Imperium NeoAssyryjskie

Historia

911-859 BC

Kampanie Adad-nirari II pozwoliły Asyrii stać się wielką potęgą po obaleniu dwudziestej piątej dynastii Egiptu i podbiciu Elamu, Urartu, mediów, Persji, Manny, Gutium, Fenicji/Kanaanu, Arabii, Izraela, Judy, Filistyka, Edom, Moab, Samarra, Cylicja, Cypr, Chaldea, Nabatea, Commagene, Dilmun, Shutu i Neo-Hittyci, jak również usunięcie Nubijczyków, Kuszytów i Etiopczyków z Egiptu i wymuszenie hołdu od Frygii i innych. Ponadto on i jego następcy podbili tereny, które wcześniej znajdowały się tylko w pewnym stopniu pod kontrolą Asyryjczyków i deportowali Ramzinów i Hurrianów. Następnie dwukrotnie zaatakował i pokonał Shamash-mudammiq z Babilonii i ponownie jego następcę, Nabu-shuma-ukina I.

Kolejni trzej królowie również byli równie agresywni. Tukulti-Ninurta II w 891 r. p.n.e. zastąpił Adad-nirari II i rozszerzył się na Azję Mniejszą i Góry Zagros, a w 883 r. p.n.e. zastąpił go Ashurnasirpal II, który odzyskał znaczną część terytorium utraconego po upadku Środkowego Imperium Asyryjskiego w 1100 r. p.n.e. i zakończył powstanie spowodowane przez lud Lullibi i Gutian. On i jego następca oraz syn, Shalmaneser III, znani byli z bezwzględności i polityki deportacyjnej, a także z zamiłowania do sztuki. Ashurnasirpal II przeniósł również stolicę do Kalhu.

859-783 P.N.E.

Coroczne kampanie pod szyldem Shalmaneser III umożliwiły zarówno przekształcenie stolicy w obóz wojskowy, jak i zajęcie ważnych rywali. Babilon został okupowany i Babilonia znalazła się pod panowaniem Asyryjczyków, jednak bitwa o Qarqar w 853 r. p.n.e. przeciwko państwom aramejskim zakończyła się impasem. W 849 r. p.n.e. Carchemesh został zajęty, a w 842 r. p.n.e. Damaszek został zmuszony do złożenia hołdu, podobnie jak Tyre i Sydon, wówczas część Fenicji w 841 r. p.n.e.

Wojna domowa rozpoczęła się w 828 r. p.n.e. jako jego najstarszy syn Ashur-nadin-aplu i 27 miast zbuntowało się przeciwko gubernatorom Asyrii, pozwalając Babilonii, Medom, Manneanom, Arameanom, Neo-Hitytytom i Persom w dużej mierze odzyskać swoje ziemie, a Urartu wywierać swój wpływ w regionie. Drugi syn Aszurnasirpala Shamshi-Adad V ostatecznie zakończył wojnę domową w 824 r. p.n.e., w tym samym roku, w którym zginął jego ojciec, i spędził prawie całą resztę swojego panowania, próbując odzyskać utraconą ziemię przed śmiercią w 811 r. p.n.e., kiedy to jego żona, królowa Sammuramat, a następnie jego syn Adad-nirari III w 806 r. p.n.e..

Adad-nirari III był agresywnym monarchą, najeżdżającym Lewant, ujarzmiającym Arameanów, Fenicjan, Filistynów, Izraelitów, Neofitytów i Edomitów, wzmacniającym daninę na Damaszek, najeżdżającym Persję i ujarzmiającym Persów, Medów i Manejczyków aż do Morza Kaspijskiego oraz podbijającym plemiona Chaldejczyków i Sutu z południowej Mezopotamii.

783-745 BC

Po śmierci Adad-nirari III w 783 r. p.n.e. nastąpił okres stagnacji, kiedy to Shalmaneser IV poprowadził tylko drobne zwycięstwa przeciwko Urartu podczas bitwy pod Til Barsip, Arameanom i Neo-Hittitytom przed własną śmiercią w 773 r. p.n.e. Kolejny zestaw wojen domowych nękających panowanie Ashur-dan III, który panował od 772-754 r. p.n.e. i Ashur-nirari IV od 754-745 r. p.n.e., z powstaniem w Ashur, Arrapkha i Guzana, niepowodzeniem w najeździe na Aram-Naharaim lub Babilonię, epidemią dżumy i zaćmieniem słońca, postrzeganym jako zły omen. Ashur-nirari IV być obalony generał Pulu, kto zmieniać jego imię po zostawać Królewiątko Tiglath-Pileser III w 745 745 745, przynosić z powrotem Asyria.

744-727 BC

Gdy tylko Tiglath-Pileser objął tron w 744 r., Asyryjczycy groziła im zarówno wojna domowa, jak i zaraza, a wojna z Uratru została przegrana. Jednak Tiglath Pileser III dokonał ogromnych zmian w strukturze Asyrii, poprawiając jej bezpieczeństwo i efektywność. Prowincje

INCOMPLETE