Bertolt Brecht

Życie

Brecht chodził do szkoły w Augsburgu, gdzie jego ojciec był dyrektorem fabryki papieru. Dyplom ukończył w 1917 roku. Następnie studiował nauki ścisłe, medycynę i literaturę na Uniwersytecie Ludwiga-Maximiliana w Monachium. Musiał zrobić sobie przerwę w nauce, ponieważ musiał wstąpić do wojska.

W latach dwudziestych XX wieku Brecht udał się do Berlina i stał się częścią sceny kulturalnej. W Berlinie poznał swoją drugą żonę Helene Weigel i ożenił się z nią, po rozwodzie z pierwszą żoną. To właśnie z drugą żoną Brecht miał kolejnego syna.

W Berlinie poznał wielu artystów i intelektualistów z Republiki Weimarskiej. Jego prace stały się bardzo krytyczne wobec społeczeństwa kapitalistycznego (np. "Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny" (1930)). Wielu z jego przyjaciół było komunistami, ale nigdy nie wstąpił do KPD. Jego najsłynniejszym dziełem był "Dreigroschenoper" z tego okresu.

W 1933 roku naziści zakazali grania niektórych jego dzieł i aresztowali niektórych jego przyjaciół. Po pożarze Reichstagu pojechał z Niemiec do Pragi, Wiednia, Szwajcarii i Danii.

Przez następne pięć lat mieszkał w Danii. W 1938 roku napisał "Das Leben des Galilei" ("Życie Galilei") o Galileuszu, na którego polowała Święta Inkwizycja, ponieważ chciał powiedzieć naukową prawdę.

Kiedy Niemcy okupowali Danię, musiał znów uciekać.

Pojechał do Szwecji, potem do Finlandii i wreszcie do Moskwy w Związku Radzieckim. Nawet za czasów Stalina nie był bezpieczny. Dlatego poleciał przez Chiny do Stanów Zjednoczonych. Mieszkał i pracował w Kalifornii i tłumaczył wiele tekstów.

W 1947 roku, w erze McCarthy'ego, Komitet Działań Nieamerykańskich Izby (HUAC) zbadał go, ponieważ podejrzewano go o bycie komunistą. Złożył oświadczenie i powiedział, że nigdy nie był członkiem partii komunistycznej. Następnie przyleciał z powrotem do Szwajcarii - jedynego miejsca, do którego mógł się wówczas udać.

W 1948 roku zezwolono mu na powrót do Berlina, Berlina Wschodniego. Był ważnym pisarzem i reżyserem dla młodych Niemiec Wschodnich. Po proteście robotniczym 17 czerwca 1953 r. Brecht skarżył się na rząd wschodnioniemiecki, który wpakował go w kłopoty. Od tego momentu coraz bardziej się izolował.

Brecht zmarł na atak serca w 1956 roku w wieku 58 lat w Berlinie.