Airbus

Historia

Pochodzenie

Airbus Industrie rozpoczął działalność jako konsorcjum (grupa) europejskich producentów samolotów. Firmy te połączyły się, aby konkurować z amerykańskimi firmami takimi jak Boeing, McDonnell Douglas i Lockheed.

Mimo że wiele europejskich samolotów miało wiele nowych funkcji, nawet najbardziej udane samoloty nie powstawały długo. W 1991 r. Jean Pierson, który był wówczas dyrektorem generalnym i zarządzającym Airbus Industrie, podał kilka powodów, dla których amerykańscy producenci samolotów byli więksi: ponieważ Stany Zjednoczone są tak duże, ludzie woleli latać; porozumienie z 1942 r. między Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi oznaczało, że Stany Zjednoczone będą produkować samoloty transportowe; a II wojna światowa dała Stanom Zjednoczonym "zyskowny, energiczny, potężny i zorganizowany przemysł lotniczy".

W latach 60-tych, niektórzy producenci samolotów myśleli o spotkaniu. Niektóre firmy lotnicze już wcześniej myślały, że tak będzie musiało się stać. W 1959 roku Hawker Siddeley myślał o stworzeniu "Airbusa" w wersji Armstronga Whitwortha AW.660 Argosy. Wersja ta "byłaby w stanie unieść aż 126 pasażerów na bardzo krótkich trasach przy bezpośrednim koszcie eksploatacyjnym wynoszącym 2d. na milę pasażerska". Jednakże, europejscy producenci samolotów wiedzieli, że produkcja tego samolotu będzie niebezpieczna. Wiedzieli, że będą musieli współpracować, aby stworzyć taki samolot. Na paryskich pokazach lotniczych w 1965 r. wielkie europejskie linie lotnicze zaczęły zastanawiać się nad specyfikacją "airbusa". W tym samym roku, Hawker Siddeley dołączył do Breguet i Nord, aby zaprojektować ten samolot. W 1966 roku Sud Aviation (stało się Aérospatiale) (Francja), Arbeitsgemeinschaft Airbus (stało się Deutsche Airbus) (Niemcy) i Hawker Siddeley (Wielka Brytania) współpracowały ze sobą. W październiku 1966 r. partnerzy zwrócili się o pieniądze do rządów Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii. W dniu 25 lipca 1967 r. te trzy rządy przekazały pieniądze i postanowiły kontynuować działalność Airbusa.

W dwa lata po tym, zarówno rząd brytyjski, jak i francuski uważały, że projekt zakończy się niepowodzeniem. Do 31 lipca 1968 roku potrzebnych było 75 zamówień. Rząd francuski myślał o odejściu z partnerstwa, ponieważ obawiał się o koszty Airbusa A300, Concorde i Dassault Mercure. Francuski rząd został namówiony do pozostania. Brytyjski rząd opuścił partnerstwo 10 kwietnia 1969 roku. Hawker Siddeley pomagał do czasu odejścia rządu brytyjskiego, a Francja i Niemcy nie chciały projektować skrzydła airbusa (co robił Hawker Siddeley). Hawker Siddeley mógł nadal pomagać, ale nie miał żadnej pomocy ze strony rządu brytyjskiego.

Początek przemysłu Airbusów

Airbus Industrie zostało oficjalnie założone jako Groupement d'Interet Économique (Grupa Interesu Gospodarczego, GIE) 18 grudnia 1970 roku. Nazwa "Airbus" została zaczerpnięta od słowa używanego przez linie lotnicze w latach sześćdziesiątych XX wieku. Oznaczało ono statek powietrzny o określonym rozmiarze i zasięgu. Aérospatiale i Deutsche Airbus posiadały po 36,5% udziałów w firmie, Hawker Siddeley 20%, a Fokker-VFW 7%. Każda z firm wykonała własne części samolotu i były one w pełni gotowe w momencie dostawy. W październiku 1971 r. hiszpańska firma CASA przejęła 4,2% udziałów w Airbus Industrie. Aérospatiale i Deutsche Airbus zmniejszyły swój udział do 47,9%. W styczniu 1979 r. British Aerospace, które przejęło Hawker Siddeley w 1977 r., przejęło 20% udziałów w Airbus Industrie. Aérospatiale i Deutsche Airbus jeszcze bardziej zmniejszyły swoje udziały do 37,9%. CASA utrzymała swoje 4,2%.

