Opowieści kanterberyjskie

Tło

Katedra w Canterbury

Opowieści kanterberyjskie opowiadają o grupie ludzi, którzy są pielgrzymami. Podróżują oni do ważnego świętego miejsca. W średniowieczu wielu chrześcijan pielgrzymowało do Jerozolimy, Rzymu, Santiago de Compostela i Canterbury. Katedra w Canterbury była słynnym miejscem pielgrzymek, ponieważ znajdowało się w niej sanktuarium (miejsce pamięci) świętego Tomasza Becketa.

Tomasz Becket

Tomasz Becket był arcybiskupem Canterbury w 1100 roku. Pokłócił się ze swoim starym przyjacielem, królem Henrykiem II, i w 1170 r. został zamordowany przez rycerzy króla na jego rozkaz. Król czuł się bardzo smutny i winny. Kazał wybudować wspaniały grobowiec dla swojego starego przyjaciela.

Ludzie zaczęli odwiedzać grób. Wkrótce niektórzy powiedzieli, że Tomasz Becket jest świętym, a jego kości mogą czynić cuda. Jest on uważany za męczennika za wiarę chrześcijańską i świętego zarówno przez Kościół rzymskokatolicki, jak i anglikański. W późnym średniowieczu jego sanktuarium uczyniło z Canterbury jedno z czterech najważniejszych miejsc pielgrzymkowych w Europie.

Pielgrzymi

Wielu pielgrzymów spotykało się kiedyś razem w Londynie. The Canterbury Tales opowiada o spotkaniu grupy w gospodzie w Southwark, która była wioską położoną na południe od Tamizy, a obecnie stanowiącą część Londynu. Było to dobre miejsce na spotkanie, ponieważ ludzie z północy mogli przekraczać Tamizę przez most London Bridge.

Canterbury znajduje się w południowo-wschodniej Anglii. Pielgrzymi zbierali się w grupy, ponieważ podróżowanie w pojedynkę było niebezpieczne. W czasach przed nowoczesną bankowością, każdy podróżnik musiał mieć przy sobie dużo pieniędzy, aby zapłacić za jedzenie i zakwaterowanie (miejsce do spania). Rabusie często napadali na ludzi przy drogach.

Gdy pielgrzymi zbierali się w grupę, mogła się ona składać z wielu różnych osób, zarówno bogatych, jak i biednych, szlachetnych i skromnych. W grupach często znajdowali się ludzie religijni, tacy jak księża, mnisi i mniszki. W opowieści Chaucera najszlachetniejszą osobą jest rycerz.

Zabójstwo Tomasza Becketa

Opowieści

Opowieści kanterberyjskie zaczynają się od Prologu (co oznacza "kilka słów na początek"). W prologu Chaucer opisuje porę roku, którą jest kwiecień, kiedy po zimie zaczyna się robić cieplej. Mówi, że to właśnie w tym czasie ludzie zaczynają pielgrzymować. Chaucer opowiada czytelnikowi o ludziach, którzy zgromadzili się w gospodzie. Opisuje ich tak wyraźnie, że wielu z nich stało się znanymi postaciami w literaturze angielskiej, a także często byli przedstawiani na obrazach. Chaucer opisuje, jak każda z osób opowiada jakąś historię, aby zabawić innych w trakcie podróży.

Tales to:

