Operacja Shingle

Tło

Pod koniec 1943 roku, po inwazji aliantów na Włochy, wojska alianckie utknęły na Linii Gustawa. Była to linia obronna przebiegająca przez Włochy. W obronie pomagały tereny środkowych Włoch.

Operacja Shingle została zaplanowana przez Winstona Churchilla w grudniu 1943 roku. Planował on wylądować dwiema dywizjami pod Anzio i zdobyć Rzym.

Generał Harold Alexander wymyślił plan z użyciem pięciu dywizji. Jednak 5 Armia nie miała wystarczającej liczby żołnierzy ani możliwości ich transportu.

Plaże Anzio i Nettuno są na bagnach. Kiedy 3 Dywizja Truscotta została wybrana do ataku, powiedział, że wszyscy zginą. Lucasowi kazano poprowadzić VI Korpus Piątej Armii USA w desancie w rejonie Anzio/Nettuno.

Plan

Planiści uważali, że jeśli siły niemieckie opuszczą Linię Gustawa, aby bronić się przed atakiem aliantów, wówczas alianci będą w stanie przebić się przez linię. Jeśli wojska zostałyby pozostawione na Linii Gustawa, wtedy alianci mogliby próbować zdobyć Rzym.

Alianci planowali atak od południa. Chcieli zdobyć plażę w pobliżu Anzio, ruszyć naprzód i być gotowi do ataku na Rzym.

Dostępność sił morskich

Jednym z problemów w realizacji tego planu była niewystarczająca ilość okrętów desantowych. Dostępna była tylko taka ilość czołgowych okrętów desantowych (LST), która wystarczyła do lądowania jednej dywizji. Później Churchill zadbał o to, by wystarczyło ich do lądowania dwóch dywizji.

Kolejność bitew

Siły alianckie w tym ataku składały się z 5 krążowników, 24 niszczycieli, 238 jednostek desantowych, 62+ innych okrętów, 40 000 żołnierzy i 5000+ pojazdów.

Atak składał się z trzech grup:

• Siły brytyjskie ("Peter Beach"): Siły te zaatakowały wybrzeże 6 mil (10 km) na północ od Anzio.
• Północno-zachodnie siły amerykańskie ("Żółta Plaża"): Siły te zaatakowały port w Anzio.
• Południowo-zachodnie siły amerykańskie ("X-Ray Beach"): Siły te zaatakowały wybrzeże 6 mil (10 km) na wschód od Anzio.

Atak z południa

Natarcie V Armii na Linię Gustawa rozpoczęło się 16 stycznia 1944 r. pod Monte Cassino. Natarcie nie zdołało się przebić. Niemcy sprowadzili nowe oddziały z Rzymu.

Battle

Pierwsze wyładunki

Lądowanie rozpoczęło się 22 stycznia 1944 roku. Niemcy nie atakowali desantu z wyjątkiem kilku ataków karabinów maszynowych Luftwaffe. Do północy na plażach wylądowało 36.000 żołnierzy i 3.200 pojazdów.

Wylądowały dwie dywizje alianckie. Obrońców niemieckich było dwa lub trzy razy tyle.

Reakcja sił osi

Niemcy dowiedzieli się o lądowaniu o godzinie 03:00 22 stycznia. O godzinie 05:00 Niemcy rozkazali Kampfgruppe z 4 Dywizji Spadochronowej i Dywizji Pancernej Hermann Göring bronić dróg prowadzących z Anzio do Wzgórz Albańskich. Niemcy mieli 40.000 żołnierzy na pozycjach obronnych.

Trzy dni po lądowaniu plaża została otoczona przez trzy dywizje: 4 Dywizja Spadochronowa na zachodzie, 3 Dywizja Grenadierów Pancernych w centrum, Dywizja Pancerna Hermann Göring na wschodzie.

14 Armia Von Mackensena przejęła dowództwo nad obroną 25 stycznia. Części ośmiu niemieckich dywizji zostały rozmieszczone wokół plaży. Pięć kolejnych dywizji było w drodze w rejon Anzio.