Projektowanie Airbusa A300

Airbus A300 miał być pierwszym samolotem, który został zaprojektowany, wykonany i sprzedany przez Airbus Industrie. Do 1967 roku etykieta "A300" otrzymała samolot, który miał być wyprodukowany przez Airbus Industrie, z 320 fotelami i dwoma silnikami. Roger Béteille został dyrektorem technicznym projektu A300. Béteille decyduje o tym, które firmy będą produkować poszczególne części samolotu: Francja wykonała kokpit, sterowanie lotem i część kadłuba; Hawker Siddeley wykonał skrzydła; Niemcy wykonały część kadłuba; Holendrzy wykonali klapy i spoilery; a Hiszpania wykonała poziomą tylną część samolotu. W dniu 26 września 1967 r. rządy Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii podpisały w Londynie porozumienie, które pozwoliło Airbus Industrie na dalsze projektowanie samolotu. Rolls-Royce wyprodukował silniki.

Linie lotnicze naprawdę nie chciały mieć ponad 300 miejsc siedzących w Airbusie A300, więc Airbus Industrie złożył propozycję A250. Później był to A300B, który miał 250 miejsc i nie potrzebował nowego projektu silnika. To sprawiło, że samolot był znacznie tańszy w projektowaniu, ponieważ Rolls-Royce RB207, który zostałby użyty w A300, pokrywał wiele kosztów. Model RB207 miał również problemy projektowe i opóźnienia, ponieważ Rolls-Royce koncentrował się na zaprojektowaniu innego silnika odrzutowego, RB211, dla Lockheeda L-1011 A300B był mniejszy, ale lżejszy od swoich amerykańskich rywali.

W 1972 r. A300 wykonał swój pierwszy lot. Pierwszy typ A300, A300B2, zaczął być używany przez linie lotnicze w 1974 roku. Jednak w związku z uruchomieniem Concorde nie poświęcono mu zbyt wiele uwagi. Początkowo, A300 nie był bardzo udany. Jednak linie lotnicze zaczęły zamawiać coraz więcej. Częściowo z powodu dyrektora generalnego Airbus Industrie Bernarda Lathière'a, który próbował sprzedać ten samolot liniom lotniczym w Ameryce i Azji. Do roku 1979 Airbus Industrie miał 256 zamówień na A300. Rok wcześniej Airbus Industrie zaprojektował również bardziej zaawansowany samolot - Airbus A310. To właśnie A320 w 1981 roku uczynił z Airbusa Industrie bardzo dużego producenta samolotów. Ponad 400 zamówień zostało złożonych na A320 jeszcze przed jego odlotem. Tylko 15 zamówień zostało złożonych na A300 przed jego pierwszym lotem.

Zmiana na Airbusa

Ponieważ samoloty Airbus Industrie były produkowane przez różne firmy, Airbus Industrie naprawdę tylko sprzedawał i reklamował samoloty. Stało się oczywiste, że Airbus nie jest już tymczasową grupą produkowaną tylko po to, by produkować jeden samolot. Stała się ona dużą firmą, która mogła produkować więcej samolotów. Pod koniec lat 80-tych, Airbus Industrie pracował nad dwoma średniej wielkości samolotami: Airbusem A330 i Airbusem A340. Na początku lat 90-tych dyrektor generalny Airbusa Jean Pierson powiedział, że partnerstwo powinno zostać zamknięte, a Airbus Industrie powinno stać się własną firmą. Jednak trudności związane z integracją i wyceną aktywów czterech firm, a także kwestie prawne opóźniły tę inicjatywę. W grudniu 1998 r., gdy British Aerospace i DASA były bliskie połączenia ze sobą, Aérospatiale wstrzymało negocjacje. Spółka francuska uważała, że gdyby BAe i DASA połączyły się, spółka ta byłaby właścicielem 57,9% udziałów Airbusa. Firma Aérospatiale nalegała, aby każda z tych firm posiadała po połowie udziałów w Airbusie. Problem ten został jednak rozwiązany w styczniu 1999 r., kiedy to BAe połączyła się z Marconi Electronic Systems. Firma ta stała się BAE Systems. Następnie w 2000 r. połączyły się trzy przedsiębiorstwa, które stworzyły Airbus Industrie (DaimlerChrysler Aerospace, nowy Deutsche Airbus; Aérospatiale-Matra, nowy Sud-Aviation oraz CASA). W wyniku tego połączenia powstała spółka EADS. EADS jest obecnie właścicielem Airbus France, Airbus Deutschland i Airbus España, które stanowią 80% udziałów w Airbus Industrie. BAE Systems i EADS stworzyły nową firmę, Airbus SAS. Obie firmy były właścicielami części Airbusa.

