Przeciąganie ramowe

Efekty przeciągania ramki (Frame Dragging Effects)

W przeciąganiu ramki, cząstki wirują, a ten spin ma w sobie energię. (Należy zauważyć, że nie jest to spin fizyki kwantowej, ale rzeczywisty spin momentu pędu; cząstki faktycznie wirują). Ponieważ w tej teorii czasoprzestrzeń jest elastyczna, może ona pochłonąć energię (spin) cząstki. Spowodowałoby to spowolnienie spinu cząstki.

Grawitacja

Masa ma dziwny efekt, którego doświadczamy w normalnym świecie: przyciąga inną masę. Naukowcy spędzili wieki próbując wyjaśnić to zjawisko. Ostatnio odkryli, że masa ma taki efekt, że może zakrzywiać czasoprzestrzeń. Oznacza to, że gdy masa jest obecna, najkrótsza droga przez czasoprzestrzeń pomiędzy dwoma punktami jest lekko zagięta w kierunku miejsca, w którym znajduje się masa.

Ponieważ energia zaabsorbowana przez czasoprzestrzeń musi się gdzieś podziać, wielu naukowców przewiduje, że czasoprzestrzeń będzie "zwinięta" lub pofałdowana. Można to również opisać jako zakrzywienie (zagięcie) czasoprzestrzeni. To wskazywałoby, że cząstka wytworzyła grawitację. Powodem, dla którego teoria ta nazywana jest "przeciąganiem ramki", jest prawdopodobnie efekt efektywnego "przeciągania" lub "chwytania" czasoprzestrzeni przez cząstki, które wirują. Nie tylko przestrzeń byłaby zakrzywiona, ale również czas.

Jednak sposób, w jaki można sobie wyobrazić tę "grawitację" nie jest taki sam jak siła, którą zwykle rozważamy, gdy myślimy o grawitacji, ponieważ normalna grawitacja jest również tworzona (ze względu na masę). Zasadniczo, przeciąganie ramki to efekt, który występuje, gdy jeden obiekt porusza się w pobliżu drugiego, co powoduje, że oba obiekty zmieniają swój ruch z powodu ruchu drugiego. Przeciąganie ramki nie występuje, gdy obiekt ani się nie obraca, ani nie porusza. W efekcie, jeden obiekt "odchyla" ruch drugiego i na odwrót.

Dualność falowo-cząsteczkowa

Naukowcy tacy jak Einstein i Schrödinger spędzili większość swojego życia próbując znaleźć odpowiedź na pytanie, jak coś takiego jak elektron może zachowywać się jak fala i jednocześnie jak cząstka. Przeciąganie ramowe stwierdza, że skoro czasoprzestrzeń jest elastyczna, to może również oddać energię spinową cząstce. Kiedy cząstka otrzyma z powrotem całą swoją energię spinową, zachowuje się najbardziej jak fala. W tym momencie ponownie zacznie wykorzystywać swoją energię do wiązania czasoprzestrzeni. Kiedy cząstka przestaje się obracać, zachowuje się najbardziej jak cząstka. Wtedy czasoprzestrzeń zaczyna oddawać cząstce swoją energię i cykl ten trwa wiecznie. W ten sposób cząstka może zachowywać się jak cząstka i fala w tym samym czasie. W trakcie tego cyklu nie traci energii, co wynika z zasady zachowania energii.

Silna siła

Przeciąganie ramek ma również taki efekt, że jeśli jedna cząstka znajduje się obok drugiej, obie mogą oszczędzać energię, jeśli jedna z nich pochłania energię, podczas gdy druga ją emituje. (Może to również zwiększyć masę obu cząstek, używając słynnego równania Einsteina, że energia jest równa pewnej ilości masy). To zachęciłoby cząstki do łączenia się w grupy, co tłumaczyłoby czym jest siła silna (siła, która trzyma protony i neutrony w jądrze atomu razem).

Dowody na przeciąganie ramek

Istnieją efekty, które wynikają z matematyki teorii przeciągania ramek. Naukowcy obecnie testują jeden z nich, który mówi, że jeśli jeden mały wirujący obiekt orbituje wokół większego wirującego obiektu, mniejszy obiekt powoli dostosuje swoją oś wirowania (wyimaginowana linia, wokół której obiekt się obraca), aby wyrównać się z osią wirowania większego obiektu. Jest to znane jako efekt Lense-Thirring. Naukowcy testują tę teorię, umieszczając na orbicie Ziemi żyroskop (obiekt, który normalnie utrzymuje swoją oś obrotu na tym samym poziomie) i sprawdzając, czy jego oś obrotu zrówna się z osią obrotu Ziemi. Jak dotąd naukowcy twierdzą, że mają dowody, które potwierdzają efekt Lense-Thirringa (i prawdopodobnie teorię przeciągania ramki) z dokładnością mniejszą niż 5%.