• Prolog ogólny przedstawia każdego z Pielgrzymów
• Opowieść o rycerzu opowiada o dwóch przyjaciołach, którzy pojedynkują się między sobą o miłość kobiety
• Prolog i opowieść Młynarza pijany Młynarz opowiada wulgarną historię o tym, jak głupi Reeve został uczyniony rogaczem przez niewierną żonę i kwatermistrza.
• Prolog i opowieść Reeve'a Reeve opowiada paskudną historię o tym, jak oszukujący młynarz został pobity, a jego arogancka żona upokorzona, a jego córka uwiedziona przez parę uczniów, których próbował okraść i oszukać.
• Prolog i opowieść kucharza Pijany kucharz opowiada wulgarną historię o tym, jak leniwy czeladnik został wypuszczony przez swojego mistrza, by tańczył i bawił się
• Prolog i baśń Człowieka prawa Człowiek prawa opowiada o tym, jak cnotliwa księżniczka przechodzi przez wiele prób
• Prolog i opowieść Żony z Bath Żona z Bath opowiada o tym, jak rycerz musi dowiedzieć się, czego najbardziej pragną kobiety - albo zostanie stracony
• Prolog i opowieść zakonnika Zakonnik opowiada moralitet o tym, jak przywoływacz próbuje oszukać wdowę i trafia do piekła.
• Prolog i opowieść o Przywoływaczu Przywoływacz opowiada wulgarną historię o tym, jak chciwy zakonnik zdobywa swoje zaufanie.
• Prolog i opowieść o urzędniku urzędnik opowiada, jak kochająca i cierpliwa żona znosi serię prób przeprowadzanych przez jej podejrzliwego męża
• Prolog i Talet Kupca Kupiec opowiada wulgarną historię o tym, jak głupi kupiec został uczyniony rogaczem przez swoją niewierną żonę.
• Prolog i opowieść dziedzica Dziedzic opowiada historię romansu [niedokończone]
• Prolog i Talethe Franklin opowiada o żonie, która złożyła pochopną obietnicę i jej konsekwencjach.
• Opowieść lekarza lekarz opowiada moralną historię o cnotliwej córce
• Prolog i opowieść Pardonera chciwy i obłudny Pardoner opowiada ironiczną historię o tym, jak trzech pijanych głupców próbuje "zabić" śmierć - ale w końcu zabijają się nawzajem
• Opowieść Shipmana Shipman opowiada komiczną historię skąpego kupca został uczyniony rogaczem przez jego chciwą żonę
• Prolog i opowieść przeoryszy Przeorysza opowiada konwencjonalną [choć fałszywą] opowieść o męczennicy
• Opowieść Chaucera o Sir Topasie - Chaucer opowiada parodię bohaterskiej opowieści o rycerzu, która na prośbę innych Pielgrzymów nigdy nie zostaje dokończona!
• Opowieść o Melibee Chaucera - Chaucer opowiada o mężczyźnie i jego żonie, którzy spierają się, jak najlepiej pomścić się na swoich wrogach.
• Prolog i opowieść Mnicha - Mnich opowiada o tragedii - 17 przykładów na 100!
• Prolog i opowieść o księdzu zakonnicy - opowieść o księdzu zakonnicy jest retellingiem Chanticleera i lisa
• Prolog i opowieść drugiej zakonnicy - druga zakonnica opowiada konwencjonalną historię świętej Cecylii
• Prolog i opowieść Kanoniczki - Kanoniczka [nowa wśród Pielgrzymów] ostrzega przed tym, jak poszukiwanie kamienia filozoficznego prowadzi do ruiny, a następnie opowiada, jak Kanoniczka oszukuje łatwowiernego księdza i pozbawia go pieniędzy.
• Prolog i opowieść o uczniu Uczeń opowiada moralitet przeciwko plotkom
• Prolog i opowieść Proboszcza Proboszcz wygłasza prozatorski traktat o pokucie
• Chaucer's Retraction-Chaucer prosi o wybaczenie za wulgarne i niegodne fragmenty tego i innych wcześniejszych dzieł, i szuka rozgrzeszenia za swoje grzechy. Niektóre wersje opowiadań zawierają:
• The Plowman's Tale antylollardowy traktat dodany do opowieści
• Opowieść o Gamelynu opowieść, którą Chaucer mógł chcieć zaadaptować do Opowieści
• Prolog i Opowieść o Berynie - fałszywy XV-wieczny dodatek do Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera - Pielgrzymi przybywają do Canterbury

Niektóre z tych opowieści są poważne, a inne zabawne. Niektóre z zabawnych historii są wulgarne (seksualnie niegrzeczne). Wiele z nich mówi o wierze chrześcijańskiej. Czasami temat (główna myśl) jednej opowieści jest kontynuowany w następnej, gdy nowy opowiadacz odpowiada (lub odpowiada) na historię, którą właśnie usłyszał. Wszystkie opowieści dotyczą sposobu, w jaki ludzie myślą i zachowują się wobec siebie nawzajem.