Projektowanie Airbusa A380

Przez cały rok 1988 niektórzy inżynierowie Airbusa, pod kierownictwem Jeana Roedera, zaczęli potajemnie projektować bardzo duży samolot. Został on stworzony, aby umożliwić Airbusowi rywalizację z Boeingiem, którego 747 był jedynym bardzo dużym samolotem od lat siedemdziesiątych. Airbus upublicznił projekt podczas Farnborough Air Show w 1990 roku. Airbus chciał, aby samolot ten był o 15% tańszy w użytkowaniu od Boeinga 747-400. W czerwcu 1994 roku Airbus nadał temu samolotowi nazwę A3XX.

Pięć A380 zostało wykonanych do testów, a także w celu zademonstrowania samolotu liniom lotniczym i społeczeństwu. Pierwszy A380 został zaprezentowany publicznie w dniu 18 stycznia 2005 r., a jego pierwszy lot odbył się w dniu 27 kwietnia 2005 r. Główny pilot testowy powiedział, że latanie A380 było jak "obsługa roweru". W dniu 1 grudnia 2005 r. A380 osiągnął swoją maksymalną prędkość 0,96 Macha. W dniu 10 stycznia 2006 r. A380 wykonał swój pierwszy lot przez Atlantyk do Medellín w Kolumbii.

W dniu 3 października 2006 r. dyrektor generalny Airbusa Christian Streiff powiedział, że Airbus A380 opóźnił się z powodu problemów z oprogramowaniem wykorzystywanym do projektowania samolotów. Fabryka w Tuluzie korzystała z najnowszej wersji CATIA (produkcji Dassault), ale ludzie, którzy projektowali samolot w fabryce w Hamburgu korzystali ze starszej wersji. 530 km kabli przechodzących przez samolot musiało ulec całkowitej zmianie w projekcie. Żadna linia lotnicza nie odwołała swoich zamówień, ale Airbus wciąż musiał zapłacić dużo pieniędzy z powodu opóźnienia.

Pierwszy A380 został dostarczony do Singapore Airlines w dniu 15 października 2007 roku. Zaczął on być używany 25 października 2007 r., kiedy to leciał między Singapurem a Sydney. Dwa miesiące później, dyrektor generalny Singapore Airlines Chew Choong Seng powiedział, że A380 jest lepszy niż obie linie lotnicze i Airbus myślały. Zużył o 20% mniej paliwa na pasażera niż Boeing 747-400. Emirates były drugą linią lotniczą, która otrzymała A380 28 lipca 2008 roku, a 1 sierpnia 2008 roku użyła go do lotu między Dubajem a Nowym Jorkiem. Qantas dostał A380 19 września 2008 r., a jego A380 leciał między Melbourne a Los Angeles 20 października 2008 r.

BAE sprzedaje swoją część Airbusa

W dniu 6 kwietnia 2006 r. ogłoszono, że BAE Systems sprzeda swoje 20% udziałów w Airbusie. Wartość jej udziału wyniosła ok. 3,5 mld euro (4,17 mld dolarów). Początkowo BAE chciał nieformalnie uzgodnić cenę z EADS.

W dniu 2 lipca 2006 r. wartość części firmy BAE została oszacowana na około 1,9 mld funtów (2,75 mld euro), co było wartością znacznie niższą od tej, którą oszacował BAE, analitycy, a nawet EADS. We wrześniu 2006 r. BAE sprzedał swoją część Airbusa za 1,87 mld funtów (2,75 mld euro, 3,53 mld dolarów). W dniu 4 października udziałowcy BAE zdecydowali, że sprzedaż powinna być kontynuowana, co oznacza, że Airbus jest obecnie w całości własnością EADS.

2007 r. restrukturyzacja

W dniu 28 lutego 2007 r., Prezes Zarządu Louis Gallois powiedział, że Airbus planuje wprowadzić pewne zmiany. Program nosił nazwę Power8, a w ciągu czterech lat pozbył się 10 000 miejsc pracy: 4,300 we Francji, 3,700 w Niemczech, 1,600 w Wielkiej Brytanii i 400 w Hiszpanii. Fabryki Airbusa w Saint Nazaire, Varel i Laupheim mogły zostać sprzedane lub zamknięte, podczas gdy Meaulte, Nordenham i Filton są "otwarte dla inwestorów". Związki zawodowe we Francji i Niemczech groziły strajkiem z powodu redukcji etatów.

