Wielka Mgławica w Orionie
Mgławica Oriona, lub Messier 42, M42, lub NGC 1976, jest mgławicą rozproszoną. Jest jedną z najjaśniejszych mgławic i jest widoczna gołym okiem na nocnym niebie. M42 znajduje się w odległości 1,344 ± 20 lat świetlnych. Jest to najbliższy Ziemi region formowania się masywnych gwiazd.
Znajduje się na południe od Pasa Oriona w gwiazdozbiorze Oriona.
Chociaż jest duża, mgławica Oriona jest tylko częścią jeszcze większego obszaru formowania gwiazd, znanego jako kompleks Oriona.
Gwiazdozbiór Oriona z Mgławicą Oriona (dolny środek)
Mgławica Oriona
Żłobek gwiezdny
Mgławica jest ogromnym gwiezdnym żłobkiem. Formuje się w niej 700 gwiazd. W jej sercu znajduje się bardzo młoda gromada otwarta, znana jako Trapez ze względu na wzór utworzony przez jej główne gwiazdy.
Ostatnie obserwacje przeprowadzone za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a wykazały istnienie dysków protoplanetarnych wewnątrz Mgławicy Oriona. Jest to wielkie odkrycie. Nazywane są one w skrócie proplydami. W mgławicy znajduje się ich ponad 150. Uważa się, że są to systemy w najwcześniejszych stadiach formowania się układów planetarnych. Sama ich liczba została użyta jako dowód na to, że formowanie się układów gwiezdnych jest dość powszechne we wszechświecie.
Gwiazdy powstają, gdy kępy wodoru i innych gazów w rejonie H II kurczą się pod wpływem własnej grawitacji. W miarę zapadania się gazu, centralna kępa rośnie w siłę, a gaz nagrzewa się do ekstremalnych temperatur poprzez zamianę grawitacyjnej energii potencjalnej na energię cieplną. Jeśli temperatura będzie wystarczająco wysoka, rozpocznie się fuzja jądrowa i powstanie protogwiazda. Protogwiazda "rodzi się", gdy zaczyna emitować wystarczającą ilość energii, aby zrównoważyć swoją grawitację i powstrzymać kolaps grawitacyjny.
Widok kilku "proplydów" w Mgławicy Oriona wykonany przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a
