Korpus Piechoty Morskiej Stanów Skonfederowanych
Korpus Piechoty Morskiej Stanów Konfederacji (Confederate States Marine Corps, CSMC) był oddziałem sił zbrojnych Stanów Konfederacji podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Został powołany do życia 16 marca 1861 roku. Początkowo w skład personelu CSMC wchodził jeden major, jeden sierżant kwatermistrzowski i 600 ludzi podzielonych na sześć kompanii po 100 marines każda. Stan ten został zwiększony 20 maja 1861 r. poprzez podniesienie rangi oficerów i dodanie większej liczby ludzi. Organizację korpusu rozpoczęto w Montgomery, w stanie Alabama. Zakończono ją w Richmond, w stanie Wirginia, kiedy przeniesiono tam stolicę Konfederacji. Kwatera główna CSMC i główne obiekty szkoleniowe pozostały w Richmond w Wirginii przez cały okres wojny. Mieściła się ona w Camp Beall na Drewry's Bluff oraz w stoczni Gosport w Portsmouth w Wirginii. Ostatnia jednostka CSMC poddała się 9 kwietnia 1865 roku, a sama Konfederacja poddała się miesiąc później.
Pieczęć Marynarki Wojennej Stanów Konfederacji, w skład której wchodził Korpus Piechoty Morskiej Stanów Konfederacji
Historia
Korpus został powołany do życia na mocy ustawy uchwalonej przez Kongres Stanów Skonfederowanych 16 marca 1861 roku. Był on wzorowany na Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. Wielu z jego oficerów było amerykańskimi marines, którzy dołączyli do Konfederacji po rozpoczęciu wojny. Siły Korpusu były zatwierdzone na 46 oficerów i 944 poborowych. Ale zawsze miał mniej marines niż było to dozwolone. Jednym z powodów było to, że marines otrzymywali wynagrodzenie o 3 dolary miesięcznie niższe niż inni konfederaccy poborowi. Późno w czasie wojny pobierali ludzi z poborowych Armii Konfederackiej i w końcu otrzymali nagrody. Oba te czynniki pomogły uzupełnić ich szeregi. Lloyd J. Beall służył w stopniu pułkownika i jako dowódca korpusu. Nie miał on doświadczenia morskiego i był byłym płatnikiem Armii Stanów Zjednoczonych.
Chociaż byli podobni do Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, istniały pewne różnice. Zastąpili oni fife Korpusu Piechoty Morskiej hejnałem. Ich mundury były podobne do brytyjskich Royal Marines. Konfederacka piechota morska była zorganizowana w stałe kompanie, w przeciwieństwie do amerykańskiej piechoty morskiej. Ich zadania były takie same jak amerykańskich marines. Dostarczali oddziały marines na okręty wojenne, ścigacze handlowe, baterie brzegowe i do ochrony stoczni. Służyli jako siły desantowe i strzelcy wyborowi. Później do ich obowiązków należała również obsługa dział głównych okrętów wojennych. Oddział Kompanii A służył jako część załogi żelaznej jednostki CSS Virginia podczas bitwy o Hampton Roads.
Podczas całej wojny secesyjnej, w sumie 148 konfederackich marines zginęło w akcji. Kolejnych 312 marines zmarło z innych przyczyn.
Mundury
Oficerowie
Oficerowie nosili francuskie kepi w różnych kolorach, ale większość była szara i niebieska. Nosili płaszcze surdutowe w odcieniu szarości. Płaszcze miały dwa rzędy po siedem mosiężnych guzików (w sumie 14), które były produkowane w Anglii. Nosili ciemne spodnie, zazwyczaj koloru niebieskiego.
Marines używali insygniów stopni Konfederackiej Armii. Jeden pasek na kołnierzu dla podporucznika, dwa dla pierwszego porucznika i trzy dla kapitana. Major nosił gwiazdę na kołnierzu. Podpułkownik nosił dwie gwiazdy, a pułkownik trzy. Oficerowie nosili również austriackie węzły na rękawach. Porucznik nosił jeden warkocz, kapitan dwa, a oficerowie polowi trzy.
Członkowie załogi
Szeregowi żołnierze również nosili kepisy. Nosili oni szary płaszcz z czarną lamówką wokół kołnierza i mankietów. Rękawy płaszcza podoficerskiego obszyte były lnianym płótnem. Wszyscy poborowi mieli na płaszczach jeden rząd mosiężnych guzików. Podobnie jak guziki oficerskie, miały one rzymską cyfrę "M". Stopnie marynarskie były oznaczone czarnymi szewronami. Były one takie same jak te noszone przez armię, ale zamiast nosić je szpicami do dołu, marines nosili je szpicami do góry. Insygnia stopni były takie same. Kapral miał dwa paski, a sierżant trzy. Pierwszy sierżant nosił trzy paski z diamentem w środku. Starszy sierżant nosił trzy paski do góry i trzy łuki poniżej.
Zarówno oficerowie, jak i mężczyźni nosili Fatigues, gdy nie byli w mundurach służbowych.
Porucznik Frances H. Cameron w mundurze Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Konfederacji ok. 1864 r.
Konfederaccy marines, sierżant sztabowy z lewej, kapral z prawej
Pytania i odpowiedzi
P: Czym był Korpus Piechoty Morskiej Stanów Konfederacji (CSMC)?
O: CSMC był oddziałem sił zbrojnych Stanów Konfederacji podczas amerykańskiej wojny domowej.
P: Kiedy utworzono CSMC?
O: CSMC został utworzony 16 marca 1861 roku.
P: Jaka była początkowa liczebność CSMC?
O: Początkowo CSMC dysponowało jednym majorem, jednym sierżantem kwatermistrzowskim i 600 ludźmi podzielonymi na sześć kompanii po 100 marines każda.
P: Czy nastąpiło zwiększenie siły roboczej CSMC? Jeśli tak, to kiedy to nastąpiło?
O: Tak, nastąpiło zwiększenie stanu osobowego CSMC. Nastąpiło to 20 maja 1861 roku.
P: Gdzie rozpoczęto i zakończono organizację CSMC?
O: Organizacja CSMC rozpoczęła się w Montgomery w Alabamie, a zakończyła w Richmond w Wirginii, kiedy przeniesiono tam stolicę Konfederacji.
P: Gdzie znajdowała się kwatera główna CSMC i główne obiekty szkoleniowe przez cały okres wojny?
O: Kwatera główna CSMC i główne obiekty szkoleniowe znajdowały się przez cały okres wojny w Richmond w Wirginii. Znajdowały się one w Camp Beall na Drewry's Bluff oraz w stoczni Gosport w Portsmouth w Wirginii.
P: Kiedy poddała się ostatnia jednostka CSMC i kiedy poddała się Konfederacja?
O: Ostatnia jednostka CSMC poddała się 9 kwietnia 1865 roku, a Konfederacja miesiąc później.
