Dydona i Eneasz

Tło

Słowa i historia (libretto) Dydony i Eneasza zostały napisane przez Nahuma Tate'a. Muzyka została napisana przez Henry'ego Purcella. Datę powstania opery podaje się zwykle jako 1689 rok. Zostało to zakwestionowane. Utwór jest bliższy muzyce skomponowanej przez Purcella w latach 1684-1685. Prawdziwa data powstania opery przypada prawdopodobnie na połowę lat 80., a nie na rok 1689. W połowie dekady w Chelsea, w internacie Josiasa Priest's dla młodych dam, wykonano Wenus i Adonisa Johna Blowa. Ta mała opera była prawdopodobnie wzorem dla twórczości Purcella.

Opera była prawdopodobnie przeznaczona na przedstawienie w sądzie. Śmierć Karola II w lutym 1685 roku mogła być powodem odroczenia przedstawienia. Nie ma dowodów na to, że opera była w tym czasie wystawiana na dworze. Po raz pierwszy opera została wystawiona w 1689 roku w szkole dla dziewcząt w Chelsea, a nie na dworze. Tematyka, mitologiczny temat, obfite tańce, duszpasterska oprawa, formalne współbrzmienie wskazują, że była przeznaczona raczej dla szlachetnej publiczności niż dla zwykłego człowieka. Jest bardziej prawdopodobne, że te krótkie formy opery przemawiały do Anglików. Preferowały one pieśń i dialog mówiony.

Dydona mogła być wzorowana na małych francuskich operach Marca-Antoine'a Charpentiera. Mogła też być wzorowana na Wenus i Adonisie Johna Blowa. Wenus została skomponowana i wystawiona mniej więcej w tym samym czasie co Dydona. Akcja prowadzona jest w Dydonie przez ariosowe pasaże. Chóry i tańce są wykorzystywane do kadrowania różnych scen. Intensywność emocji w scenach dla kochanków kontrastuje z groteskowością scen czarownic. Komedia i tragedia są w Dydonie starannie wyważone. Ta równowaga ujawnia dramaturgię Purcella.

Po roku 1705 opera zniknęła ze sceny. Sporadycznie zdarzały się występy koncertowe. W 1895 r., z okazji dwusetnej rocznicy śmierci Purcella, uczniowie Królewskiego Kolegium Muzycznego wykonali pierwszą wersję inscenizowaną w czasach współczesnych.

Role

Historia

Historia opery jest zaczerpnięta z Eneidy przez rzymskiego poetę Virgila. Virgil starał się stworzyć narodową epopeję dla Rzymian w sposób, w jaki zrobił to Homer z Iliadą i Odyseją dla Greków. Eneasz jest synem Wenus i Anchisów z Troi. Ucieka ze swojego domu po tym, jak został wyrzucony przez Greków. Przed nim leży siedmioletnia podróż do Włoch. Los zadecydował, że znajdzie nowy naród. Eneasz przybywa do Kartaginy. Królowa Dydona opłakuje swojego zmarłego męża, mężczyznę, któremu przysięgła na wieczną wierność. Ona zakochała się w Eneaszie, a on w niej.

Akt 1. Belinda próbuje dopingować Dido. Belinda zakłada, że Dido martwi się o Eneasza, "gościa trojańskiego". Tak jest. Dido jest oczywiście w nim zakochana. Aeneas jest w niej zakochany. Chór namawia ich, by cieszyli się swoją miłością. "Taniec triumfalny" zamyka akt.

Akt 2. Scena 1: W jaskini czarownicy, czarownice postanawiają zrujnować szczęście Dydony, wyprawiając Eneasza do Włoch. Wyczarowują burzę. Aby grzmotnąć i piorunować, czarownice wykonują "Echo Taniec Furii". Scena 2: Eneasz, Dydona i dworzanie szukają schronienia w gaju. Burza rośnie. Damy się spieszą. Duch wyczarowany przez czarownice radzi Eneaszowi opuścić Kartaginę. Eneasz uważa, że rada ta jest rozkazem Jowisza. Postanawia popłynąć. Zastanawia się, jak spacyfikuje Dydonę.

