Marc-Antoine Charpentier
Marc-Antoine Charpentier (ur. pod Paryżem, 1643; zm. Sainte-Chapelle, Paryż, 24 lutego 1704) był kompozytorem francuskim. Żył w okresie zwanym barokiem. Jego najsłynniejszą muzyką jest Te Deum. Dzieło to rozpoczyna się preludium, które dziś jest niezwykle popularne. Był to utwór sygnowany przez Europejską Unię Nadawców, gdzie był wykorzystywany jako wstęp do takich programów jak Wiedeński Koncert Noworoczny czy Konkurs Piosenki Eurowizji. Często wykorzystywana jest jako nieobowiązkowa melodia weselna.
Rycina z Almanachu Królewskiego z 1682 roku przedstawiająca muzyka trzymającego w ręku dzieło Charpentiera. Jest to prawdopodobnie sam Charpentier.
Życie
Niewiele wiemy na pewno o jego wczesnym życiu. Wyjechał do Włoch, gdzie wiele się nauczył, studiując muzykę włoskich kompozytorów. Przez kilka lat studiował u kompozytora Giacomo Carissimiego.
Po powrocie do Francji dostał posadę muzyka u księżnej de Guise, która była bogatą damą zatrudniającą kilku muzyków. Pracował dla niej przez wiele lat, zarówno jako śpiewak (miał wysoki tenorowy głos zwany po francusku "haute-contre"), jak i kompozytor. Kiedy wielki dramaturg Molier przestał współpracować z Lully'm, poprosił Charpentiera o współpracę. Napisał on muzykę do kilku sztuk Moliera, w tym Le malade imaginaire. Po śmierci Moliera w 1673 roku, Charpentier kontynuował pisanie dla innych dramaturgów, takich jak Thomas Corneille i Jean Donneau de Visé. Często korzystał z większej liczby muzyków, niż mu na to pozwalano (tylko Lully, kompozytor królewski, mógł korzystać z wielu muzyków przy swoich przedstawieniach). W końcu Charpentier przestał pisać muzykę do sztuk teatralnych.
W 1679 roku Charpentier został zaproszony do komponowania dla syna króla, Delfina. Delfin miał prywatną kaplicę i Charpentier pisał dla niego muzykę religijną. W 1683 roku otrzymał królewską emeryturę. W kwietniu tego roku bardzo zachorował i przez pewien czas nie mógł pracować.
Od końca 1687 do początku 1698 Charpentier był maître de musique u jezuitów, Wkrótce przestał komponować wielkie dzieła, takie jak oratoria, a skoncentrował się na mniejszych utworach przeznaczonych do kultu kościelnego, które czasami były grane przez dużą liczbę graczy. Był także nauczycielem muzyki księcia Chartres.
W 1698 roku został maître de musique w Sainte-Chapelle w Paryżu. Było to jedno z najwyższych stanowisk muzycznych we Francji (lepszym stanowiskiem w muzyce sakralnej we Francji był tylko dyrektor kaplicy królewskiej w Wersalu). Posadę tę zachował aż do śmierci w 1704 roku. Po jego śmierci prawie wszystkie dzieła, które napisał dla kaplicy, zostały zniszczone. Była to zwyczajowa procedura w przypadku śmierci maître de musique. Zachowała się jedynie jego słynna Msza Assumpta Est Maria. Być może dlatego, że nie była ona skomponowana dla Kaplicy.
Jego muzyka
Kompozycje Charpentiera to oratoria, msze, opery i wiele mniejszych utworów. Napisał również wiele muzyki do sztuk teatralnych. Wiele z jego mniejszych utworów na jeden lub dwa głosy i instrumenty nazwał air sérieux lub air à boire, jeśli są w języku francuskim, ale kantaty, jeśli są w języku włoskim.
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Marc-Antoine Charpentier?
O: Marc-Antoine Charpentier był francuskim kompozytorem żyjącym w okresie baroku.
P: Jaki jest najsłynniejszy utwór Charpentiera?
O: Najbardziej znanym utworem Charpentiera jest jego Te Deum.
P: Jaka jest charakterystyczna melodia dla Europejskiej Unii Nadawców?
O: Utworem sygnowanym przez Europejską Unię Nadawców jest preludium Te Deum Charpentiera.
P: W jakich programach wykorzystywane jest preludium Te Deum Charpentiera?
O: Preludium Te Deum Charpentiera jest używane do wprowadzenia programów takich jak Wiedeński Koncert Noworoczny i Konkurs Piosenki Eurowizji.
P: Do czego często używane jest preludium Te Deum Charpentiera?
O: Preludium Te Deum Charpentiera jest często używane jako ochotnik na weselach.
P: Kiedy i gdzie urodził się Charpentier?
O: Charpentier urodził się niedaleko Paryża w 1643 roku.
P: Kiedy zmarł Charpentier i gdzie się wtedy znajdował?
O: Charpentier zmarł 24 lutego 1704 roku w Sainte-Chapelle w Paryżu.
