Joanna d'Arc

Wizje Joanny d'Arc

Kiedy Joanna d'Arc została postawiona przed sądem, odmówiła zwyczajowym zasadom sali sądowej dotyczącym przysięgi świadka. Powiedziała, że nie będzie odpowiadać na każde pytanie dotyczące jej wizji. Skarżyła się, że normalna przysięga świadka nie byłaby właściwa, ponieważ miała przysięgę, którą złożyła królowi. Nie wiadomo, jak bardzo zapis, który o tym informuje, został zmieniony przez nieuczciwych urzędników sądowych lub jej ewentualne kłamstwa w celu ochrony tajemnicy państwowej. Niektórzy historycy twierdzą po prostu, że jej wiara w swój obowiązek była ważniejsza niż to, skąd pochodziły wizje.

Większość ludzi twierdzi, że była zdrowa i że nie była szalona. Ostatnio ludzie próbowali tłumaczyć jej wizje takimi rzeczami jak epilepsja, migrena, gruźlica i schizofrenia. Żadne z tych przypuszczeń nie znalazło większego poparcia. Dzieje się tak dlatego, że chociaż widzenie wizji może być spowodowane różnymi chorobami, inne fakty z życia Joanny nie zgadzają się z tymi pomysłami. Dwaj eksperci, którzy badali hipotezę teberculoma w czasopiśmie medycznym Neuropsychobiology powiedzieli:

"Trudno jest wyciągnąć ostateczne wnioski, ale wydaje się mało prawdopodobne, że szeroko rozpowszechniona gruźlica, poważna choroba, była obecna u tego 'pacjenta', którego styl życia i działalność z pewnością byłyby niemożliwe, gdyby tak poważna choroba była obecna."

Ralph Hoffman, profesor psychologii na Uniwersytecie Yale, zwraca uwagę, że wizje, podobnie jak "słyszenie głosów", nie zawsze są oznakami choroby psychicznej. Mówi, że być może powodem była jej inspiracja religijna. Nie podaje jednak żadnych innych powodów.

Mimo to dwór Karola VII miał obsesję na punkcie jej zdrowia psychicznego.

Wykonanie

Joanna była sądzona przez francuski trybunał inkwizytorski pod kontrolą angielską. Kościół twierdził, że Joanna powinna zostać zabita za noszenie męskich strojów, nawet po ostrzeżeniu, by tego nie robiła. Joanna zgodziła się nosić kobiece ubrania. Ponownie nosiła męskie ubrania. Mogło to mieć na celu uchronienie się przed atakami. Mogło to być również, jak powiedział Jean Massieu, ponieważ jej suknia została skradziona i nie miała nic innego do ubrania.

Została spalona na stosie 30 maja 1431 r., w wieku 19 lat. Po jej śmierci Anglicy pokazali ludziom jej spalone ciało, aby nikt nie mógł powiedzieć, że uciekła żywa. Następnie spalili ciało jeszcze dwa razy, aby zamienić je w popiół. To, co z niej zostało, wrzucili do Sekwany. Kat, Geoffroy Therage, powiedział później, że "...bardzo bał się być potępionym".