Akt 3. Marynarze tańczą. Jeden marynarz śpiewa lubieżną melodię. Czarodziejka i czarownice cieszą się, że Eneasz przygotowuje się do wyjazdu. Przysięgają, że zrobią mu więcej krzywdy, gdy już będzie na morzu. Czarownice tańczą. Dydona i jej pociąg wchodzą. Eneasz wchodzi chwilę później. Dydona każe Eneaszowi odpłynąć. Eneasz odmawia. Dydona znów wzywa go do wyjazdu. W końcu idzie. Dydona się zabija.

Samobójstwo Dydony

Numery muzyczne

Oryginalny rękopis nie istnieje. Badania zależą od najwcześniejszych wydrukowanych egzemplarzy. Uważa się, że brakuje niektórych egzemplarzy. Czasami muzyka Purcella skomponowana w połowie lat 80. jest włączana do partytury, aby zrównoważyć tę stratę. Czasami brakująca muzyka jest komponowana zupełnie na nowo w stylu Purcella.

Tragiczny rezultat opery został niemal od razu zasygnalizowany w akompaniamencie arii Queen's Act 1. Modulacja w basie parteru od c-moll do g-moll na słowach: "Tęsknię, dopóki nie poznam swojego żalu" antycypuje tonację lamentu Dydony w akcie 3. W innych momentach Purcell używa basu ziemnego: Dwie arie Dydony (Akt 1 i 2) oraz w arii "Oft she visits" w Akcie 2. Ta aria nawiązuje do tragicznej śmierci Actaeona przez jego własne psy. Słowo "uziemienie" sugeruje, że obejmie ono Dydonę po jej śmierci.

	Zostań, Książę i posłuchaj Posłaniec Czarodziejki, w postaci Merkurego, próbuje przekonać Eneasza do opuszczenia Kartaginy. (Left The lovers in the grove)
Problemy z odsłuchaniem tego pliku? Patrz na pomoc medialną.

1. Uwertura

Akt 1.

1. Wstrząśnij chmurą - Belinda
2. Ah! Belinda, jestem prestiżowy - Dido
3. Żal wzrasta przez ukrywanie się - Belinda
4. Kiedy monarchowie się zjednoczą - Chór
5. Skąd tak wiele cnoty może pochodzić z wiosny - Dido
6. Nie obawiaj się niebezpieczeństwa - Belinda, Druga Kobieta
7. Patrz, pojawia się twój królewski gość - Belinda
8. Kupidyn tylko rzuca dart - Chór
9. Jeśli nie dla mojego - Eneasza
10. Kontynuuj swój podbój - Belinda
11. Na wzgórza i do dolin - Chór
12. Taniec triumfalny

Akt 2.

1. Preludium dla Czarownic
2. Harm's our delight - Chorus
3. Królowa Kartaginy - Czarodziejka
4. Ho, ho, ho! Ho, ho, ho! - Chór
5. Ale gdybyśmy to zrobili - Dwie czarownice
6. W naszej głęboko sklepionej celi - Chór
7. Echo Dance of Furies
8. Ritornelle
9. Dzięki tym samotnym dolinom - Belinda
10. Często odwiedza - Druga Kobieta
11. Oto na mojej zginającej się włóczni - Eneasz
12. Pospieszcie się, pospieszcie się do miasta - Belinda
13. Zostań, Książę i wysłuchaj rozkazu wielkiej Jowiszki - Ducha
14. Potem, odkąd nasze wdzięki przyśpieszyły - Chór
15. The Grove's Dance

Akt 3.

1. Preludium
2. Odejdźcie. - Chór
3. Zobacz flagi - Czarodziejka
4. Nasz następny ruch - Czarodziejka
5. Destrukcja to nasza przyjemność - Chór
6. Taniec czarownic
7. Twoja rada jest daremna, Dido.
8. Wielkie umysły przeciwko sobie spiskują - Chór
9. Oni wręczają, Belinda - Dido
10. Kiedy leżę w ziemi - Dido
11. Ze spadającymi skrzydłami wy, Kupidyny, przychodzicie - Chór

Dido spotyka Eneasza Wenceslausa Hollara


Kochanie

Orkiestra

• Skrzypce
• Violas
• Cellos
• Bass
• Viol de gamba
• Flûtes à bec
• Fluty basowe a bec
• Fagot
• Clavier i Organ
• Theorboes
• Gitary

Kobieta grająca teorbę