2011 A320neo zamówienia rekordowe

Na paryskich targach lotniczych 2011 Airbus otrzymał 730 zamówień na samoloty rodziny Airbus A320neo. Zamówienia te były warte 72,2 mld dolarów, a ich liczba to nowy rekord w lotnictwie. Airbus A320neo został ogłoszony w grudniu 2010 roku i otrzymał 667 zamówień. Wraz z zamówieniami sprzed tego czasu, w ciągu sześciu miesięcy od uruchomienia samolotu, wykonano 1029 zamówień, co również jest nowym rekordem.

Airbus A300, pierwszy statek powietrzny Airbusa


Eastern Air Lines był pierwszym amerykańskim klientem Airbusa. Zamówił Airbusa A300 B4.


Airbus A340


Airbus A330


Airbus A380

Samoloty cywilne

Pierwszym samolotem Airbusa był A300, pierwszy na świecie dwusilnikowy samolot, który miał dwa przejścia. Krótsza wersja A300 nazywana jest Airbusem A310. Airbus wprowadził na rynek A320, który jest wyjątkowy, ponieważ jest to pierwszy komercyjny samolot, który korzysta z cyfrowego systemu sterowania fly-by-wire. A320 był i nadal jest bardzo dużym sukcesem. A318 i A319 są krótszymi wersjami, a A321 jest dłuższą wersją A320. Głównym konkurentem A320 jest rodzina Boeingów 737.

Samoloty szerokokadłubowe dalekiego zasięgu, Airbus A330 i Airbus A340, mają wydajne skrzydła, które mają również skrzydła typu winglets. Airbus A340-500 może latać na dystansie 16 700 kilometrów (9 000 mil morskich), co jest drugim, po Boeingu 777-200LR, najdłuższym zasięgiem dla każdego samolotu handlowego. Wszystkie samoloty Airbusa po A320 mają podobne kokpity, co ułatwia szkolenie pilotów. Airbus przestał produkować A340 w 2011 roku, ponieważ w porównaniu z innymi samolotami, takimi jak Boeing 777, sprzedano za mało samolotów.

Airbus bada zamiennik A320. Ten samolot nazywa się Airbus NSR, dla "Nowego samolotu krótkiego zasięgu". Badania te wykazały, że NSR może spalić o 9-10% mniej paliwa niż obecny A320. Zamiast tworzyć nowy samolot, Airbus zdecydował się na wprowadzenie zmian do obecnego A320 poprzez dodanie wingletów i innych usprawnień. Ten zaktualizowany typ A320 nazywany jest "A320 Enhanced" i powinien zużywać o 45% mniej paliwa.

W lipcu 2007 r. Airbus przekazał ostatnie A300 FedExowi, kiedy to Airbus przestał produkować A300/A310.

Airbus produkował części i pomagał w utrzymaniu Concorde do czasu jego przejścia na emeryturę w 2003 roku.

Lista produktów i szczegóły (dane z Airbusa)
Statki powietrzne	Opis	Miejsca siedzące	Maksymalna liczba miejsc	Pierwszy poleciał dalej	Przestał być robiony na
A300	2 silniki, podwójny korytarz	228–254	361	1972-10-28	2007-03-27 (wybudowano 561)
A310	2 silniki, podwójny korytarz, zmieniona wersja A300	187	279	1982-04-03	2007-03-27 (255 wybudowanych)
A318	2 silniki, jeden korytarz, skrócony o 6,17 m od A320	107	117	2002-01-15
A319	2 silniki, jeden korytarz, skrócone 3,77 m od A320	124	156	1995-08-25
A320	2 silniki, jeden korytarz	150	180	1987-02-22
A321	2 silniki, jeden korytarz, wydłużony o 6,94 m od A320	185	220	1993-03-11
A330	2 silniki, podwójny korytarz	253–295	406–440	1992-11-02
A340	4 silniki, podwójny korytarz	239–380	420–440	1991-10-25	2008-09 (A340-200) 2011-11-10 (wszystkie pozostałe warianty, 377 w budowie)
A350 XWB	2 silniki, podwójny korytarz	270–350	550	2013
A380	4 silniki, podwójny pokład, podwójny korytarz	555	853	2005-04-27

Airbus Executive and Private Aviation jest częścią Airbusa, który produkuje prywatne odrzutowce. Po tym jak Boeing uruchomił Boeing Business Jet, Airbus stworzył w 1997 roku Corporate Jet A319. Do grudnia 2008 r. użytkowanych było 121 korporacyjnych i prywatnych odrzutowców, a 164 statki powietrzne zostały zamówione.

