Park Narodowy Komodo

Geografia i klimat

Park jest rozłożony na kilku wyspach. Obejmuje on część zachodniego wybrzeża Flores, trzy większe wyspy Komodo, Padar, Rincah oraz 26 mniejszych wysp. W jego skład wchodzą również obszary oceaniczne, takie jak Cieśnina Sape. Wyspy w parku narodowym są wulkaniczne. Teren jest ogólnie nierówny, z niektórymi zaokrąglonymi wzgórzami do 735m. Klimat jest jednym z najbardziej suchych w Indonezji. Każdego roku na obszarze parku spada od 800 mm do 1000 mm deszczu. Temperatury w porze suchej od maja do października wynoszą około 40°C.

Rośliny i zwierzęta

Park jest gorący i suchy. Występuje tu wiele roślin sawannowych, które sprawiają, że jest to dobre miejsce dla smoka z Komodo.

Lasy chmurowe występują tylko w kilku miejscach powyżej 500 metrów. Lasy te są dobrym miejscem dla niektórych lokalnych roślin. W niektórych spokojnych zatokach na trzech większych wyspach znajdują się lasy namorzynowe.

Duże i złożone rafy koralowe znajdują się wzdłuż północno-wschodniego wybrzeża Komodo. Park ma wiele zwierząt, które żyją w oceanie, w tym rekinów wielorybich, słonecznicy oceanicznej, manty, płaszczki orła, konika morskiego, fałszywej pipefish, żabnica clown, nudibranchs, ośmiornica niebiesko-pierścieniowa, gąbki, tuńczyki i koralowce.

Zachowanie

Wyspa Padar i część Rinca zostały uznane za rezerwaty przyrody w 1938 roku. Wyspa Komodo stała się rezerwatem przyrody w 1965 roku. UNESCO również zaczęło chronić wyspę w 1977 roku. W 1980 roku trzy wyspy zostały nazwane parkiem narodowym. W 1984 roku park został rozszerzony o pobliskie części oceanu i część Flores. W 1991 roku park narodowy został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Od 1995 roku władze parku narodowego są wspierane przez amerykańską organizację ekologiczną The Nature Conservancy (TNC).

Park Narodowy Komodo został wybrany jako jeden z 28 finalistów do tytułu jednego z 7 Nowych Cudów Natury.

Ludzie mieszkający w parku i turystyka

Na terenie parku mieszka około 4000 osób. Nurkowanie jest popularne ze względu na wiele różnych rodzajów życia żyjących w wodzie. Ekoturystyka w oceanie jest głównym sposobem na zdobycie pieniędzy na utrzymanie parku.

Jednak od lat 80-tych XX wieku zginęło kilku rybaków. Ludzie nie zgadzają się co do tego, co się z nimi stało. Patrol parku i wojsko twierdzą, że musieli się chronić. Rybacy mieszkający na tym terenie twierdzą, że dyrekcja parku zabiła rybaków celowo.