Johannes Ockeghem
Johannes Ockeghem (ur. Saint-Ghislain, niedaleko Mons, Belgia ok. 1410; zm. Tours, Francja, 6 lutego 1497), był najsłynniejszym kompozytorem szkoły francusko-flamandzkiej (z okolic dzisiejszej Belgii) w ostatniej połowie XV wieku, a często uważa się go za najważniejszego kompozytora pomiędzy Dufayem a Josquinem des Prez. Był znakomitym chórmistrzem i nauczycielem. Większość swojego życia spędził pracując dla francuskiego dworu królewskiego.
Życie
Nazwisko Ockeghem występuje w starych dokumentach w wielu różnych wariantach pisowni. Urodził się on prawie na pewno w mieście Saint-Ghislain. Jego językiem ojczystym był prawdopodobnie francuski.
Jak wielu kompozytorów tego okresu, naukę muzyki rozpoczął od śpiewu w chórze kościelnym, prawdopodobnie w Saint-Ghislain, a następnie w Mons.
Jego pierwszą ważną pracą była praca dla Karola I, księcia Burbonów w Moulins, (Francja). Następnie w 1451 roku rozpoczął pracę dla króla Francji Karola VII. W tym czasie był już dobrze znany jako śpiewak i kompozytor. Pracował na dworze królewskim przez ponad 50 lat i był nagradzany awansami i zaszczytami. Karol VII powierzał mu ważne zadania. Po śmierci Karola VII królem został Ludwik XI. Panował on długo, a Ockeghem cieszył się jego przychylnością. Często podróżował z królem, odwiedzając takie miejsca jak Cambrai, a nawet Hiszpanię. Poznał sławnych ludzi, w tym kompozytorów Dufaya i Binchois. Miał też inne zajęcia w Paryżu.
Ludwik XI zmarł w 1483 roku. Nie wiemy zbyt wiele o tym, gdzie Ockeghem udał się po tym wydarzeniu, ale prawdopodobnie zmarł w Tours, ponieważ tam właśnie pozostawił swój testament.
Muzyka i wpływy
Ockeghem nie był kompozytorem, który pisał dużo muzyki, ale trudno powiedzieć, bo część z nich mogła zaginąć. Zachowało się 14 mszy i inne utwory wokalne. Jego Missa pro Defunctis jest najwcześniejszym zachowanym polifonicznym Requiem. Ockeghem oparł wiele swoich mszy na znanych melodiach w sposób, który nazywany jest "techniką cantus firmus". Niekiedy zapożyczone melodie umieszczał w najniższej partii (sam śpiewał basem). Było to dość nietypowe.
Muzyka Ockeghema wywarła wpływ na Josquina des Prez i innych kompozytorów z Flandrii i Holandii.
Kiedy Ockeghem zmarł, Josquin Des Prez skomponował na jego cześć motet La déploration de la mort de Johannes Ockeghem. Teoretyk muzyki Johannes Tinctoris opisał go jako wielkiego muzyka i jednego z najlepszych śpiewaków, jakich znał. Wielu młodszych kompozytorów wykorzystywało niektóre z melodii Ockeghema jako podstawę do własnych kompozycji. W renesansie takie zapożyczenie z muzyki innego kompozytora uważane było za wielki zaszczyt.