Ofensywa aliantów

Przybycie amerykańskiej 45 Dywizji Piechoty i amerykańskiej 1 Dywizji Pancernej sprawiło, że do 29 stycznia siły alianckie na plaży liczyły 69.000 ludzi, 508 dział i 208 czołgów. Liczba broniących się Niemców wzrosła do 71.500.

Alianci zaatakowali 30 stycznia. Jedna grupa ruszyła na Cisternę. Druga grupa ruszyła na północny wschód w kierunku Campoleone.

Niemieckie kontrataki

Do początku lutego siły niemieckie w Czternastej Armii liczyły 100.000 żołnierzy. Siły alianckie wynosiły w tym czasie 76.400 żołnierzy. Pełne natarcie siły niemieckie rozpoczęły o godzinie 23:00.

16 lutego Niemcy przypuścili nowy atak. Od pierwszego lądowania mieli po 20.000 ofiar. Również 18 lutego podczas powrotu do Anzio lekki krążownik HMS Penelope został trafiony dwiema torpedami i zatopiony ze stratą 417 ludzi. ^[]

Rozmieszczenie sił pod Anzio i Cassino styczeń/luty 1944 r.

Planowanie operacji "Diadem

Obie strony zdawały sobie sprawę, że do wiosny nie uda się osiągnąć żadnego rezultatu. Niemcy zbudowali nową linię obrony, linię Cezara C. Alianci planowali atak w maju. Miało ono polegać na zaatakowaniu Linii Gustawa, co nazwano operacją "Diadem".

W marcu, 2. włoski batalion SS "Vendetta" i 29. włoski batalion strzelców SS zostały wysłane do walki z siłami alianckimi na plaży Anzio/Nettuno. W tym samym miesiącu do Anzio przybyła amerykańska 34 Dywizja Piechoty. W maju do Anzio przybyła amerykańska 36 Dywizja Piechoty. Do końca maja liczba wojsk alianckich wynosiła 150 000.

Było tam pięć dywizji niemieckich. Niemcy mieli przygotowaną obronę, ale brakowało im oficerów.

Alianci szczegółowo zaplanowali swój atak. Brytyjska 5 Dywizja i 1 Dywizja miały zaatakować wzdłuż wybrzeża. Amerykańskie 45 Dywizje Piechoty, 1 Dywizja Pancerna i 3 Dywizja Piechoty miały zaatakować niemieckie 362 Dywizje Piechoty i 715 Dywizje Piechoty.

Plan ataku aliantów w ramach operacji "Diadem", maj 1944 r.


Wycofanie się aliantów z Anzio i przejście przez Linię Gustawa maj 1944 r.

Breakout

O godzinie 05:45 23 maja 1944 r. 1.500 alianckich artylerii rozpoczęło bombardowanie. Następnie aliancka piechota i pancerze ruszyły do przodu. Pierwszy dzień walk był ciężki: 1 Dywizja Pancerna straciła 100 czołgów, 3 Dywizja Piechoty poniosła 955 ofiar. Niemiecka 362 Dywizja Piechoty straciła 50% swojej siły bojowej.

Po południu 25 maja Cisterna została zdobyta przez 3 Dywizję. Wieczorem alianci obrócili się o dziewięćdziesiąt stopni w lewo. W nowym ataku poczyniono niewielkie postępy, aż do przybycia 1 Dywizji Pancernej 29 maja. 2 czerwca linia Cezara pękła i 14 Armia wycofała się przez Rzym. Hitler rozkazał nie bronić Rzymu.

Następnie

Po wojnie niektórzy eksperci twierdzili, że plan Anzio nie był dobry. Użyto w nim tylko dwóch dywizji piechoty bez broni pancernej.

Operacja Diadem (podczas której amerykańska 5. i brytyjska 8. Armia poniosły 44 000 ofiar) nie osiągnęła celu, jakim było zniszczenie niemieckiej 10. Armii.