaży. Betonowa strzelba po prawej stronie obejmuje całą plażę. Stroma plaża jest wyraźnie widoczna.