Airbus A320, pierwszy samolot z rodziny A320


Airbus A340-600


VIP Airbus A330

Samoloty wojskowe

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych Airbus zainteresował się projektowaniem i sprzedażą samolotów dla wojska. Airbus produkował samoloty do tankowania z powietrza za pomocą Airbusa A310 MRTT i Airbusa A330 MRTT, a taktyczny transporter lotniczy za pomocą A400M.

W styczniu 1999 r. Airbus uruchomił kolejną firmę, Airbus Military SAS, w celu zaprojektowania i wykonania taktycznego samolotu transportowego, Airbus Military A400M. Samolot A400M został zaprojektowany przez kilku członków NATO: Belgia, Francja, Niemcy, Luksemburg, Hiszpania, Turcja i Wielka Brytania, dzięki czemu kraje te nie musiały korzystać z zagranicznych samolotów transportowych. Samolot A400M miał wiele opóźnień.

Pierwszy A400M w Sewilli w dniu 26 czerwca 2008 roku.

Zamówienia i dostawy

Statki powietrzne	Zamówienia	Dostawy	Bycie używanym
A300	561	561	299
A310	255	255	161
A318	79	79	71
A319	1526	1370	1364
A320	6205	3334	3162
A321	1681	814	810
A330*	1246	984	972
A340*	377	377	359
A350 XWB	613	0	0
A380	262	103	103
Razem	12805	7877	7301

* Wszystkie modele w zestawie.

Dane na dzień 31 maja 2013 r.

Rywalizacja z Boeingiem

Airbus jest w zaciekłej rywalizacji z Boeingiem. NAirbus zdobył więcej zamówień na samoloty w 2003 i 2004 roku. W 2005 roku Airbus otrzymał 1111 zleceń, a Boeing 1029. W 2006 roku Airbus miał drugi najlepszy rok w historii, kiedy otrzymał 824 zamówienia. Rok wcześniej był jeszcze lepszy. W sierpniu 2010 r. Airbus powiedział, że będzie produkował więcej samolotów A320, więc do 2012 r. 40 będzie robionych co miesiąc, kiedy Boeing robił więcej 737, więc 35 będzie robionych co miesiąc.

Od kwietnia 2013 r. eksploatowanych jest 7 264 samolotów Airbus. Jest 21% więcej samolotów Boeinga niż Airbusa, ponieważ Airbus nie istnieje tak długo jak Boeing. Jednak Airbus nadrabia zaległości, ponieważ starsze Boeingi są na emeryturze.

Ostatnio sprzedano więcej Boeingów 777 niż samolotów Airbusów, takich jak A330-300. A330-200 jest głównym rywalem 767, a A330-200 sprzedał więcej niż 767.

Airbus Airbus A350 XWB stał się również rywalem dla Boeinga 787 Dreamliner. Stało się tak, ponieważ linie lotnicze poprosiły Airbusa, aby stworzył samolot, który będzie rywalizował z 787.

Boeing skarżył się, że Airbus otrzymuje niesprawiedliwą pomoc od rządów europejskich. Jednak Airbus powiedział, że Boeing dostaje pieniądze nielegalnie od rządu Stanów Zjednoczonych, ponieważ rząd amerykański kupuje wiele produktów wojskowych Boeinga.

W sierpniu 2010 r. i w maju 2011 r. WTO stwierdziła, że Airbus otrzymał niesprawiedliwą pomoc od rządów państw europejskich. W lutym 2011 r. WTO stwierdziła, że Boeing otrzymał pomoc od rządów Stanów Zjednoczonych, które złamały zasady WTO.

