Płetwonurek

Historia

W latach 1600-tych opuszczano dzwon nurkowy, w którym znajdowało się uwięzione powietrze. Dzwon nurkowy przypomina duże, ciężkie wiadro odwrócone do góry dnem, które po opuszczeniu do wody zatrzymuje w sobie powietrze. Nurek oddychał tym powietrzem i pływał w i z dzwonu, aby pracować, dopóki powietrze nie stało się szkodliwe. Później świeże powietrze było pompowane do dzwonu przez wąż, więc nurek mógł zostać dłużej.

Pierwsze kombinezony nurkowe wykorzystywały ciężki miedziany hełm nurkowy z oknami i wężem od pompy powietrznej. Hełm był przymocowany do kombinezonu nurkowego z dachem wodoszczelnym. Nurkowie nosili ciężkie wegety i chodzili po dnie morza, ponieważ pływanie nie było bezpieczne. Wąż powietrzny przesyłał powietrze do hełmu z pompy znajdującej się na lądzie lub na łodzi nad nurkiem. Powietrze przechodziło przez hełm i wychodziło do wody przez zawór, a nurek oddychał powietrzem z hełmu. To marnowało dużo powietrza, ale nie było sposobu, aby dostarczać powietrze tylko wtedy, gdy nurek go potrzebował. Nazywa się to systemem swobodnego przepływu.

Jacques Cousteau był Francuzem, który opracował kilka ważnych części systemu scuba i uczynił go użytecznym. Jedną z części był lepszy regulator, który wysyłał powietrze tylko wtedy, gdy nurek robił wdech. Dzięki temu nurkowie mogli płynąć dalej na jednym zbiorniku. Został on wykonany z ustnikiem na gumowym wężu, więc ciężki hełm nie był potrzebny. Był wystarczająco lekki, aby używać go z płetwami i łatwo pływać. Zrobił też wiele podwodnych filmów i pokazał ludziom, co jest pod wodą i dlaczego trzeba ją chronić.

Od czasu Cousteau sprzęt do nurkowania został ulepszony, aby uczynić go bezpieczniejszym i łatwiejszym w użyciu.

Sprzęt

• Zbiornik płetwonurka, (jeden lub więcej) zawierający powietrze. W przypadku większości nurkowań jest to zwykłe sprężone powietrze, ale przy dłuższych nurkowaniach można użyć mieszaniny powietrza z większą ilością tlenu, zwanej nitroksem, aby uniknąć choroby dekompresyjnej, zwanej też chorobą dekompresyjną (bolesny lub śmiertelny problem związany ze zbyt szybkim wypływaniem na powierzchnię). Zbiornik jest przymocowany do nurka za pomocą uprzęży, która często jest częścią BCD. Przy głębszych nurkowaniach można użyć gazu oddechowego zawierającego hel, aby zapobiec narkozie azotowej, która może sprawić, że nurek będzie zachowywał się jak pijany i jest niebezpieczna.
• Regulator do oddychania powietrzem ze zbiornika. Redukuje on ciśnienie powietrza pochodzącego z butli. Dostosowuje on powietrze do ciśnienia wody wokół nurka, dzięki czemu może on swobodnie oddychać na każdej bezpiecznej głębokości. W zestawie znajduje się również manometr, który pokazuje ile powietrza pozostało w zbiorniku.
• BCD (buoyancy control device) do kontroli czy nurek pływa czy tonie. Nurek może dodać powietrza z zaworu nadmuchującego lub usunąć je otwierając zawór upustowy. Nurkowie mogą również nosić ciężarki, aby powstrzymać się przed unoszeniem się w górę, gdy ich skafander jest zbyt wyporny. BCD pozwala nurkowi dostosować pływalność tak, aby był neutralny (unosił się w miejscu) na wybranej przez siebie głębokości. Jeżeli nurek płynie w górę, powietrze w BCD rozszerza się pod wpływem mniejszego ciśnienia wody. W związku z tym nurek musi wypuścić część powietrza lub wypłynąć na powierzchnię. Jeżeli nurek płynie w dół, powietrze ulega sprężeniu i nurek musi wpuścić więcej powietrza lub opaść na dno, dlatego też nurek musi dokładnie kontrolować ilość powietrza w BCD przy każdej zmianie głębokości.
• Głębokościomierz, aby wiedzieć, jak głęboko się jest i może być zegarek do odmierzania czasu lub komputer nurkowy, aby pokazać, jak powoli trzeba się wynurzać, aby być bezpiecznym od choroby dekompresyjnej. Bezpieczne nurkowanie zależy od tego, jak długo i jak głęboko nurek zejdzie oraz ile czasu minęło od ostatniego nurkowania.
• Większość nurków nosi skafander do nurkowania, aby utrzymać ciepło. Zazwyczaj jest to mokry skafander wykonany z gumy piankowej, ale w zimniejszych wodach można użyć suchego skafandra.
• Nurkowie noszą maskę, przez którą widzą, ponieważ ludzkie oko nie jest w stanie prawidłowo ustawić ostrości w wodzie.
• Płetwy pływackie są zakładane na stopy, aby lepiej pływać.
• Fajka do nurkowania może być używana do oddychania na powierzchni podczas pływania twarzą w dół.

Certyfikacja

Nurkowie narażeni są na niebezpieczeństwa, które mogą ich zranić lub zabić, jeśli nie wiedzą, co robić. Mogą zużyć całe swoje powietrze, nabawić się choroby dekompresyjnej lub narkozy azotowej. Osoba musi być przeszkolona, aby móc bezpiecznie używać sprzętu i nurkować. Kiedy pokaże, że potrafi bezpiecznie nurkować, otrzymuje kartę certyfikacyjną. Największą organizacją certyfikującą nurków jest PADI - Professional Association of Diving Instructors - ale jest też wiele innych, w zależności od kraju. Niektóre miejsca turystyczne oferują krótki kurs bez certyfikacji i wtedy instruktor prowadzi nurka na płytkie nurkowanie, wszystko w ciągu jednego dnia.

Ze względu na szczególne niebezpieczeństwa, istnieją zaawansowane klasy dla takich rzeczy jak nurkowanie we wrakach statków lub wokół nich, nurkowanie jaskiniowe i nurkowanie głębokie (ponad 60 stóp lub 18 metrów).

Powiązane strony

• freediving - nurkowanie bez sprzętu do nurkowania (wstrzymywanie oddechu). Do freedivingu często używany jest sprzęt do nurkowania z rurką. Nie wymaga certyfikacji, ale nadal może być niebezpieczny.