Straszyki

Nawyk życiowy

Rząd ten ma rozmieszczenie na całym świecie, ale większość gatunków występuje w tropikach. Te tropikalne gatunki różnią się od gatunków przypominających patyk do tych przypominających korę, liście, a nawet mech lub porost. Owad kij może czasami osiągnąć ponad 13 cali (33 cm) długości. Najdłuższy jest Chan's megastick.

Kilka gatunków, takich jak Carausius morosus, jest nawet w stanie zmieniać pigmentację, aby dopasować się do otoczenia. Wiele gatunków jest bezskrzydłych, lub ma zredukowane skrzydła.

Płazińce są roślinożerne, żywią się głównie liśćmi drzew i krzewów (np. pnączy). Ich jaja są zwykle zakamuflowane i przypominają nasiona roślin, a przed wykluciem mogą pozostawać w uśpieniu przez cały sezon lub dłużej. Nimfy rodzą się już ściśle przypominające dorosłych.

Zachowanie

Owady patyczakowate wykonują rytmiczne, powtarzające się ruchy na boki. Przypomina to poruszającą się na wietrze roślinność.

Ponadto, ruchy kołyszące mogą pomóc owadom dostrzec obiekty na tle otoczenia. Kołyszące ruchy tych siedzących owadów mogą zastąpić latanie lub bieganie jako sposób na określenie obiektów w polu widzenia.

Niektóre gatunki fagoidów są w stanie wytworzyć spray obronny, gdy są zagrożone. Spray ten zawiera lotne cząsteczki o ostrym zapachu, które owad pozyskuje z rośliny będącej jego pożywieniem. Spray z jednego z gatunków, Megacrania nigrosulfurea, jest nawet używany przez plemię w Papui Nowej Gwinei jako środek leczniczy na infekcje skóry, dzięki zawartości składników antybakteryjnych.

Do kojarzenia par dochodzi przez długi czas. Rekord wśród owadów - indyjski owad patyczak Necroscia sparaxes był widziany w parze przez 79 dni naraz. Nie jest rzadkością u tego gatunku przyjmowanie pozycji godowej przez wiele dni lub tygodni, a u niektórych gatunków (Diapheromera veliei Walsh i D. Covilleae) zaobserwowano, że łączenie się w pary trwało od trzech do 136 godzin w niewoli. Wyjaśnienia tego zachowania są różne, od samców chroniących swoje partnerki przed innymi samcami, po pogląd, że kojarzenie w pary jest sojuszem obronnym przed drapieżnikami.

Obrony

Ich niezwykłość polega na tym, że cały rząd jest zakamuflowany. Wszystkie naśladują swoje naturalne tło. Niektóre gatunki (takie jak O. macklotti i Palophus centaurus) są pokryte mszystymi lub porostowymi naroślami, które uzupełniają ich kamuflaż. Niektóre gatunki mogą zmieniać kolor wraz ze zmianą otoczenia (B. scabrinota, T. californica). Wiele gatunków ma ruch kołyszący, w którym ciało kołysze się z boku na bok, jak liście lub gałązki kołyszące się na wietrze. Nocne żerowanie dorosłych osobników pomaga im również ukryć się przed drapieżnikami.

Obrona drugorzędna

Po odnalezieniu wykorzystują wtórne środki obronne.

1. Mogą udawać martwych. To się nazywa "tanatoza".
2. Oni często używają "startle wyświetlaczy" do obrony, jeśli odkryte i zagrożone. Jak drapieżnik zbliża się, migają jasne kolory i zrobić głośny hałas. Niektóre gatunki, spadek do runa leśnego, aby uciec, i otworzyć skrzydła chwilowo podczas swobodnego spadku, aby pokazać jasne kolory, które znikają, gdy owad ląduje. Inne będą utrzymywać ich wyświetlanie do 20 minut, mając nadzieję przestraszyć drapieżnika i przekazać wygląd większego rozmiaru. Niektóre towarzyszyć wizualny wyświetlacz z hałasem wykonane przez pocieranie razem części skrzydeł lub anteny. U niektórych gatunków, takich jak młode nimfy E. tiaratum, zaobserwowano, że odwłok zwija się ku górze nad ciałem i głową, upodabniając się do mrówek lub skorpionów w akcie mimikry - to kolejny mechanizm obronny, dzięki któremu owady unikają stania się ofiarą.
3. W przypadku zagrożenia niektóre pazurkowce posiadają na przednich nogach kolce udowe (O. martini, Eurycantha calcarata, Eurycantha horrida, D. veiliei, D. covilleae). Odwłok zawijają do góry i wielokrotnie wymachując odnóżami chwytają zagrożenie. Jeśli zagrożenie zostanie złapane, kolce mogą pobrać krew i zadać znaczny ból.
4. Można stosować szkodliwe substancje chemiczne. Wiele gatunków posiada gruczoły w przedniej części ciała, które uwalniają związki chemiczne. Te związki chemiczne mogą wydzielać nieprzyjemny zapach lub powodować uczucie kłucia, pieczenia w oczach i ustach drapieżnika. Ostatnie badania sugerują, że wytwarzają one swoje własne chemiczne substancje obronne. Niektóre gatunki stosują wydzielinę obronną o mniejszym zasięgu, w przypadku której osobniki krwawią odruchowo przez stawy nóg i szwy egzoszkieletu, gdy są niepokojone. Krew zawiera niesmaczne dodatki. Owady patyczaki, podobnie jak ich daleki krewny pasikonik, mogą również rozładować zawartość żołądka przez wymioty, gdy są nękane, płyn uważany za nie do zjedzenia przez niektórych drapieżników.

Dystrybucja

Ich naturalny kamuflaż może uczynić je niezwykle trudnymi do zauważenia. Phasmatodea można znaleźć na całym świecie w cieplejszych strefach, zwłaszcza w tropikach i subtropikach. Największa różnorodność występuje w Azji Południowo-Wschodniej i Ameryce Południowej, a następnie w Australii. Płazińce są również obecne w Stanach Zjednoczonych, głównie w południowo-wschodniej części kraju.

Taksonomia

Główne grupy to:

• Phasmatidae: owady z rodziny patyczakowatych (istnieje kilka innych rodzin)
• Phylliidae: owady liściowe