Airbus A350 XWB w stylu Etihad Airways

Fabryki na całym świecie

Airbus posiada wiele różnych fabryk dla różnych samolotów. Te są:

• Toulouse, Francja (A320, A330, A350 i A380)
• Hamburg, Niemcy (seria A320)
• Sewilla, Hiszpania (A400M)
• Tianjin, Chiny (seria A320).
• Mobile, Alabama, (proponowany do budowy) (A320)

Airbus używa "Belugi" do przenoszenia różnych części samolotów Airbusa z jednej fabryki do drugiej. Boeing używa także niektórych Boeingów 747 do transportu części do 787. Jednak niektóre części Airbusa A380 są zbyt duże, aby mogły być przewożone przez Belugę. Te duże części A380 są przywożone do Bordeaux na statku. Następnie są one przewożone do Tuluzy na Itinéraire à Grand Gabarit.

W 2009 r. Airbus otworzył fabrykę w Tianjin, w Chińskiej Republice Ludowej.

W lipcu 2009 roku Airbus rozpoczął budowę fabryki o wartości 350 milionów dolarów w Harbinie, w Chinach. Kiedy to się skończy, będzie tam pracować 1000 osób.

Główna fabryka Airbusa w Blagnac znajduje się obok lotniska Toulouse-Blagnac. (43°36′44″N 1°21′47″E / 43.61222°N 1.36306°E / 43.61222; 1.36306 )


Główna fabryka Airbusa w Hamburgu, Niemcy


Główna fabryka Airbusa w Getafe, na południe od Madrytu, Hiszpania

Środowisko

Airbus uruchomił "Flightpath 2050", który zmniejszy ilość hałasu, _CO2 i NOx wytwarzanych przez samoloty Airbusa.

Biopaliwo

Airbus dołączył do Honeywell i JetBlue Airways, aby zmniejszyć ilość zanieczyszczeń i ilość oleju potrzebną do wykorzystania samolotów. Starają się one stworzyć biopaliwo, które mogłoby być wykorzystane do 2030 roku.

Airbus odbył ostatnio pierwszy lot z wykorzystaniem specjalnego paliwa. Zużył on 60% nafty i 40% gazu do płynów (GTL). Dało to taką samą ilość węgla, ale mniej siarki. Paliwo specjalne pracowało z silnikiem Airbusa, więc ten rodzaj paliwa nie powinien wymagać nowych silników. Ten lot jest uważany za dobry postęp w kierunku samolotów przyjaznych dla środowiska.

Pracownicy

Pracownicy w różnych fabrykach

Fabryka	Kraj	Liczba pracowników
Tuluza (Tuluza, Kolomiers, Blagnac)	Francja	16,992
Hamburg (Finkenwerder, Stade, Buxtehude)	Niemcy	13,420
Broughton, Flintshire, Walia	WIELKA BRYTANIA	5,031
Bristol (Filton), Anglia	WIELKA BRYTANIA	4,642
Bremen	Niemcy	3,330
Madryt (Getafe, Illescas)	Hiszpania	2,484
Saint-Nazaire	Francja	2,387
Nordenham	Niemcy	2,086
Nantes	Francja	1,996
Albert (Méaulte)	Francja	1,288
Varel	Niemcy	1,191
Laupheim	Niemcy	1,116
Kadyks (Puerto Real)	Hiszpania	448
Washington, D.C. (Herndon, Ashburn)	USA	422
Pekin	CHRL	150
Wichita	USA	320
Mobile, Alabama	USA	150
Miami (Miami Springs)	USA	?
Sewilla	Hiszpania	?
Moskwa	Rosja	?
Tianjin	CHRL	Planowanie
Harbin	CHRL	1.000 (otwarcie do końca 2010 r.)
Bangalore, Karnataka	Indie	1800
Razem		56,966+

(Dane na dzień 31 grudnia 2006 r.)

System numeracji samolotów Airbus

Airbus nazywa swoje samoloty w szczególny sposób. Format nazwy to: nazwa samolotu, myślnik i trzycyfrowy numer.

Trzycyfrowy numer po nazwie samolotu oznacza serię samolotów, firmę produkującą silniki oraz wersję silników. Na przykład A320-200 z wersją z jednym silnikiem International Aero Engines (IAE) V2500 nosiłby nazwę A320-231.

Kody silników

Kod	Inżynier
0	General Electric (GE)
1	CFM International (GE/SNECMA)
2	Pratt & Whitney (P&W)
3	Międzynarodowe silniki lotnicze (R-R, P&W, Kawasaki, Mitsubishi i Ishikawajima-Harima)
4	Rolls-Royce (R-R)
6	Engine Alliance (GE i P&W)

Powiązane strony

• Boeing