O The Canterbury Tales

Opowieści kanterberyjskie są napisane w takim rodzaju języka angielskiego, jakim posługiwała się większość zwykłych ludzi w czasach Chaucera. Chaucer był jednym z pierwszych autorów (pisarzy), którzy pisali historie po angielsku. Wcześniej historie były pisane po łacinie lub francusku. Niektórzy inni pisarze z czasów Chaucera również pisali po angielsku. Niektórzy z tych pisarzy to John Gower, William Langland i Poeta Perła.

Chaucer zaplanował te historie zanim je napisał, ale nie dokończył swojego planu. Zaplanował, że każda postać opowie cztery historie: dwie podczas podróży do Canterbury i dwie podczas powrotu do Londynu. Gdyby Chaucer skończył, napisałby 120 opowiadań. W rzeczywistości napisał tylko 24. Chaucer zaczął pisać te historie w latach 80-tych XIII wieku. Przestał je pisać w latach dziewięćdziesiątych XIII wieku. Niektórzy uważają, że celowo nie napisał wszystkich 120 opowiadań.

Chaucer był ważną osobą na dworze królewskim. Niektórzy uważają, że w opowiadaniach Chaucer wypowiadał się na temat polityki dworskiej. Niektórzy sądzą, że Chaucer oparł swoje postacie na ludziach, których naprawdę znał i którzy przebywali na dworze królewskim.

Niektórzy ludzie uważają, że Chaucer kopiował pomysły z cudzych dzieł, ponieważ niektóre historie w Opowieściach kanterberyjskich są do nich bardzo podobne. Bohaterowie są jednak zupełnie inni. Bohaterowie mają różne zawody i osobowości. Wszyscy opowiadają różne rodzaje historii i mówią je w różny sposób.Duża historia jest o wielu pielgrzymów podróżujących do Canterbury. Jadą oni na koniach, a podróż trwa kilka dni. Chaucer nie mówi wiele o wielkiej historii, a większość tekstu dotyczy historii opowiadanych przez pielgrzymów.

Dwa najwcześniejsze rękopisy (kopie rękopiśmienne) Opowieści kanterberyjskich to rękopis Hengwrt i rękopis Ellesmere. Istnieją również 84 rękopisy i cztery drukowane kopie Opowieści kanterberyjskich, które powstały przed 1500 rokiem. Różnice między poszczególnymi egzemplarzami są dość znaczne. Niektórzy znawcy Chaucera rozpoczęli projekt The Canterbury Tales Project. Projekt ma na celu przeczytanie wszystkich tych kopii Opowieści kanterberyjskich, znalezienie różnic i napisanie najdokładniejszej kopii.

Strona z rękopisu Ellesmere przedstawiająca Żonę z Bath

Galeria Pielgrzymów

Z wyjątkiem karczmarza/gospodarza Harry'ego Baileya, różne manuskrypty Opowieści kanterberyjskich miały różne rysunki każdego z pielgrzymów, którzy opowiedzieli opowieść; inni wspomniani pielgrzymi, którzy nie opowiedzieli opowieści lub którzy zostali zilustrowani, to rycerz-dzierżawca, pasamonik, stolarz, tkacz, farbiarz, tkacz gobelinów, oracz. Oryginalnym zamiarem było to, że każdy pielgrzym miał opowiedzieć dwie historie do Canterbury i dwie w drodze powrotnej na darmowy posiłek; to byłoby szacunkowo 120 opowieści - zamiast 23 w książce. W rzeczy samej, jedynym pielgrzymem, który opowiada dwie opowieści jest sam Chaucer: Sir Thopas [niedokończona] i Tale of Melibee.

Czytelnia Północna, ściana zachodnia. Fragment muralu autorstwa Ezry Wintera ilustrującego postacie z Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Biblioteka Kongresu John Adams Building, Waszyngton, D.C.

Powiązane strony

• Literatura angielska
• William Shakespeare
• Pielgrzymka