Sinobrody
"Bluebeard" (po francusku: Barbe-bleue) to bajka autorstwa Charlesa Perraulta. Po raz pierwszy pojawiła się w rękopisie odręcznym i ilustrowanym w 1695 roku, zatytułowanym Contes de ma mère l'oye (Angielski: Opowieści o Matce Gęsi). Tom deluxe był przeznaczony dla Mademoiselle, 19-letniej siostrzenicy Ludwika XIV. Zawierał cztery inne opowieści Perraulta. Po raz pierwszy "Bluebeard" został opublikowany anonimowo w styczniu 1697 roku w Paryżu przez Claude'a Barbina w "Histoires ou contes du temps passé" (ang.: Stories or Tales of Past Times), zbiorze ośmiu bajek autorstwa Perraulta. Bajka ta jest o okrutnym człowieku, który morduje swoje żony. Umieszcza on ich zwłoki w tajemniczym pokoju otwartym tylko za pomocą magicznego klucza.
Jacque Barchilon uważa, że bajka jest oryginalna z Perrault, ponieważ nie ma bliskich antyekedantów. Tabu w zakazanym pokoju znajduje się w literaturze wschodniej, a Barchilon pisze, że bajka ma "orientalny charakter". Zwraca uwagę, że Francuzi kojarzą brodę z turecką modą, a wczesne ilustracje przedstawiają Niebieską brodę w turbanowej oprawie głowy.
Średniowieczny morderca dzieci Gilles de Rais mógł być inspiracją dla postaci Niebieskobrodego. De Rais był marszałkiem Francji i towarzyszem wojskowym Joanny d'Arc. Jego ofiary (głównie młodzi chłopcy) miały podobno numer 140. Bretoński król Comorre the Cursed (c.500 AD) jest kolejnym kandydatem. Opowieści podobne do "Bluebeard" obejmują "The Fitcher's Bird" braci Grimm i angielską opowieść "Mr. Fox".
Ilustracja autorstwa Gustave'a Doré, ok. 1862 r.
Historia
Bogaty mężczyzna ma niebieską brodę, która przeraża młode kobiety. Był żonaty kilka razy, ale nikt nie wie, co się stało z jego żonami. Wychodzi za mąż za dwie młode siostry w okolicy, ale żadna z nich nie jest skłonna rozważać małżeństwa. Traktuje je w swoim wiejskim domu jak wystawny czas. Młodsza siostra postanawia się z nim ożenić. Wkrótce po ślubie (i przed wyjazdem w interesach do dalekiej ziemi), Bluebeard daje żonie klucze do domu. Jeden klucz otwiera drzwi do odległego pokoju. Zakazuje jej wchodzić do tego pokoju. Wychodzi, a jego żona otwiera drzwi do zakazanego pokoju. Tutaj znajduje byłe żony Bluebearda, wszystkie martwe i leżące na podłodze pokrytej krwią. Ona upuszcza klucz. Jest magiczny i staje się poplamiony krwią, której nie da się zmyć. Bluebeard wraca. Odkrywa zakrwawiony klucz i wie, że jego żona nie wykonała jego polecenia. Mówi jej, że zajmie jej miejsce wśród zmarłych. Daje jej kilka minut na modlitwę. Nazywa swoją siostrę Anne i prosi ją, aby poszła na szczyt wieży, aby zobaczyć, czy jej bracia są w drodze. Po kilku napiętych chwilach, Anne donosi, że widzi zbliżających się mężczyzn. Bluebeard podnosi kordelas, by odciąć żonie głowę. Jej bracia wdarli się do pokoju. Zabijają Bluebeard. Ich siostra jest bezpieczna.
Pytania i odpowiedzi
P: Kto napisał bajkę "Błękitny brodacz"?
O: Charles Perrault napisał bajkę "Błękitnobrody".
P: Kiedy została wydana po raz pierwszy?
A: Bajka "Błękitnobrody" została po raz pierwszy opublikowana anonimowo w styczniu 1697 roku.
P: W jakim zbiorze opowiadań się ukazała?
O: Bajka "Błękitnobrody" ukazała się w zbiorze ośmiu bajek Perraulta pod tytułem Histoires ou contes du temps passé (angielski: Stories or Tales of Past Times).
P: O czym jest ta opowieść?
O: Historia opowiada o okrutnym człowieku, który morduje swoje żony, aby odziedziczyć ich majątek i umieszcza ich zwłoki w tajemnym pomieszczeniu, które otwiera tylko magiczny klucz.
P: Kto uważa, że historia jest oryginalna od Perraulta?
O: Jacque Barchilon uważa, że historia jest oryginalna w stosunku do Perraulta, ponieważ nie ma bliskich antecedentów.
P: Jakie elementy z literatury wschodniej można znaleźć w tej opowieści?
O: Elementy z literatury wschodniej, takie jak tabu zakazanego pokoju, można znaleźć w "Błękicie".
P: Kto mógł być inspiracją dla postaci Bluebearda?
O: Średniowieczny morderca dzieci Gilles de Rais mógł być inspiracją dla postaci Bluebearda.
